Φωτογραφία Νικόλας Κοκοβλής
Σας έχουμε νέα! Δεν είμαστε φτωχοί, απλώς νιώθουμε έτσι. Δεν δυσκολευόμαστε να τα βγάλουμε πέρα, απλώς είμαστε γκρινιάρηδες και μίζεροι. Ποιος τα λέει αυτά; Μα, η κυβέρνηση της ΝΔ διά στόματος, για άλλη μία φορά, Άδωνι Γεωργιάδη.
Εξηγούμαστε: καλεσμένος σε τηλεοπτική εκπομπή στο Action24, ο υπουργός Υγείας κλήθηκε να σχολιάσει τα ευρήματα πρόσφατης έκθεσης της Eurostat, στην οποία εμφανίζεται πρώτη η Ελλάδα στους δείκτες της υποκειμενικής φτώχειας. Τι μας είπε λοιπόν; Πως «οι Έλληνες που δηλώνουν πως αισθάνονται φτωχοί είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που πραγματικά είναι», ότι «δεν πρέπει κάποιος να ξυπνάει και να νιώθει φτωχός, αλλά να σκέφτεται την ελληνική οικονομία που πάει πολύ καλά» και –κυρίως− πως «πρέπει τώρα που νικήσαμε την πολιτική ηγεμονία της Αριστεράς, να νικήσουμε και την ψυχολογική της ηγεμονία. Η βασική ψυχολογική ζημιά που έχει κάνει η Αριστερά στην Ελλάδα είναι ότι μας έκανε μίζερους. Η Αριστερά είναι μιζέρια».Όταν, δε, οι δημοσιογράφοι του αντέτειναν πως σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, οι μισθοί σήμερα είναι αυξημένοι κατά 28% σε σχέση με το 2006, αλλά η αγοραστική δύναμη των πολιτών μειωμένη κατά 2% σε σχέση με την ίδια περίοδο (2006), η απάντηση ήταν πως δεν πρέπει να ξεχνάμε τη χρεωκοπία της χώρας τα χρόνια που μεσολάβησαν (σ.σ.: έτσι, από μόνη της, δεν υπήρξαν ευθύνες για αυτή τη χρεωκοπία), καθώς και ότι η …ανθηρή παραοικονομία, με τα «μαύρα» που διασφαλίζει σε πλήθος κόσμου, δεν συνάδει με αυτή τη διαπίστωση.
Μιλώντας με αριθμούς
Όλα, λοιπόν, είναι στο μυαλό μας. Ποια φτώχεια, ποιες δυσκολίες, ποιος εκτροχιασμένος οικογενειακός προϋπολογισμός, ποια ανασφάλεια, όλα αποκύημα της φαντασίας μας και αποτέλεσμα μιας μίζερης αντιμετώπισης της καθημερινότητας στην οποία μας έχει εθίσει η Αριστερά! Μάλιστα… Ας πούμε, λοιπόν, πως παραβλέπουμε τη βιωματική προσέγγιση αυτής της καθημερινότητας. Και ας αναρωτηθούμε: συμφωνούν τα στοιχεία διεθνών οργανισμών με την προσέγγιση του Α. Γεωργιάδη, άρα και της κυβέρνησης; Είναι υποκειμενική και όχι αντικειμενική η αίσθηση των κατοίκων αυτής της χώρας –της πλειονότητας, τουλάχιστον− ότι «μένει πολύς μήνας στο τέλος του μισθού» (όπως εύστοχα αναγράφεται σε γκράφιτι στο κέντρο της Αθήνας); Για να δούμε…
Σύμφωνα με την παγκόσμια έκθεση του ΟΟΣΑ για την ποιότητα ζωής, η Ελλάδα έχει τον τρίτο χειρότερο μισθό ανάμεσα στις 38 χώρες-μέλη του Οργανισμού –μετά το Μεξικό και την Κολομβία, πολύ κοντά στη Σλοβακία και την Ουγγαρία− ενώ βρίσκεται κάτω από το μέσο όρο σε ό,τι αφορά τις εισοδηματικές ανισότητες, τα νοικοκυριά με υπερβολική στενότητα χώρου, τη μισθολογική ψαλίδα ανδρών-γυναικών κ.α. Μάλιστα στη χώρα –το δημόσιο χρέος της οποίας αυξήθηκε από 94% το 2010, στο 134% του ΑΕΠ το 2023− είναι υψηλό το ποσοστό όσων δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα −πίσω από το Μεξικό, τη Σλοβακία και την Τουρκία− καθώς πάνω από το 65% των πολιτών βιώνουν οικονομικές δυσχέρειες. Επιπλέον, οι κάτοικοι της Ελλάδας καταγράφουν ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά ικανοποίησης από τη ζωή τους με τη χώρα να παραμένει, το 2023, τέταρτη από το τέλος στο σχετικό δείκτη μεταξύ των 38 του Οργανισμού.
Αλλά και τα στοιχεία της Eurostat, δεν πάνε πίσω. Στους 28 της ΕΕ η κυβέρνηση έχει ήδη κατακτήσει μία εκ των κορυφών στα επίπεδα φτώχειας κατέχοντας την τρίτη θέση. Συγκεκριμένα, κατά το 2023 η Ελλάδα ήταν τρίτη χειρότερη στην ΕΕ σε σοβαρή υλική και κοινωνική στέρηση (13,5%), έχοντας πίσω μόνο τη Ρουμανία (19,8%) και τη Βουλγαρία (18%). Κάποια ενδεικτικά μόνο στοιχεία −αντικειμενικά και όχι υποκειμενικά, της Eurostat και όχι κάποιων αριστερών «ιδεοληπτικών»− αρκούν. Έτσι, για παράδειγμα, σε σχέση με τα έξοδα στέγασης επί του εισοδήματος, ενώ ο μέσος όρος στην ΕΕ είναι 19,7%, στην Ελλάδα το ποσοστό διαμορφώνεται στο 35,2%. Στις εκκρεμείς οφειλές στέγασης (καθυστερήσεις, δηλαδή, στο να πληρωθούν λογαριασμοί, ενοίκια, κοινόχρηστα, δόσεις δανείων κλπ), ο μέσος ευρωπαϊκός όρος στο 9,3%, με την Ελλάδα στο 47,3% (!). Στη δυσκολία ενοικίασης κατοικίας, μέσος όρος στην ΕΕ 13% με την Ελλάδα στο 26,1%. Όσο για τη δυνατότητα αποταμίευσης; Εδώ τα πράγματα είναι κυριολεκτικά για κλάματα: μέσος όρος στην ΕΕ 13,2%, με την Ελλάδα να σημειώνει αρνητικό πρόσημο στο -1,9% (ακολουθεί η Ρουμανία με -6,8%).
Δεν μας είπε και ηλίθιους…
Έχουν σημασία οι αριθμοί; Ναι, όταν βλέπουμε να επιχειρείται μπροστά στα μάτια μας η πλήρης αντιστροφή της πραγματικότητας. Όταν η κυβέρνηση, συνεπικουρούμενη δυστυχώς από μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ, προσπαθεί να κάνει το άσπρο μαύρο, υποτιμώντας τη νοημοσύνη μας και λοιδορώντας τον καθημερινό αγώνα της πλειονότητας των ανθρώπων να ανταποκριθούν στις καθημερινές τους ανάγκες.
Και μπορεί ο υπουργός Υγείας, και κατ’ επέκταση η κυβέρνηση που εκπροσωπεί, να μη μας είπε ηλίθιους, μας είπε όμως μίζερους δείχνοντας μάλιστα ως ηθική αυτουργό αυτής της μιζέριας την Αριστερά! Λες και η αποτύπωση της πραγματικότητας ή η αναγνώριση των πραγματικών δυσκολιών, συνιστά μιζέρια. Λες και το αίτημα για δίκαιη αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου, είναι ένα γκρινιάρικο, μίζερο αίτημα που δεν αξίζει καν να συζητιέται. Λες και η ανάγκη να αποκτήσουν ξανά αυτοπεποίθηση άνθρωποι που δουλεύουν όλη μέρα και στο τέλος νιώθουν ότι δεν μένει τίποτα σε αυτούς, είναι ένα αίτημα ουτοπικό.
«Μίζερη», λοιπόν, για τη Δεξιά, μια Αριστερά που επιλέγει ποιους θέλει να εκπροσωπεί. «Μίζεροι» και όσοι αντιδρούν σε λογικές μέσου όρου και σε διδαχές ότι η Αριστερά πρέπει να βάλει νερό στο κρασί της – λες και η πρόσφατη ιστορία δεν διδάσκει ότι οι στρογγυλεμένες γωνίες δεν βγήκαν ποτέ σε καλό.
Πώς το είχε πει, αλήθεια, η Κατερίνα Γώγου; «Στο μυαλό είναι ο στόχος».