Αναζητώντας τον Άλλο Δρόμο, Στρατηγικές για την Ανάπτυξη της Ελληνικής Οικονομίας, Επιμέλεια Λόης Λαμπριανίδης, Αντώνης Λιάκος, Γιώργος Σταθάκης
Η πορεία από το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» στην παρουσίαση μιας συλλογικής έκδοσης για την «ανάπτυξη», από τον Γιάννη Στουρνάρα προσωπικά, δεν ήταν προδιαγεγραμμένη, αν και είναι προφανές ότι κάτι μας λέει! Η υιοθέτηση το 2014 ενός προγράμματος με «φορντιστικά» χαρακτηριστικά, που παραμερίστηκε από τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, πλην μερικών εξαιρέσεων με ειδικές κοινωνικές παρεμβάσεις, δεν επανήλθε στην επικαιρότητα μετά τον Αύγουστο του 2018. Και ενώ υπήρχαν πλέον τα περιθώρια για προσπάθεια αλλαγών του συσχετισμού ανάμεσα στην άρχουσα τάξη και τις τάξεις των εργαζομένων, η ηγεσία της «κυβερνώσας Αριστεράς» έδειξε αντίθετα ότι δεν θα εγκατέλειπε τη συντήρηση του καθεστώτος που κληρονόμησε.
Το καθεστώς αυτό από την εποχή της υιοθέτησης του νεοφιλελευθερισμού από το ΠΑΣΟΚ κατά τις δεκαετίες του ‘90 και του 2000, ενισχύθηκε από την τρέχουσα διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, με την περαιτέρω αποδυνάμωση των δυνατοτήτων αντίστασης των λαϊκών τάξεων απέναντι στην επιθετικότητα της άρχουσας τάξης. Και οδηγείται πλέον στη συρρίκνωση των αριστερών πολιτικών δυνάμεων, οι οποίες έχουν καταφύγει στο περιθώριο ή στην αντιγραφή εκλογικών συμπεριφορών μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων που έχουν προσκολληθεί στις κοινωνικές δυνάμεις του κεφαλαίου. Ένα από τα πλέον ανησυχητικά χαρακτηριστικά αυτής της περιόδου, είναι ότι δυσκολεύεται να εμφανιστεί μια στρατευμένη διανόηση της Αριστεράς, τη στιγμή που η ταξική πάλη πλήττει εμφανώς την εργατική τάξη και τις λαϊκές τάξεις.
Η σημερινή παγκόσμια συγκυρία που έχει χαρακτηριστεί «πολυκρίση», συνδυάζει την επβράδυνση παγκοσμίως της καπιταλιστικής συσσώρευσης, τη στροφή σε κερδοφόρους εξοπλισμούς και πολέμους, την ανάδειξη κραυγαλέων αποτυχιών της παγκοσμιοποίησης, την ενίσχυση της υπερθέρμανσης και της κλιματικής αλλαγής με καταστροφικά πλήγματα σε τοπικές κοινωνίες, τις μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών, τη συρρίκνωση της κοινωνικής προστασίας, και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με την παραδοσιακή και παλαιομένη αναφορά στην «ανάπτυξη». Το να οδηγείται το διαθέσιμο επιστημονικό δυναμικό, το αξιόλογο και πολυπληθές δυναμικό, που έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες δεκαετίες, σε αυτό το δρόμο είναι ένα λάθος. Χρειάζεται πράγματι ένας Άλλος Δρόμος!
Π.Λ.Ρ