Δεν είναι η πρώτη φορά που πέσαμε έξω στις προβλέψεις μας. Αυτή τη φορά, όμως, ήταν για καλό. Στη γιορτή της «Εποχής» είπαμε φέτος να μην τρέχουμε σε κέντρα -κοστίζουν κάμποσα λεφτά και ο κόσμος δεν έχει για ξόδεμα. Προτιμήσαμε τα -ευρύχωρα έτσι κι αλλιώς- γραφεία της εφημερίδας. Τελικά, αποδείχτηκαν μάλλον... στενόχωρα.
Από την ώρα που άρχισε η γιορτή με τους Encardia στη «σκηνή» -από τις τρεις το μεσημέρι ως τις δώδεκα το βράδυ η αίθουσα δεν έλεγε ν’ αδειάσει, αν και το «περιεχόμενό» της άλλαξε αρκετές φορές. Έτσι, άλλωστε, προβλεπόταν και από το πρόγραμμα, που μετά τους Encardia συνεχίστηκε με την Απηλιώτικη Πνοή και έκλεισε με τους Ρεμπετιέν. «Εκτός προγράμματος» μας τίμησε με τη μουσική συμβολή της η Καλλιόπη Βέτα.
Χαρήκαμε που είδαμε ξανά παλιούς και γνωρίσαμε καινούργιους φίλους επιβεβαιώνοντας και με αυτό τον τρόπο τους δεσμούς που μας συνδέουν όχι μόνο μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας μας.
Δύσκολες μέρες για όλους, αλλά δεσμοί σαν τους δικούς μας στις δυσκολίες δοκιμάζουν την αντοχή τους.
Θα ήταν παράλειψη να μην ευχαριστήσουμε ιδιαίτερα όσους φρόντισαν να στρώσουν τον πλουσιοπάροχο μπουφέ της γιορτής με γαστριμαργικά έργα των χεριών τους και με το άφθονο κρασί που μας πρόσφεραν. Η δωρεά τους δεν ήταν μόνο δωρεά υλική.
Πάνω από όλα, όμως, πρέπει να ευχαριστήσουμε για τις εκατοντάδες πετσέτες που φέρατε για τους πρόσφυγες, όπως σας είχαμε καλέσει να πράξετε.
Σας ευχαριστούμε όλους. Θα σας χρειαζόμαστε κάθε μέρα. Ελπίζουμε να χρειάζεστε εξίσου κι εσείς τις σελίδες της «Εποχής».