Στην παραπολιτική σπερμολογία που αφυπνίστηκε απ’ αφορμή ένα άρθρο που δημοσιοποίησε προ εβδομάδος στην προσωπική της ιστοσελίδα η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, όπου κάνει λόγο για ζυμώσεις και παρασκήνιο την επαύριο τη νίκης του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο του 2015, τα κυρίαρχα μέσα βρήκαν την ευκαιρία να στρέψουν την προσοχή μακριά από μια πραγματικά αξιοπρόσεκτη πολιτική κίνηση στην αντίπερα όχθη.
Ο πρώην γραμματέας της κυβέρνησης Σαμαρά/Βενιζέλου, εμπνεόμενος μάλλον από την συγκυριακή άνοδο της ακροδεξιάς στην γηραιά Ευρώπη (η οποία, όπως σχεδόν κάθε κυρία της ηλικίας της, απολαμβάνει να βασανίζει τους άλλους επαναλαμβάνοντας με γεροντικό πείσμα τις χειρότερες πλευρές του εαυτού της), αλλά, κυρίως, στον απόηχο της ενδοπαραταξιακής αναστάτωσης από την επικράτηση του κ. Μητσοτάκη, επανεμφανίστηκε την περασμένη Δευτέρα, κομίζοντας το σχέδιό του για τη συγκρότηση ενός πολιτικού φορέα στα δεξιά της Ν.Δ. Μιλώντας στον «ΣΚΑΪ», ο κ. Μπαλτάκος τόνισε «την ανάγκη να δημιουργηθεί αμιγώς δεξιό κόμμα, όπως στη Γερμανία, την Ιταλία ή την Γαλλία», καθώς «ο κ. Μητσοτάκης κινείται αποφασιστικά προς το κέντρο».
Με ποιες προθέσεις Δεν είναι η πρώτη φορά. Τον Απρίλιο του 2014 ο κ. Μπαλτάκος, σε συνέντευξή του στην «Real News», δήλωνε ότι, «αν μετά τις ευρωεκλογές συνεχίσει η στροφή της Ν.Δ. (του κ. Σαμαρά) προς ένα κεντρώο κόμμα, που θα σημαίνει τον δικό μου αποκλεισμό από μια τέτοια ΝΔ, τότε θα τα σκεφτώ όλα». Αποκάλυπτε μάλιστα ότι υπήρξε αποδέκτης τηλεφωνημάτων εκ μέρους κυβερνητικών υπουργών και βουλευτών, «ακόμα και από ένστολους», που τον προέτρεπαν να προχωρήσει στην ίδρυση νέου κόμματος. Παρόμοια σήμερα, φέρεται να συνομιλεί με βουλευτές του κόμματος που θεωρούν ότι δεν έχουν μέλλον σε μια Ν.Δ. υπό τον κ. Μητσοτάκη. Οι σχετικές επαφές και ζυμώσεις παρουσιάζονται να έχουν ωριμάσει τόσο, ώστε να ακούγονται έως και ονόματα, συγκεκριμένα αυτό του κ. Φραγκούλη Φράγκου, επίτιμου αρχηγού ΓΕΣ, ως επικεφαλής του υπό διαμόρφωση σχήματος.
Αλλά η είδηση δεν είναι αυτό. Είδηση συγκροτούν οι προθέσεις του κ. Μπαλτάκου αν τις αντιπαραβάλουμε με μια παρεμφερή δήλωσή του κατά τον πρώτο γύρο των εσωκομματικών εκλογών της Ν.Δ., όταν, θυμίζουμε, ήταν ενταγμένος στο εκλογικό επιτελείο του κ. Τζιτζικώστα. Μια ενδεχόμενη επικράτηση Μητσοτάκη ή Μεϊμαράκη, είχε πει τότε, θα οδηγούσε σε νέο σχήμα στα δεξιά της Ν.Δ.
Η επικράτηση Μητσοτάκη ήλθε, και μάλιστα με την καθοριστική συμβολή της φατρίας Τζιτζικώστα σε αυτό. Ο κ. Μπαλτάκος θα πρέπει να αισθάνεται ιδιαίτερα ενοχλημένος από αυτή την τροπή. Όμως ούτε και αυτό είναι είδηση. Είδηση θα είναι όταν επιβεβαιωθεί η υπόνοια ότι ο κ. Μπαλτάκος δεν κινείται μόνος του. Διότι, πώς να το κάνουμε, η πρόσβαση στα συστημικά μέσα υψηλής ακροαματικότητας δεν παρέχεται στο όνομα της δημοσιογραφικής αμεροληψίας.
Διπλή ανησυχία από την Συγγρού «Μια ζωή Μπαλτάκος», ήταν, λένε, το πρώτο σχόλιο στους διαδρόμους της Ν.Δ. για τις δηλώσεις αλλά και την ικανότητά του να καταπονεί κάθε τόσο την πρόσοψη της συντηρητικής παράταξης. Σε κάθε περίπτωση, στην Ν.Δ. του κ. Μητσοτάκη θα πρέπει να νιώθουν άβολα. Τέτοιες αναταράξεις από ένα πρόσωπο όπως ο κ. Μπαλτάκος, με αναγνωρισιμότητα και επιρροές στον χώρο της «αμιγούς δεξιάς», μπορεί να αποδειχτούν πονοκέφαλος για όσους συσπειρώνονται σήμερα γύρω από τον κ. Μητσοτάκη, προσδοκώντας από την πολυθρύλητη στροφή προς το «κέντρο». Στροφή που τόσο αποστρέφεται η λογική Μπαλτάκου, συμπυκνωμένη σε μια φράση του στην «Real News» το 2014: «Αν ενωθούμε» η σύμπασα Δεξιά, «θα κυβερνάμε για πενήντα χρόνια. Αλλιώς θα κυβερνά η Αριστερά».
Η Συγγρού (και πλέον Πειραιώς;), που φιλοδοξεί να συσπειρώσει την σύμπασα Αντιαριστερά, με στόχο επίσης τα πενήντα χρόνια (τόσα και βάλε παίρνει κάθε φορά για να δει η Αριστερά άσπρη μέρα, μην το λησμονάμε...), αντέδρασε στις προχθεσινές δηλώσεις Μπαλτάκου με τρόπο που δείχνει διπλή ανησυχία. Ανησυχία για τη δεξαμενή «κέντρο», στην οποία προσβλέπει, ανησυχία και για την άκρα δεξιά, προς την οποία δεν αντέχει να σημειώσει απώλειες. Η ανακοίνωση της Ν.Δ. υπενθυμίζει δηκτικά τις καταγεγραμμένες συνομιλίες που είχε, ως γραμματέας της τότε κυβέρνησης, με χρυσαυγίτες (συγκεκριμένα τη μαγνητοσκοπημένη συνομιλία Μπαλτάκου - Κασιδιάρη, που είχε κάνει πάταγο για τα πάρε-δώσε του περιβάλλοντος Σαμαρά με την «Χρυσή Αυγή», αλλά και για τον απαξιωτικό έως και υβριστικό τρόπο που δύο υποδείγματα της «εμιγούς δεξιάς» μιλούσαν για τον τότε πρωθυπουργό). Γιατί, διερωτάται η ανακοίνωση, ο κ. Μπαλτάκος μπαίνει στον κόπο να συγκροτήσει κόμμα και δεν προσχωρεί στην Χρυσή Αυγή, της οποίας
είναι προνομιακός συνομιλητής;
Αλλά το γλωσσικό ολίσθημα, ότι «ο κ. Μπαλτάκος
είναι προνομιακός συνομιλητής της Χρυσής Αυγής», υποδηλώνει παραδοχή αδυναμίας πρόσβασης στην ακροδεξιά, και άρα αμφιβολία αν και κατά πόσο στελέχη προερχόμενα από αυτήν, όπως οι κ.κ. Γεωργιάδης και Βορίδης, μπορούν να ερωτοτροπήσουν αποδοτικά με τις χρυσαυγίτικες ψήφους, πολύ δε περισσότερο να παράξουν έργο στην πολύφερνη «κεντρομόλα» στροφή της Ν.Δ.
Η ρευστότητα που παράγει η κρίση Κινήσεις όπως αυτή του κ. Μπαλτάκου θα θέσουν, αργά ή γρήγορα, τον αρχηγό της Ν.Δ. μπροστά στο δίλημμα της αποδοχής του μικρότερου κόστους από την όποια επιλογή, δεξιότερα ή κεντρικότερα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχει ακόμα μερικές ευκαιρίες να αποδείξει ότι διαθέτει τα ηγετικά προσόντα που απαιτούνται. Προς το παρόν, οι ρητορίες από άμβονος Κοινοβουλίου στις οποίες εξαντλείται δεν βοηθούν. Στο επερχόμενο συνέδριο της Ν.Δ. πρέπει να δείξει πειστικά το πολιτικό στίγμα και τις κοινωνικές αναφορές του κόμματός του.
Δεν χωρεί αναβολή. Η ρευστότητα την οποία παράγει η κρίση κατατρύχει όλους τους πολιτικούς χώρους. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει πικρή πείρα αυτής της αλήθειας. Η καταπόνηση που υφίσταται ένα χρόνο τώρα μοιάζει να αναβαθμίζει τις αντοχές του. Άντεξε τη δοκιμασία τριών εκλογικών αναμετρήσεων και μιας σοβαρότατης εσωκομματικής διάσπασης. Το κύρος του μάλλον θα αντέξει και αιτιάσεις σαν αυτές που καταχωρίζει στο άρθρο της η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Δεν αντέχουν τη βάσανο της πολιτικής αξιολόγησης. Ούτε, άλλωστε, με την επιμονή σε προσωπικές λεπτομέρειες σαν αυτές από τις οποίες βρίθει η προσωπική ζωή όλων μας επιτυγχάνεται η ηθική απομείωση του βαλλομένου. Κάποτε δρουν αυτεπίστροφα για τον βάλλοντα. Απλώς προβληματίζει η στιγμή που επιλέγεται να δημοσιοποιούνται κάποια πράγματα. Και εν προκειμένω διακρίνει κανείς πρόθεση. Πρόθεση σαν κι αυτές που μάθαμε πια οι πληβείοι να τις θυμόμαστε την ώρα της απόδοσης ευθυνών.
Κωστής Γιούργος