Ο Ζαν-Λικ Μελανσόν, συνιδρυτής του Μετώπου της Αριστεράς, υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές την άνοιξη του 2012, ανακοίνωσε με τον πιο επίσημο τρόπο την απόφασή του να διεκδικήσει και πάλι την προεδρία την άνοιξη του 2017. Αρχικά έκανε γνωστή την απόφασή του μέσω του γαλλικού καναλιού TF1 και στη συνέχεια σε συγκέντρωση φίλων του σε θέατρο του Παρισιού.
Στη συγκέντρωση αυτή προσπάθησε να πείσει το ακροατήριό του ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μην πραγματοποιήσει την απόφασή του και ήδη οργάνωσε την πρώτη του εμφάνιση, έχοντας ως προεκλογικό υλικό (σε επανέκδοση) το βιβλίο του «Η ώρα του λαού».
Η πρόθεσή του όμως να είναι υποψήφιος είναι λίγο περίπλοκη, σύμφωνα με αναλυτές, γιατί μπορεί να μοίρασε το έμβλημα της προεκλογικής του εκστρατείας στους οπαδούς του, πολλοί από αυτούς είναι μέλη του Κόμματος της Αριστεράς που ήταν συνιδρυτής του και συμπρόεδρος, και να προωθεί μέσω μιας πλατφόρμας internet JLm 2017 Fr τις θέσεις του, απαιτούνται όμως οι 500 υπογραφές από εκλεγμένους (στην τοπική αυτοδιοίκηση και κοινοβούλιο) που θα προτείνουν την υποψηφιότητά του. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι δεν είναι μόνος του, έχει ήδη συγκεντρώσει 40.000 υπογραφές μέσω Ίντερνετ και θα καταφέρει να συγκεντρώσει τις 500 υπογραφές από τους «ανυπότακτους» Γάλλους.
Ο Ζαν-Λικ Μελανσόν ανέφερε πως η υποψηφιότητά του αποτελεί μια απάντηση στις μεγάλες προκλήσεις της κοινωνίας. Μια κοινωνία που βρίσκεται σε ιστορικό σταυροδρόμι, λόγω των αποφάσεων που παίρνονται για την στήριξη του «χρηματοπιστωτικού συστήματος με τις οποίες απειλείται το οικοσύστημα και η ανθρώπινη ζωή». Τα προβλήματα αυτά θέτουν με οξύτητα το αίτημα για τον «οικολογικό προγραμματισμό», καθώς και την απαίτηση η Γαλλία σε μια περίοδο «γενικευμένου πολέμου» να αλλάξει και να γίνει ένας «παράγοντας ειρήνης», «βγαίνοντας έξω από τα γεράκια του ΝΑΤΟ». Τέλος, τόνισε την ανάγκη ο γαλλικός λαός να «επανοικοδομήσει την 6η Δημοκρατία» καθιστώντας την Γαλλία «υποδειγματική δημοκρατία». Όλα αυτά είναι δυνατό να πραγματοποιηθούν με μια «ριζοσπαστική λαϊκή συμμετοχή», υποστήριξε ο Ζαν-Λικ Μελανσόν. Γι’ αυτό αποφάσισε να απευθυνθεί άμεσα στο λαό. Το μοντέλο του είναι αυτό του υποψήφιου του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ Μπερνιέ Σάντερς, όπως ανέφερε, και πρόσθεσε ότι προσδοκά μια «επανάσταση των πολιτών».
Αυτή η διαδικασία είναι ασύμβατη με τις προκριματικές εκλογές για την ανάδειξη των υποψηφίων της αριστεράς (όπως επιδιώκεται τώρα από τα κόμματα της αριστεράς και πολίτες στη Γαλλία). «Πόσο μπορεί να διαρκέσει ακόμα αυτό το τσίρκο», αναρωτήθηκε εννοώντας τις συζητήσεις που γίνονται στη Γαλλία ανάμεσα στις αριστερές δυνάμεις, για να συμπληρώσει πως δεν «ζητάει την άδεια από κανένα», αναφερόμενος προφανώς στη συμμετοχή του Μετώπου της Αριστεράς «οι άνθρωποι του οποίου αφιερώνουν τον περισσότερο χρόνο να βάζουν εμπόδια και τρικλοποδιές στους άλλους». Συνεπώς, δεν έχει να διαπραγματευτεί τίποτα μαζί τους και έτσι θα κάνει την προεκλογική του εκστρατεία στο όνομα του λαού. Η αριστερά σύμφωνα με τον Ζαν-Λικ Μελανσόν δεν μπορεί να κινητοποιήσει τους πολίτες σήμερα. Το σύνθημά του είναι «Γαλλία ανυπότακτη, λαός κυρίαρχος». Στόχος του είναι η προώθηση του «γενικού συμφέροντος του ανθρώπου». Για να το πετύχει αυτό, θα πρέπει να βγει από τις ευρωπαïκές συνθήκες και να διακηρύξει τη λαϊκή κυριαρχία.
Το περιοδικό «Regards», αναφερόμενο στην απόφαση του Μελανσόν να διεκδικήσει μόνος του την προεδρία, γράφει ότι «ναρκοθετεί κάθε ενέργεια για προκριματικές εκλογές στην άλλη αριστερά. Δεν μπαίνει στον κόπο να συζητήσει την ιδέα για την ενότητα όλων των δυνάμεων της αριστεράς που αντιτάχθηκαν στην κυβερνητική πολιτική». Θεωρεί ότι είναι ο μόνος αξιόπιστος εκπρόσωπος της εναλλακτικής αριστεράς που αντιτάχθηκε στην πολιτική Ολάντ. «Δεν πιστεύει ότι μπορεί να υπάρξει μια δυναμική από τα κόμματα και τις δυνάμεις της αριστεράς, κυρίως, των μετώπου της αριστεράς.
Λαϊκό Μέτωπο της αριστεράς και των πολιτώνΩστόσο, παρά τις δυσκολίες και τις ατομικές πολιτικές στάσεις «ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο αναγκαία η δημιουργία και η δράση ενός λαϊκού μετώπου των πολιτών και της αριστεράς, ικανού να αντισταθεί στην πίεση που δέχονται τα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα», αναφέρουν δυνάμεις του Μετώπου της Αριστεράς. Γι’ αυτό συνεχίζονται οι κύκλοι συζητήσεων, πολλαπλασιάζονται οι πρωτοβουλίες που παίρνουν συλλογικότητες και έντυπα όπως η «Ουμανιτέ», που έχει καθιερώσει τις ανοιχτές συζητήσεις της Δευτέρας με τη συμμετοχή διανοουμένων, συνδικαλιστών κ.λπ.
Κοινή επιδίωξη όλων είναι να μπορέσει να εκφραστεί η λαϊκή δυσαρέσκεια που συσσωρεύτηκε μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου του 2012, όταν ο πρόεδρος Φρ. Ολάντ ξέχασε τις προεκλογικές υποσχέσει. «Συνεπώς δεν τίθεται ζήτημα να μετέχει και ο Ολάντ στις προκριματικές εκλογές της αριστεράς», ανέφερε ο εθνικός γραμματέας του ΓΚΚ, Πιερ Λοράν. Το ζήτημα είναι μέσα από το διάλογο να υπάρξουν κοινές προσεγγίσεις και να επιχειρηθεί η επεξεργασία ενός κοινού προγραμματικού στόχου. Η άποψη αυτή γίνεται ευρύτερα αποδεκτή. Δεν παύουν όμως να υπάρχουν πολλά προβλήματα ανοικτά.
Μπ. Κοβάνης