Ο ξεχασμένος πόλεμος στο Σουδάν εξακολουθεί να σπέρνει θύματα, κυρίως αμάχους. Οι Rsf (Δυνάμεις Ταχείας Στήριξης) δημιουργήθηκαν αρχικά από τον δικτάτορα Ομάρ Αλ Μπασίρ, ως ιδιωτικός στρατός προστασίας του από τα πραξικοπήματα των ενόπλων δυνάμεων. Όμως, το 2019, ο τακτικός στρατός ενώθηκε με τις Rsf για την ανατροπή του Αλ Μπασίρ, έπειτα από εβδομάδες διαμαρτυρίας των πολιτών. Η χαρά των πολιτών δεν κράτησε πολύ, γιατί στη συνέχεια οι στρατηγοί άρχισαν να κατεδαφίζουν το ήδη εύθραυστο οικοδόμημα της δημοκρατίας και τον Απρίλιο του 2023 στράφηκαν ο ένας εναντίον του άλλου, καταστρέφοντας τη χώρα και σπέρνοντας τον τρόμο και τον θάνατο ανάμεσα στον άμαχο πληθυσμό. Ο ΟΗΕ υπολογίζει τουλάχιστον 150.000 θύματα και 12.000 εκτοπισμένους από την αρχή του πολέμου. Η πιο πρόσφατη αεροπορική επίθεση σε μια αγορά άφησε στο έδαφος 176 αμάχους νεκρούς, περίπου 180 χιλιόμετρα δυτικά της Ελ Φασέρ, πρωτεύουσας του Βόρειου Νταρφούρ, που πολιορκείται από τον Μάιο από τις Rsf και έχει γίνει το κέντρο της σύρραξης. Η ΜΚΟ Emergency Lawyers που καταγράφει τις φρικτές πράξεις που έχουν διαπραχθεί από την έναρξη του πολέμου, εξηγεί ότι «η επίθεση πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της εβδομαδιαίας αγοράς, με τους κατοίκους των γύρω χωριών να έχουν έρθει για να αγοράσουν τα λίγα διαθέσιμα τρόφιμα».
Στην πρωτεύουσα Χαρτούμ οι Rsf σκότωσαν τουλάχιστον 62 άτομα, χτυπώντας και ένα λεωφορείο της γραμμής. Η κατάσταση είναι και εκεί δραματική, λόγω της αργής
προώθησης των Ενόπλων Δυνάμεων στο βόρειο τμήμα της πόλης, που εναλλάσσεται από ισχυρούς βομβαρδισμούς σε ολόκληρο το Χαρτούμ. Μια έκθεση που δημοσιεύτηκε στα τέλη Νοεμβρίου από τη London School of Hygiene καταγράφει «τουλάχιστον 61.000 νεκρούς μόνο στο Χαρτούμ» από τον Απρίλιο 2023 έως τον Ιούνιο του 2024.
Υπάρχει μια συνεχής κλιμάκωση ανάμεσα και στα δύο αντίπαλα στρατόπεδα, που συγκεντρώνουν τις επιθέσεις σε κατοικημένες περιοχές και προσφυγικούς καταυλισμούς, με τους σουδανούς πολίτες να «συνεχίζουν να πληρώνουν ακριβά τις συνέπειες του πολέμου», όπως καταγγέλλει η Human Rights Watch σε μια έκθεσή της. Οι Rsf και οι αραβικές ένοπλες ομάδες σύμμαχοί τους έχουν πραγματοποιήσει νέα «εγκλήματα πολέμου και εθνοκάθαρσης», μεταξύ των οποίων «δολοφονίες, βιασμούς και απαγωγές ατόμων από την εθνότητα Νούμπα», διαβεβαίωσε η Human Rights Watch, περιγράφοντας τις φρικτές αυτές πράξεις μεταξύ Δεκεμβρίου 2023 και Μαρτίου 2024, με μια ωμότητα που μετέτρεψε μεγάλο μέρος των αστικών περιοχών της περιφέρειας σε «πόλεις-φαντάσματα». Όλα αυτά τα εγκλήματα αποδεικνύουν πόσο είναι αναγκαία και επείγουσα μια αποστολή για την προστασία των αμάχων.
Εκτός, όμως, από τον κίνδυνο για τη ζωή και τη σωματική τους ακεραιότητα, οι άμαχοι στο Σουδάν έχουν να αντιμετωπίσουν και την έλλειψη τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης. Περίπου 25 εκατομμύρια άνθρωποι, πάνω από τον μισό πληθυσμό της χώρας, εξαρτώνται από την ισχνή ανθρωπιστική βοήθεια, που συχνά δεν κατορθώνει να φθάσει, εξαιτίας των συνεχών μαχών και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, σε πολλές περιοχές εξαπλώνεται λιμός.
Οι λιγοστές προσπάθειες παρέμβασης δεν κατόρθωσαν να θέσουν τέλος σε μια από «τις χειρότερες ανθρωπιστικές καταστροφές στον πλανήτη», όπως υπογραμμίζει ο ΟΗΕ, και σε έναν πόλεμο που προκάλεσε ένα τεράστιο κύμα προσφύγων στις γειτονικές χώρες. Η τελευταία προσπάθεια μεσολάβησης επιχειρήθηκε τον Νοέμβριο με την πρόταση μιας νέας απόφασης από το Συμβούλιο Ασφαλείας που ζητούσε «άμεση κατάπαυση πυρός για ανθρωπιστικούς λόγους». Πρόταση που απέρριψε ο στρατηγός Αλ Μπουρχάν που ισχυρίζεται ότι μια διαρκής ειρήνη θα είναι εφικτή μόνο με την ολοκληρωτική ήττα των ενόπλων ομάδων του αντιπάλου του Νταγκάλο, χωρίς καμία δυνατότητα μεσολάβησης για μια πιθανή ανακωχή που θα προστατεύσει τους αμάχους.
Την τελευταία επίθεση στην αγορά της πόλης Ομντουρμάν από τις Rsf ακολούθησε μια αεροπορική επίθεση στην πόλη Καμπκαμπίγια στην περιφέρεια του Νταρφούρ, μια περιοχή που ελέγχεται από τις Rsf, όπου υπολογίζεται ότι σκοτώθηκαν πάνω από 100 άμαχοι. Ο στρατός δεν δέχεται τις καταγγελίες και, δυστυχώς, σε αυτόν τον πόλεμο όπου οι απώλειες δεν είναι εύκολο να μετρηθούν, είναι πιθανό να είναι πολύ περισσότερα τα θύματα.
Από την αρχή του πολέμου οι Rsf απαγόρευσαν την πρόσβαση στους δημοσιογράφους στις περιοχές τους, προσπαθώντας να διατηρήσουν τον έλεγχο των ειδήσεων. Από την πλευρά του στρατού έχουν δοθεί κάποιες άδειες σε ΜΜΕ για να μεταβούν σε περιοχές ελεγχόμενες από αυτόν, αλλά κάθε επίσκεψη συνεπάγεται, εκτός από άδεια, και συνοδεία. Πρόκειται, συνεπώς, και για πόλεμο ενημέρωσης.
Η ντροπιαστική στάση της Δύσης απέναντι στην προστασία των αμάχων και η ολιγωρία στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης στον πόλεμο του Σουδάν αποδεικνύει για άλλη μια φορά τα διαφορετικά μέτρα και σταθμά που τηρεί ανάλογα με τα συμφέροντά της.