Οι νέοι βγήκαν την περασμένη Πέμπτη μαζικά στους δρόμους, για δεύτερη φορά, μέσα σε δέκα μέρες. Η Σορβόννη και το Πανεπιστήμιο 8 έκλεισαν. Οι μαθητές μπλόκαραν τα λύκεια σχεδόν σε όλη τη χώρα, τα συνδικάτα κατέβηκαν και αυτά στους δρόμους μαζί με τους νέους. Μια διαδικασία αλλαγής έχει αρχίσει.
Η κινητοποίηση κατά του σχεδίου νόμου της κυβέρνησης Βαλς συνεχίζεται. Ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς, για να αποφορτίσει την κατάσταση, υποχρεώθηκε να αποσύρει μερικά άρθρα του νομοσχεδίου. Αναλυτές ανέφεραν ότι η κίνηση αυτή είναι αποτέλεσμα συμβιβασμού μεταξύ του ίδιου και του προέδρου Ολάντ, ο οποίος θέλει πάση θυσία να αποφύγει μια σύγκρουση τώρα, δεκαπέντε μήνες πριν τις προεδρικές εκλογές, που θα γίνουν την άνοιξη του 2017. Με την κίνηση αυτή του Βαλς, λίγοι έμειναν ικανοποιημένοι, μεταξύ αυτών και ο πρόεδρος του συνδικάτου CFDT. Η εργοδοσία και η δεξιά, το Κόμμα των Ρεπουμπλικάνων, με τους έξι υποψήφιους μαζί με τον Σαρκοζί μέχρι τώρα, αυτοπροτεινόμενοι για το αξίωμα της προεδρίας, εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους, αλλά και το φόβο τους για το ενδεχόμενο η κυβέρνηση να υποχωρήσει και άλλο μπροστά στις λαϊκές πιέσεις.
Τα συνδικάτα, οι οργανώσεις της νεολαίας, ακόμα και η νεολαία του Σοσιαλιστικού Κόμματος, τα κόμματα της αριστεράς και μεγάλο μέρος των Οικολόγων (σύμμαχοι στην κυβέρνηση), καθώς και οι διαφωνούντες βουλευτές του Σοσιαλιστικού Κόμματος εκφράζουν την έντονη αντίθεσή τους στις λεγόμενες μεταρρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση. Γι’ αυτό προβληματίζεται για ακόμα μια φορά να κάνει χρήση του άρθρου 49 του συντάγματος, ώστε να αποφύγει έτσι την καταψήφισή του από τους βουλευτές της πλειοψηφίας.
Τα μίντια έχουν αναλάβει έργοΠρος αυτή την κατεύθυνση ενθαρρύνεται από τα μίντια, τα οποία δίνουν ρεσιτάλ αντικειμενικής πληροφόρησης, υψηλού πολιτικού ήθους και αξιοπρέπειας, όπως αναφέρεται ειρωνικά στο περιοδικό «Regards». Ιδού μερικά παραδείγματα:
Ο διευθυντής και αρθρογράφος της «Λε Μοντ» καταφέρθηκε στο τουίτερ κατά της «συντηρητικής αριστεράς», που δεν θέλει να αλλάξει τίποτα. Η ίδια εφημερίδα στις 9 Μαρτίου, ημέρα γενικής κινητοποίησης εργαζομένων και νεολαίας, έκανε την επιλογή να δημοσιεύσει την έξοχη ιδέα-λύση του Νικολά Σαρκοζί για την αντιμετώπιση της ανεργίας: «με την απόλυση 300.000 δημοσίων υπαλλήλων». Τη σκυτάλη πήρε ο δημοσιογράφος της «Λιμπερασιόν» Ζαν Κατρέμ ο κομπάρσος grecophobe, όπως τον χαρακτηρίζει το περιοδικό «Regards». Το περιοδικό «Le point», όπως το συνηθίζει, με ολοσέλιδη φωτογραφία του καταγγέλλει «τους τρεις δεινόσαυρους» Φιλίπ Μαρτινέ γ.γ. της CGT, την Μαρτίν Ομπρί στέλεχος του ΣΚ, η οποία σε συλλογικό κείμενο είχε ασκήσει έντονη κριτική για το σχέδιο νόμου, για τα εργασιακά και τον Ουίλιαμ Μαρτινέ προέδρου της UNEF (φοιτητική οργάνωση).
Τα συνδικάτα και οι οργανώσεις της νεολαίας παρ’ όλα αυτά απορρίπτουν αυτό το σχέδιο νόμου και ζητούν την απόσυρσή του, γιατί είναι «παράλογο», να έρχεται έναν αιώνα από τότε που θεσπίστηκε ο κώδικας εργασίας. Το ίδιο τονίζει ο Ζερά Φιλοσέ, στέλεχος του ΣΚ νομικός που έχει αφιερώσει τη ζωή του στην υπεράσπιση του εργατικού δικαίου. Ο ίδιος υπενθυμίζει ότι ο κώδικας εργασίας γεννήθηκε το 1910 μετά την τραγωδία το 1906 σε ανθρακωρυχείο στο Πα-ντι-Καλαί, όπου έχασαν τη ζωή τους 1099 ανθρακωρύχοι. Τότε, μετά την καταστροφή αυτή, «προσαρμόστηκε η εργασία στις ανάγκες του ανθρώπου και όχι ο άνθρωπος στην ανάγκη της εργασίας».
Ο πρόεδρος Ολάντ έναν αιώνα μετά έρχεται να αντιστρέψει τα πράγματα, όταν λέει πως θέλει «να προσαρμόσει τα δικαιώματα στην εργασία στις ανάγκες της επιχείρησης». Αυτό «συνιστά μια πνευματική αντεπανάσταση». Γιατί μας γυρίζει πίσω στον 19ο αιώνα, τότε που δεν υπήρχαν νόμοι ούτε και κοινωνικές παροχές. Αυτά έχουν υπόψη τους οι νέοι που φωνάζουν και τραγουδούν το σύνθημα «Ένα βήμα μπρος, τρεις αιώνες πίσω».
Το κίνημα κατά του σχεδίου νόμου, που ήρθε λίγο μετά τις δυναμικές κινητοποιήσεις των γάλλων αγροτών, που έφθασαν μέχρι τις Βρυξέλλες οι διαμαρτυρίες τους, δείχνει να διευρύνεται και αντέχει στο χρόνο. Το νέο ραντεβού, σύμφωνα με την κοινή ανακοίνωση των μεγάλων συνδικαλιστικών οργανώσεων CGT, FO, FSU και Solidaires και των οργανώσεων της νεολαίας UNEF φοιτητές UNL και FIDL είναι στις 24 με τις διαδηλώσεις και στις 31 Μαρτίου με την κήρυξη απεργιακών κινητοποιήσεων.
Η κυβέρνηση πιστεύει πως με «καλύτερη ενημέρωση και ανάλυση» θα μπορέσει να κάμψει τις αντιδράσεις. Όμως οι εργαζόμενοι και οι φοιτητές γνωρίζουν ασφαλώς πολύ καλά το περιεχόμενο των σχεδίου νόμου, όπως και τα αποτελέσματα της πολιτικής τής κυβέρνησης τα τέσσερα χρόνια. Δεν είναι συνεπώς θέμα πληροφόρησης, αλλά ριζικής αντίθεσης σε μια βαθύτατα νεοφιλελεύθερη πολιτική.
Η πολιτικοποίηση μιας γενιάς Η επιλογή της απορρύθμισης των εργασιακών δικαιωμάτων που εφαρμόζουν Ολάντ και Βαλς σήμερα δεν είναι νέα, έχει εφαρμοστεί σε ευρωπαϊκά κράτη εδώ και τριάντα χρόνια, με αποτελέσματα οδυνηρά για τους εργαζόμενους. Η ανεργία συνεχίζει να μένει σε υψηλά επίπεδα, όπως στην Ισπανία, ενώ ταυτόχρονα η πρόσκαιρη εργασία επεκτείνεται. Το κίνημα αυτών των ημερών είναι το αποτέλεσμα της προσέγγισης της μαζικής άρνησης τόσο των συνδικάτων όσο και των νέων. Η πρώτη επιτυχία ήταν η πρωτοφανής συγκέντρωση υπογραφών σε υπόμνημα κατά του νόμου Κομρί, υπουργού Εργασίας, και της κριτικής σε μια κυβέρνηση της αριστεράς, που είχε εντελώς άλλα πράγματα υποσχεθεί. Αυτή η ενότητα εργαζομένων και νέων φαίνεται να ανησυχεί την κυβέρνηση, καθώς εκφράζει την πολιτικοποίηση μιας νέας γενιάς.
Το ευρωπαϊκό άνοιγμα του ΟλάντΟ Φρανσουά Ολάντ προσδοκούσε πως μετά από τις παραχωρήσεις προς την εργοδοσία με το σύμφωνο υπευθυνότητας, το νόμο Μακρόν για τα εργασιακά και τώρα με το νόμο Κομρί, θα άρχιζε η αντίστροφη πορεία με την ανάκαμψη της οικονομίας και την αύξηση των θέσεων εργασίας. Δεν διαφαίνεται, όμως, κάτι τέτοιο μετά από τέσσερα χρόνια στην προεδρία. Τώρα, τον γάλλο πρόεδρο φαίνεται να τον κερδίζει η ιδέα της συσπείρωσης των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη. Γι’ αυτό κάλεσε τους ηγέτες που βρίσκονται επικεφαλής κυβερνήσεων στα θεσμικά όργανα της ΕΕ, για να συζητήσουν την πολιτική και τα μέσα εξόδου από την κρίση της ΕΕ, η οποία βρίσκεται οικονομικό μαρασμό και απειλείται η συνοχή της. Για τη διέξοδο από αυτή την κατάσταση απαιτείται μια τολμηρή πολιτική πρωτοβουλία. Οι Γάλλοι δεν φαίνεται να την περιμένουν.
Μ. Κοβάνης