Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά από την πολύμηνη κρίση, που ανάμεσα σε άλλα του αφαίρεσε τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επιχειρεί να ανασυγκροτηθεί και να μπει σε περίοδο κανονικότητας. Δύσκολο εγχείρημα, καθώς οι διαφορετικές προσεγγίσεις στο εσωτερικό του είναι ισχυρές και βουλευτές ακόμη και σήμερα βρίσκονται σε αναμονή. Το κρισιμότερο ζήτημα, όμως, είναι η ταυτότητα, το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα που ακόμα είναι προς απάντηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βγήκε από τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό στη Βουλή χωρίς νέες απώλειες, καθώς το «τελεσίγραφο» ορισμένων βουλευτών, όπως του Β. Κόκκαλη και της Ν. Κασιμάτη –υπήρξαν και άλλοι− εισακούστηκε, και έτσι η νέα ηγεσία του κόμματος εισηγήθηκε να υπερψηφιστούν οι «αμυντικές δαπάνες» σε μια περίοδο που οι κοινωνικές ανάγκες αντικειμενικά έμπαιναν στη ζυγαριά. Ωστόσο, το «ναι» σε ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα μάλλον ανοίγει ζητήματα παρά κλείνει. Αυτό, όμως, θα φανεί στην πορεία.
«Ο ΣΥΡΙΖΑ διάλεξε στρατόπεδο», σχολίασαν στελέχη της Νέας Αριστεράς και όχι μόνο. Εντούτοις, ο πρόεδρος του κόμματος Σωκράτης Φάμελλος είχε άλλα ζητήματα να λύσει. Ένα νέο κύμα αποχωρήσεων προς το Κίνημα Δημοκρατίας ή το ΠΑΣΟΚ, θα ήταν ίσως η χαριστική βολή και πιθανά, κάπως έτσι, πρυτάνευσε το «ναι» στη Βουλή. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που τις προηγούμενες ημέρες είχαν εισηγηθεί το «όχι» ή έστω το «παρών». Μόνο που ο ισχυρισμός αυτός μοιάζει με ερασιτεχνική δικαιολογία. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως φαίνεται, δεν έχει απεγκλωβιστεί από την περίοδο της μετάλλαξης, που ασφαλώς προϋπήρχε του Στ. Κασσελάκη.
Ακόμα και η στάση του ΣΥΡΙΖΑ για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας μετά την πρόταση της Νέας Αριστεράς για τον Χρ. Ράμμο, κατέδειξε το εσωτερικό πρόβλημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρά την απομάκρυνση Κασσελάκη παραμένει ένα κόμμα βαθιά διχασμένο με τις διάφορες «ψυχές» του να κινούνται σε παράλληλους δρόμους. Την ώρα, που ο Σ. Φάμελλος άφηνε ανοιχτή τη συζήτηση (έτσι τουλάχιστον έδειχνε), φρόντισε ο Νίκος Παππάς, μάλλον όχι τυχαία, να την αποδομήσει και να προτείνει, όπως είπε, αριστερό υποψήφιο, ενώ ο Νικόλας Φαραντούρης από δημόσιο βήμα αναφέρθηκε στο όνομα της Λ. Κατσέλη. Την ίδια ώρα το όνομα του Νίκου Κοτζιά κυκλοφορεί στους διάφορους ορόφους της Κουμουνδούρου, χωρίς όμως να συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες. Στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας ο πρόεδρος του κόμματος δεν άνοιξε τα χαρτιά του και παρέπεμψε το ζήτημα για τον νέο χρόνο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βρίσκεται μπροστά σε σοβαρά διλήμματα. Ενώ η πλειοψηφούσα ομάδα των «87» διακηρύσσει σε όλους τους τόνους την ανάγκη συμπόρευσης των λεγόμενων προοδευτικών δυνάμεων ως εναλλακτική στη Νέα Δημοκρατία, φαίνεται ότι έχει μπροστά του την αυτάρεσκη και ηγεμονική στάση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, το οποίο προκρίνει την αυτοδύναμη διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας, ανεξάρτητα αν δημοσκοπικά υπολείπεται της ΝΔ κατά πολύ. Το «ΠΑΣΟΚ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» ως αντίληψη είναι κυρίαρχο, με τον Ν. Ανδρουλάκη να κινείται περισσότερο σε λογικές συναίνεσης με τη ΝΔ παρά ως δύναμη μαχητικής αντιπολίτευσης. Η παρουσία, άλλωστε, της Άννας Διαμαντοπούλου στον κρίσιμο τομέα του πολιτικού σχεδιασμού του κόμματος μόνο τυχαία δεν είναι. Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ αντί να στραφεί προς τα αριστερά, επιλέγει να συμπεριφερθεί ως «υπεύθυνη εθνική δύναμη» υπερψηφίζοντας τις αμυντικές δαπάνες και υιοθετώντας μια περισσότερο κεντρώα πολιτική ρητορική. Η διεκδίκηση του κεντρώων ψηφοφόρων, που ως φαίνεται κερδίζει προς ώρας το ΠΑΣΟΚ, οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια ασαφή και απροσδιόριστη ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα. Δείχνει να μην ξέρει με ποιον να πάει και ποιον να αφήσει. Τα πρώτα δημοσκοπικά ευρήματα μετά την εκλογή Φάμελλου μπορεί να μην είναι απογοητευτικά, απέχουν όμως πολύ από τον στόχο μιας αυτοδύναμης πορείας που να διεκδικεί, έστω και δυνητικά, την κυβερνητική εξουσία.
Προς ώρας η ηγεσία του κόμματος προχωρά σε «γενναιόδωρες» εκκλήσεις για προσχώρηση στον ΣΥΡΙΖΑ, σημειώνοντας ότι «ανοίγουμε την αγκαλιά μας σε συντρόφους που αποχώρησαν, που απογοητεύτηκαν, που τους πληγώσαμε και μας πλήγωσαν…». Μόνο που οι πληγές, δεν αφορούν μόνο την πλέρια στήριξη που δόθηκε στον Στ. Κασσελάκη για να φύγουν τα… «βαρίδια», αλλά και την πολιτική, που μετά τον Κασσελάκη ακολουθεί. Η απουσία αυτοκριτικής και στοιχειώδους αναστοχασμού για όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια με την αποδυνάμωση του κόμματος και τη στροφή στο Κέντρο, το σημερινό φλερτ με εθνοκεντρικές λογικές και η πολιτική για τη φορολογία, είναι ζητήματα τα οποία απομακρύνουν παρά ενώνουν.
Στην τελευταία συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος εγκρίθηκε η σύνθεση του νέου Εκτελεστικού Γραφείου, το οποίο αποτελείται από: Σ. Φάμελλο, Ρ. Δούρου, Γ. Βασιλειάδη, Ο. Γεροβασίλη, Κ. Ζαχαριάδη, Θ. Θεοχαρόπουλο, Δ. Καλαματιανό, Γ. Καραμέρο, Μ. Ξενογιαννακοπούλου, Ν. Παππά, Π. Πολάκη και Γ. Ραγκούση. Αίσθηση προκαλεί η ανάθεση του τομέα πολιτικού σχεδιασμού στον πρώην βουλευτή Γιάννη Ραγκούση, ενώ στην Γραμματεία του Οργανωτικού μετέχουν και δύο στελέχη του κλίματος Πολάκη (Μορφίδης – Χατζησάββας), όπως και Ζωή Καρκούλια, Παναγιώτα Μπελώνη και Ελένη Συμεωνίδου.