Η Ευρώπη των τραπεζών και του κεφαλαίου παράγει την Ευρώπη του συρματοπλέγματος 
Τη συνέντευξη πήρε η Τόνια ΤσίτσοβιτςΤον τελευταίο καιρό εντείνεται η συζήτηση για την ενότητα της ιταλικής αριστεράς, ιδιαίτερα με την προοπτική των δημοτικών εκλογών και του δημοψηφίσματος για το Σύνταγμα. Πιστεύετε ότι αυτή τη φορά υπάρχουν οι συνθήκες για ένα ενωτικό υποκείμενο και ποιος θα είναι ο ρόλος της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης, με δεδομένη την παράδοση που έχει στο σχηματισμό ενωτικών εγχειρημάτων;Εργαζόμαστε εδώ και χρόνια για την οικοδόμηση ενός ενωτικού υποκειμένου της αριστεράς στην Ιταλία. Στη διάρκεια της περασμένης χρονιάς κάναμε σημαντικά βήματα προς τα εμπρός, με τη δημιουργία ενός τραπεζιού συνομιλιών με δυνάμεις της αριστεράς, που συμπεριλάμβαναν την Άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα, την Κομμουνιστική Επανίδρυση, την Αριστερά Οικολογία και Ελευθερία ( SEL) και κάποιους συντρόφους που αποχώρησαν από το Δημοκρατικό κόμμα, όπως ο Τσιβάτι, ο Κοφεράτι και ο Φασίνα. Αυτές οι συνομιλίες κατόρθωσαν να ετοιμάσουν ένα ενωτικό κείμενο με τον τίτλο «είμαστε εδώ, αντιμετωπίζουμε την πρόκληση», που συγκαλούσε μια ιδρυτική συνέλευση του νέου πολιτικού υποκειμένου για τις αρχές του 2016. Δυστυχώς, έπειτα από την επίτευξη αυτού του θετικού αποτελέσματος η κατάσταση παρεκτράπηκε. Κατ’ αρχήν, οι βουλευτές της SEL, μαζί με τον Φασίνα, αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια νέα κοινοβουλευτική ομάδα, την Ιταλική Αριστερά. Αυτή η απόφαση προκάλεσε τη ρήξη με τον Πίπο Τσιβάτι, τον ηγέτη του Possibile, που ζητούσε να δημιουργηθούν οι κοινοβουλευτικές ομάδες μετά από τη συνέλευση εκκίνησης του ιδρυτικού εγχειρήματος. Δεύτερο, έπειτα από τη σύσταση των κοινοβουλευτικών ομάδων, η SEL και ο Φασίνα αποφάσισαν να πιέσουν περαιτέρω την κατάσταση και έθεσαν ως θεμελιώδη προϋπόθεση για τη δημιουργία της ενωτικής διαδικασίας, τη διάλυση όλων των κομμάτων. Πάνω σ’ αυτό επήλθε η ρήξη με την Επανίδρυση, γιατί εμείς προτείναμε πάντα ένα ευρύ και πλουραλιστικό ενιαίο υποκείμενο, όπως συνέβη σε όλη την Ευρώπη, χωρίς την απαίτηση να διαλυθεί πρώτα ο οποιοσδήποτε. Αφού προσπάθησαν και πέτυχαν τη ρήξη στο τραπέζι των ενωτικών συνομιλιών, οι σύντροφοι της SEL μαζί με τον Φασίνα και τον Κοφεράτι αποφάσισαν να δημιουργήσουν το Κόμμα της Ιταλικής Αριστεράς. Επομένως, η ενωτική διαδικασία έχει σήμερα διακοπεί.
Στο Μιλάνο η αριστερά μοιάζει να είναι διχασμένη ανάμεσα στο να υποστηρίξει έναν «μάνατζερ», όπως ο Σάλα, ή ένα κλασσικό αριστερό στέλεχος, όπως ο Ρίτσο. Κατά τη γνώμη σας, ποιος θα μπορούσε να εκπροσωπήσει καλύτερα την αριστερά σ’ αυτή την περίπτωση;Η επιλογή της SEL να στηρίξει έναν δεξιό σαν τον Σάλα είναι το έμβλημα της αμφισημίας της SEL στις σχέσεις με το Δημοκρατικό Κόμμα και με τον Ρέντσι. Είναι ξεκάθαρο ότι η επιδίωξη της ρήξης της ενωτικής διαδικασίας έχει ως στόχο εκ μέρους της SEL να έχει τα χέρια της ελεύθερα στη σχέση της με το Δημοκρατικό Κόμμα. Από την άλλη, η πρόταση του Μπαζίλιο Ρίτσο συνιστά μια αριστερή πρόταση για να ενώσει όλους αυτούς και όλες αυτές που θέλουν να οικοδομήσουν μια εναλλακτική απέναντι στο Δημοκρατικό Κόμμα του Ρέντσι. Εμείς στηρίζουμε τον Μπαζίλιο Ρίτσο.
Η Ρώμη, που είχε ένα ιδιαίτερα ταλαιπωρημένο παρελθόν, με όλα τα σκάνδαλα στα οποία εμπλέκονταν εκπρόσωποι κυβερνητικών κομμάτων, οργανωμένο έγκλημα και ακροδεξιά, αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε μια κατάσταση πολύ συγκεχυμένη, με το Δημοκρατικό Κόμμα διχασμένο και τη δεξιά με δύο υποψηφίους, μεταξύ των οποίων μια κλασσική φασίστρια, τη Τζόρτζια Μελόνι. Θα ήταν μια ιδανική ευκαιρία για να προχωρήσει η αριστερά. Μπορεί να γίνει αυτό;Στη Ρώμη εμείς συμμετείχαμε στον ορισμό μιας αριστερής υποψηφιότητας, στο πρόσωπο του Στέφανο Φασίνα. Δεν φοβηθήκαμε από τη ρήξη της ενωτικής διαδικασίας σε εθνικό επίπεδο και σε όλες τις πόλεις επιμείναμε στην ανάγκη να εντοπιστούν ενιαίοι υποψήφιοι της αριστεράς, σε εναλλακτική με το Δημοκρατικό Κόμμα και το σχηματισμό ενιαίων ψηφοδελτίων στήριξης. Προς αυτή την κατεύθυνση στη Ρώμη –παρά τις παράδοξες αντιστάσεις ενός τμήματος της SEL– στηρίξαμε εξαρχής την υποψηφιότητα του Φασίνα –και ας ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές της ρήξης στο τραπέζι των συνομιλιών σε εθνικό επίπεδο– και λειτουργούμε θετικά υπό αυτή την έννοια.
Ευρωπαϊκή συμμαχία ενάντια στη λιτότηταΣτην Αθήνα συμμετείχατε στο Διεθνές Συνέδριο με θέμα «Συμμαχία ενάντια στη Λιτότητα -Για τη δημοκρατία στην Ευρώπη», από το οποίο βγήκε το συμπέρασμα ότι η ενότητα της αριστεράς ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό είναι αναγκαία σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Θα μπορούσατε να μας αναλύσετε τη θέση του κόμματός σας σχετικά μ’ αυτό;Εμείς πιστεύουμε ότι είναι καθοριστικό το να οικοδομηθεί μια συμμαχία ενάντια στη λιτότητα, σε κάθε χώρα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Είναι απόλυτα σαφές ότι η ελληνική κυβέρνηση, καθώς και η πορτογαλική, δεν μπορούν να καταφέρουν μόνες τους να ανατρέψουν την ευρωπαϊκή κατάσταση και γι’ αυτό χρειάζεται ένα κίνημα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Οι προτάσεις μας βασίζονται σε μια απλή παρατήρηση: δεν είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχουν χρήματα. Η κρίση δεν οφείλεται σε έλλειψη, αλλά σε υπερπαραγωγή. Η πολιτική της ΕΚΤ, η οποία, με την ποσοτική χαλάρωση δανείζει με αρνητικά επιτόκια δεκάδες δισεκατομμύρια στις ιδιωτικές τράπεζες, αποδεικνύει ότι χρήματα υπάρχουν. Άρα, εμείς προτείνουμε να υπάρξει ποσοτική χαλάρωση και για την εργασία ή την υποδοχή των προσφύγων: η ΕΚΤ πρέπει να χρηματοδοτήσει ένα πρόγραμμα για την εργασία στην Ευρώπη, που να ξεκινάει από τις χώρες που έχουν μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας, πρέπει να βρει τους πόρους για την υποδοχή των προσφύγων και παράλληλα, πρέπει να αγοράσει ένα ποσοστό του δημόσιου χρέους όλων των ευρωπαϊκών χωρών.
Ανάγκη ανθρωπιστικού διαδρόμου για τους πρόσφυγεςΟι πρόσφυγες που έχουν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα βρίσκουν πλέον τα βαλκανικά σύνορα κλειστά. Τα τελευταία γεγονότα με τις 1.500 αφίξεις στη Σικελία και τους 30 πνιγμένους στη Λιβύη, δείχνουν ότι σύντομα οι πρόσφυγες και οι μετανάστες θα προσπαθήσουν να βρουν άλλους δρόμους για να φθάσουν στην Ευρώπη και είναι πιθανό να αυξηθούν οι αφίξεις στην Ιταλία. Ο ιταλικός λαός, όπως και ο ελληνικός, δείχνει μεγάλη αλληλεγγύη, αλλά η ιταλική κυβέρνηση θα κάνει το ίδιο; Ποια ήταν η θέση του Ρέντσι μέχρι σήμερα;Η θέση της Ευρώπης και της Ιταλίας για τους μετανάστες είναι επαίσχυντη. Είναι προφανές ότι οι πρόσφυγες φεύγουν μακριά από τους πολέμους και οι πόλεμοι στη Λιβύη, όπως και στη Συρία, και νωρίτερα στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, αποφασίστηκαν και έγιναν από τη Δύση, με την Ευρώπη στην πρώτη γραμμή. Τώρα, η ίδια η Ευρώπη φορτώνει στους πρόσφυγες και στην Ελλάδα τα προβλήματα, προσπαθώντας, επίσης, μ’ αυτόν τον τρόπο να αποσταθεροποιήσει την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Στο πρόβλημα των προσφύγων υπάρχει μόνο μια λύση: το άνοιγμα ανθρωπιστικών διαδρόμων, που θα επιτρέπουν σ’ αυτούς που ξεφεύγουν από τον πόλεμο να μπορούν να έρθουν στην Ευρώπη, χωρίς να θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους μέσα στις βάρκες. Αυτό απαιτεί μια πολιτική υποδοχής, που σήμερα δεν υπάρχει. Απαιτεί να διαθέσει πόρους η ΕΚΤ για την υποδοχή των προσφύγων, έτσι ώστε να αποφευχθεί ο πόλεμος μεταξύ φτωχών. Το πρόβλημα της Ευρώπης είναι ότι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές προκαλούν τον πόλεμο μεταξύ των φτωχών: η Ευρώπη των τραπεζών και του χρηματιστικού κεφαλαίου παράγει την Ευρώπη του συρματοπλέγματος. Γι’ αυτό πρέπει να ανατρέψουμε τις πολιτικές λιτότητας: για να νικήσουμε τη λαϊκιστική δεξιά, χρειάζεται πρώτα να νικήσουμε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζουν τα Λαϊκά Κόμματα, οι σοσιαλιστές και οι φιλελεύθεροι.