Η Συρία εισέρχεται σε νέα φάση μετά την πτώση της καθεστώτος του Μπασάρ Άσαντ και διάφορους περιφερειακούς παίκτες. Ένα τμήμα της μπορεί να ελέγχεται από την Τουρκία που ασκεί καταλυτική επιρροή στον Συριακό Εθνικό Στρατό, ένα άλλο τμήμα της από τη μεγαλύτερη σουνητική οργάνωση των τζιχαντιστών «Χαγιάτ Ταχρίρ ας- Σαμ». Από τα νότια το Ισραήλ εισήλθε πρώτη φορά σε συριακό έδαφος από το 1973, φθάνοντας 25 χιλιόμετρα έξω από τη Δαμασκό, βομβαρδίζοντας μεγάλο μέρος της συριακής πολεμικής αεροπορίας και του ναυτικού. Στα βορειοδυτικά οι Κούρδοι επιδιώκουν τη δημιουργία δικού τους κράτους, με τη βοήθεια κυρίως των ΗΠΑ, αν και τις τελευταίες μέρες οι δυνάμεις τους δέχτηκαν ισχυρό πλήγμα από τον ισραηλινό στρατό. Αν η κατάσταση εξελιχθεί περαιτέρω κατ’ αυτό τον τρόπο, θα οδηγηθεί η Συρία σε έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων.
Συμφέροντα στη Συρία συνεχίζει να έχει η Ρωσία, η οποία υποστήριζε το συριακό καθεστώς. Κύριο ρόλο υποστήριξης από το 2015 είχε το Ιράν. Η Συρία, η Χεζμπολάχ, οι Χούθι της Υεμένης και διάφορες άλλες σιιτικές ομάδες είχαν συστήσει έναν άτυπο φιλοιρανικό άξονα, οποίος έχει πλέον κλονιστεί, ο οποίος είναι πλέον ιδιαίτερα αποδυναμωμένος και δεν είναι σε θέση να στηρίξει τα γεωπολιτικά σχέδια του Ιράν στην περιοχή.
Η Ρωσία, η Τουρκία, το Ιράν και η Συρία, κάτω από την πίεση των τζιχαντιστών, υπέγραψαν στα τέλη Νοεμβρίου το Σύμφωνο της Αστανά για το καθεστώς της περιοχής του Ιντλίμπ, μετά την κατάληψη του Χαλεπίου από την οργάνωση «Χαγιάτ Ταχρίρ ας- Σαμ». Η κατάσταση ήταν έκρυθμη και οι τζιχαντιστές από τα βόρεια τμήματα προέλαυναν προς τα νότια, χωρίς σοβαρή αντίσταση από τον στρατό του Μπασάρ Άσαντ.
Η ρωσική παρουσία στη Συρία, είχε πότε θετικές και πότε αρνητικές επιπτώσεις στις σχέσεις Ρωσίας – Τουρκίας. Η Μόσχα αντιδρούσε στη χρησιμοποίηση από την Άγκυρα των Τουρκομάνων της Βόρειας Συρίας για τη μεταφορά λαθραίων καυσίμων από πετρελαιοπηγές που ελέγχονται από τον ISIS. Η Τουρκία αντιδρούσε στη ρωσική υποστήριξη στο καθεστώς του Μπασάρ Άσαντ που τη θεωρούσε εμπόδιο στα επεκτατικά της σχέδια στην ευρύτερη περιοχή. Η Ρωσία είναι αντίθετη στον επεκτατισμό της Τουρκίας στο Νότιο Καύκασο.
Το Ισραήλ δεν αντιδρούσε ιδιαίτερα στη ρωσική παρουσία στη Συρία, επειδή οδηγούσε σε μείωση της παρουσίας του Ιράν. Το εβραϊκό κράτος, από την άλλη, ακολουθούσε σχετικά μετριοπαθή στάση απέναντι στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Ενδεχομένως τώρα να σκληρύνει η στάση του Ισραήλ απέναντι στη Ρωσία. Οι τζιχαντιστές που κατέλαβαν τη Δαμασκό δηλώνουν ότι ο κύριος εχθρός τους είναι το Ισραήλ και ότι θα επανακαταλάβουν τα υψίπεδα του Γκολάν. Ο ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου δήλωσε ότι τα υψίπεδα του Γκολάν θα μείνουν για πάντα υπό τον έλεγχο της χώρας του. Ο στρατός του Ισραήλ εισήλθε στο συριακό έδαφος, με στόχο τη δημιουργία μιας επιπλέον «ζώνης ασφαλείας» στον ορεινό όγκο Ερμών, στα σύνορα Συρίας – Λιβάνου.
Η Ρωσία χρησιμοποιούσε τις βάσεις της στη Συρία για τη σύνδεσή της με την Αφρική και την Ανατολική Μεσόγειο. Η Μόσχα δηλώνει ότι θα προχωρήσει σε διαπραγματεύσεις με τους τζιχαντιστές για τη διατήρηση των στρατιωτικών της βάσεων στο Ταρτούς και το Χμέινιμ. Ο εκπρόσωπος του Νλαντίμιρ Πούτιν υποστήριξε ότι τώρα προέχει η ασφάλεια των βάσεων. Σύμφωνα με πηγές του ρωσικού πρακτορείου ΤΑΣΣ, η Μόσχα έλαβε εγγυήσεις από τους επικεφαλής της ένοπλης συριακής αντιπολίτευσης για την ασφάλεια των ρωσικών βάσεων και των διπλωματικών της αντιπροσωπειών στη Συρία. Ο Ανάς αλ-Άμπντα που συμμετέχει στο εθνικό συμβούλιο δήλωσε από την Κωνσταντινούπολη ότι οι νέες αρχές θεωρούν πολύ βασικό να διατηρηθούν οι καλές σχέσεις με τη Ρωσία που αποτελεί «πολύ βασικό παίκτη διεθνώς». Οι δύο ρωσικές βάσεις στο Ταρτούς και το Χμέινι ευρίσκονται στην περιοχή της Λαττάκειας, στα παράλια της Μεσογείου. Το 2017 υπογράφτηκε συμφωνία μεταξύ Μόσχας και Δαμασκού για λειτουργία των βάσεων για τα επόμενα 49 χρόνια και δυνατότητα επέκτασης για άλλα 25 χρόνια. Εκτός από τις βάσεις υπήρχαν διάσπαρτες στρατιωτικές μονάδες στις περιοχές που είχαν τον έλεγχο οι δυνάμεις του Μπασάρ Άσαντ. Οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις δεν συγκρούστηκαν το τελευταίο διάστημα με ένοπλες ομάδες τζιχαντιστών. Σύμφωνα με ρωσικά μέσα ενημέρωσης, οι τζιχαντιστές άνοιξαν διαδρόμους, ώστε οι δυνάμεις του ρωσικού στρατού με τον οπλισμό τους, που ευρίσκονταν στην Παλμίρα, τη Μανμπίτζ και διάφορες κουρδικές περιοχές να κινηθούν οργανωμένα προς τις δύο βάσεις. Επίσης οι τζιχαντιστές όταν εισήλθαν στη Δαμασκό κατέστρεψαν την ιρανική πρεσβεία, ενώ δεν πείραξαν καθόλου τη ρωσική. Οι Τούρκοι εμφανίζονται ως νικητές και τροπαιούχοι.
Οι δυνάμεις των τζιχαντιστών δεν έχουν ενιαία άποψη για πολλά θέματα. Μέχρι πρότινος ήταν διάφορες ένοπλες ομάδες που συχνά πολεμούσαν και μεταξύ τους. Κάποιες από αυτές είχαν βομβαρδιστεί από τους Αμερικανούς στις κουρδικές περιοχές, κάποιες άλλες στο Χαλέπι από τη ρωσική αεροπορία. Τα δύο πρόσωπα που κυριαρχούν στη Συρία είναι ο ηγέτης της «Χαγιάτ Ταχρίρ ας-Σαμ» Μουχαμέντ αλ-Τζουλάνι και ο επικεφαλής της προσωρινής κυβέρνησης (μέχρι 1 Μαρτίου 2025) Μουχάμεντ αλ-Μπασίρ και είναι οπαδοί του ακραίου συντηρητικού σουνισμού, αν και η Δύση τους εμφανίζει σαν προοδευτικούς τζιχαντιστές.