Η Μάρτιν Ομπρί και ο Μπενουά Αμό«Είναι ανάγκη να πούμε μερικές δυσάρεστες αλήθειες… Η λαϊκή οργή που εκφράστηκε σε τέσσερις εκλογικές μάχες, δεν επιβεβαιώνουν μόνο την αποτυχία της πενταετίας, αλλά και την αποδυνάμωση της Γαλλίας και προδιαγράφει την αποτυχία της αριστεράς, αν δεν σταματήσει αυτός ο κατήφορος στον οποίο έχει συρθεί».
Αυτά αναφέρονται σε κείμενο που υπογράφει η πρώην γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος Μαρτίν Ομπρί και στελέχη του, καθώς και πνευματικοί άνθρωποι γνωστοί για την αριστερή τους τοποθέτηση. Με το κείμενο αυτό που δημοσιεύτηκε την περασμένη Πέμπτη στην εφημερίδα «Λε Μοντ» με τον τίτλο «Να βγούμε από το αδιέξοδο» -η εφημερίδα το χαρακτήρίσε «σαν επίθεση με βιτριόλι»- ασκείται συνολική και οξύτατη κριτική του κυβερνητικού έργου των Φρ. Ολάντ και Μανουέλ Βαλς.
Μια από τις πρώτες ενέργειες της νέας τότε σοσιαλιστικής κυβέρνησης ήταν «το σύμφωνο ευθύνης» με την εργοδοσία τον Γενάρη του 2014, με το οποίο αποφασίστηκε να γίνουν φορολογικές ελαφρύνσεις στην εργοδοσία 41 δισ. ευρώ, για να ξαναποκτήσουν οι επιχειρήσεις την ανταγωνιστικότητά τους, με την υπόσχεση ότι θα δημιουργήσουν ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας, τις οποίες ακόμα τις περιμένουν οι Γάλλοι. Ο Φρ. Ολάντ φέρεται να είπε πως η υποψηφιότητά του θα εξαρτηθεί από το γεγονός αν θα κατορθώσει να μειώσει το δείκτη ανεργίας.
Αναπροσανατολισμός της ευρωπαϊκής πολιτικής«Αυτά τα 41 δισ. εκατ. ευρώ διατέθηκαν χωρίς να επιτευχθεί τίποτα ή σχεδόν τίποτα», αναφέρεται στο κείμενο: «Θα ήταν πολύ χρήσιμο αν αυτό το ποσό είχε διατεθεί στη νέα οικονομία, την οικολογία, την παιδεία, τις τοπικές κοινωνίες την ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης, στις δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις». Για τα ζητήματα αυτά σημειώνεται ότι είχαν γίνει συγκεκριμένες προτάσεις, όπως και για «την ανάκαμψη της οικονομίας, την αύξηση της απασχόλησης στο πλαίσιο ενός νέου κοινωνικού, οικολογικού μοντέλου, καθώς και τον αναπροσανατολισμό της ευρωπαϊκής πολιτικής».
Η παρέκκλιση από τις δημοκρατικές αρχέςΣτη συνέχεια το κείμενο αναφέρεται στο πώς άρχισαν και τον Ιανουάριο του 2015 οι συζητήσεις, για τη στέρηση της ιθαγένειας από τους γάλλους πολίτες που έχουν διπλή υπηκοότητα. Πρόκειται για μια απογοητευτική και αδιέξοδη συζήτηση για τη στέρηση της ιθαγένειας. Δημιουργείται έτσι το νομικό πλαίσιο για την εμφάνιση των νέων απάτριδων. Η εξέλιξη αυτή είναι αντίθετη με «τις αξίες της Γαλλίας και της αριστεράς… Η βουλή έκανε δεκτό ένα κείμενο που δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Αντίθετα, κάνει πολύ πιο δύσκολη την κατάσταση γιατί μπορεί να ανοίγει το δρόμο για την παραβίαση των δημοκρατικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων. Γι’ αυτό τονίζεται η ανάγκη να καταψηφιστεί στην κοινή συνεδρίαση γερουσίας και της βουλής από τους βουλευτές της αριστεράς.
Το προσφυγικό και ο ΒαλςΤο κείμενο αναφέρεται με ιδιαίτερα σκληρή γλώσσα στη στάση των «ευρωπαϊκών κρατών που αυτο-απαλλάσσονται και δεν δείχνουν καμία υπευθυνότητα και αλληλεγγύη με τους πρόσφυγες. Η Γαλλία δεν θα πρέπει να βρεθεί μαζί με αυτούς», τονίζεται στο κείμενο. Η Γαλλία θα πρέπει να παραμείνει πάντα στις αξίες της.
Η αποστολή της Γαλλίας, συνεχίζουν, δεν είναι να υψώνει τείχη, αλλά να οικοδομεί γέφυρες. Αυτά βέβαια δεν γράφτηκαν τυχαία, είναι μια απάντηση σε όσα «εντελώς απαράδεκτα» είπε στο Μόναχο ο Μανουέλ Βαλς την προηγούμενη εβδομάδα για τον περιορισμό της ροής προσφύγων προς την Ευρώπη. Στο κείμενο αναφέρεται συγκεκριμένα: «Η Άνγκελα Μέρκελ δεν είναι αφελής, κύριε πρωθυπουργέ, δεν διαπράττει ένα ιστορικό λάθος. Δεν θέτει σε κίνδυνο την Ευρώπη, τη διασώζει από τη ντροπή αυτών που επιμένουν να κλείσουμε ολοκληρωτικά τις πόρτες μας σ’ όλες τις γυναίκες και τους άνδρες, που έφυγαν από τις εστίες τους για να μην υποστούν τα βασανιστήρια και το θάνατο.
Απογοήτευση αλλά και οργήΤέλος, το κείμενο αναφέρεται στο σχέδιο νόμου που κατέθεσε η νέα υπουργός Εργασίας, το οποίο «προκαλεί όχι μόνο την απογοήτευση αλλά και την οργή». Με το νομοσχέδιο αυτό ανατρέπεται και αποδομείται η εργατική νομοθεσία: Αλήθεια, ποιος μπορεί να μας πείσει ότι δημιουργούνται θέσεις εργασίας, όταν περιορίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων και βρίσκονται αντιμέτωποι με την απειλή της απόλυσης. Ποιος μπορεί να φανταστεί ότι με τη γενίκευση της απλήρωτης εργασίας λόγω υπερωριών ότι μπορούν να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας στη Γαλλία. Ποιος πιστεύει ότι αυξάνοντας το χρόνο εργασίας θα μειωθεί η ανεργία;»
Όχι εμείς, όχι η αριστεράΚαι συνεχίζουν: «Οι οργανώσεις των εργοδοτών προβάλλουν τις απαιτήσεις τους, οι οποίες πολλές φορές φαίνεται ότι δεν έχουν καμία σχέση με τις ανάγκες των πραγματικών επιχειρήσεων. Μπορούν αυτές οι απαιτήσεις θα γίνουν νόμος της πολιτείας; Ασφαλώς όχι έτσι, όχι από μας, όχι από την αριστερά! (...) Ασφαλώς, όπως όλα τα κείμενα που ρυθμίζουν τις εργασιακές σχέσεις έτσι και ο κώδικας εργασίας θα πρέπει να εξελίσσεται. Όχι όμως να αποδυναμώνεται ο προστατευτικός χαρακτήρας του. Η αριστερά θα πρέπει να είναι ο φορέας της μεγάλης μεταρρύθμισης σε ό,τι αφορά την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και την κοινωνική πρόοδο των μισθωτών, όπως η κοινωνική και επαγγελματική ασφάλεια στον καθένα τον 21ο αιώνα.
Το κείμενο υπογράφουν εκτός από την Μαρτίν Ομπρί, ο οικονομολόγος Ντανιέλ Κοεν οικονομολόγος, ο Μπενουά Αμό, βουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Γιανίκ Ζαντό ευρωβουλευτής των Πρασίνων και ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ.
Μπ. Κοβάνης