Το πιο αποκρουστικό από τα δεινά που συνοδεύουν τις δικτατορίες της κρίσης είναι η ασέλγεια πάνω στο δικαίωμα στην εργασία, όπως την όρισε ο Μαρξ, και στο δικαίωμα στην τεμπελιά, όπως την όρισε ο Λαφάργκ
Του Κωστή ΓιούργουΜε το δέλεαρ της εργασίας, τσουβαλιαστήκαμε οι άνθρωποι στις πόλεις. Με το φόβητρο της ανεργίας χτυπάγαμε δεκατέσσερις ώρες αγώι την ημέρα, εφτά ημέρες την εβδομάδα. Για οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ύπνο και οχτώ ώρες ελεύθερο χρόνο σκοτώθηκαν άνθρωποι. Για μια Κυριακή στις λιακάδες της τεμπελιάς πάλεψαν άνθρωποι και άλλοι σάπισαν στη φυλακή. Τα ξεχάσαμε; Μας τα ξαναθυμίζουν...
Με μύρια βάσανα κέρδισε ο άνθρωπος το δικαίωμα στην πόλη. Το δικαίωμα, έστω, του περιπατητή στα πρωινά με λιακάδα και στα απογεύματα με ψιλόβροχο, με το βήμα του στο λιθόστρωτο του πάρκου να κρατά το τέμπο στη μυσταγωγία της γαλήνης. Το δικαίωμα στο κοινόκτητο αγαθό μιας λωρίδας πράσινου και μιας ανάσας αέρα. Αλλά, φαίνεται, παραπήραμε αέρα... Διότι, όπως καλά γνωρίζουμε πλέον, το θέμα δεν είναι η κρίση. Το θέμα είναι ποιός κάνει κουμάντο και ποιός παραπήρε αέρα... Και κάπως έτσι ήρθε το κούρεμα του πράσινου, ως προπομπός του επερχόμενου κουρέματος όλων των υπολοίπων. Το ξεχάσαμε;...
Το Πεδίο του Άρεως ήταν μια παρήγορη νησίδα πράσινου στην καρδιά της τσιμεντούπολης. Η απαξίωσή του ξεκίνησε με την «επιχείρηση ανάπλασης» -παραμονές της κρίσης, όταν «τα τρωκτικά του δημοσίου χρήματος οσμίστηκαν την επερχόμενη χρεοκοπία του μοντέλου διαχείρισης της χώρας κι έσπευσαν να επωφεληθούν, πριν παραδώσουν τα κλειδιά στους τοκογλύφους». Με την περιβόητη ανάπλαση, η προηγούμενη περιφερειακή αρχή δεν άφησε φεύγοντας μόνο μια «τρύπα» εκατομμυρίων ευρώ κι άλλα τόσα ερωτήματα για τη διαχείριση κοινοτικών κονδυλίων, για τα οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητά εξηγήσεις, απειλώντας με κυρώσεις. Άφησε πράσινο τσακισμένο από τα βαρέα οχήματα των εργολάβων, συστήματα ποτισμού κατεστραμμένα, μονοπάτια σκαμμένα απ’ τη βροχή, άθλια λείψανα μεγαλεπήβολων μαρμαροστρώσεων. Άχαρες παιδικές χαρές, ροδώνες χωρίς τριαντάφυλλα. Κλειστά υπαίθρια κυλικεία και δημόσιες τουαλέτες. Αλέες αναψυχής που αποπνέουν κατάθλιψη, υδάτινες διαδρομές χωρίς νερό, με μόνο βούρκο και σκουπίδι. Χλοοτάπητες χωρίς χλόη, κήπους χωρίς κηπουρούς. Ειδυλλιακούς περιπάτους και γωνιές βλάστησης φιλόξενες κάποτε, αποκομμένες τώρα και απωθητικές, ομήρους της παραβατικότητας. Κλειστό πάνω από δύο χρόνια ελέω ανάπλασης, το Πεδίο, όπως το αποκαλούν θωπευτικά οι περίοικοι, απόδιωξε τον πραγματικό λόγο της ύπαρξής του: τον άνθρωπο.
Το μεγάλο στοίχημαΑυτό το τοπίο παραλάβαμε, υπογράμμισε η αντιπεριφερειάρχης Αττικής, Ερμίνα Κυπριανίδου, στην εισήγησή της σε ευρεία σύσκεψη στην Περιφέρεια, που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία της και με τη συμμετοχή κινήσεων πολιτών, εκπαιδευτικών, εκπροσώπου του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, ειδικών της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και των πολιτιστικών δραστηριοτήτων για παιδιά, συμβούλων και στελεχών της Περιφέρειας, και είχε θέμα την αναβάθμιση του Πεδίου του Άρεως.
Το μεγάλο στοίχημα είναι το πάρκο να ξαναζωντανέψει με την απρόσκοπτη προσέλευση αυτών για τους οποίους φτιάχτηκε. Πρώτη προτεραιότητα, η αντιμετώπιση της παραβατικότητας και η αποκατάσταση του αισθήματος ασφαλείας. Σε συνεργασία με ΟΚΑΝΑ και ΚΕΘΕΑ, έχει ξεκινήσει προσπάθεια ανθρωπιστικής αντιμετώπισης των εξαρτημένων ατόμων, ενώ η φύλαξη έχει ανατεθεί προς το παρόν στην αστυνομία, μέχρι την ολοκλήρωση του διαγωνισμού για φύλαξη σε 24ωρη βάση. Η επιχείρηση αποκατάστασης και συντήρησης του πράσινου συμβαδίζει με την αποκατάσταση των ζημιών στις υποδομές: φωτισμός, παγκάκια, άρδευση, καθαρισμός κ.λπ. Οι παιδικές χαρές είναι έτοιμες να ανοίξουν στις 17 Απριλίου, με την ευκαιρία της πανηγυρικής επανέναρξης του πάρκου.
Για την ορθολογική αξιοποίηση του κτιρίου του «Άλσους», που προβλέπεται να είναι έτοιμο αρχές φθινοπώρου, η Περιφέρεια βρίσκεται σε συνεννόηση με το πλησιόχωρο Οικονομικό Πανεπιστήμιου. Η καθημερινή παρουσία μεγάλου αριθμού νεαρών ατόμων σε έναν πολυχώρο μαθησιακών, πολιτιστικών και άλλων δραστηριοτήτων θα αναβαθμίσει την ομαλή λειτουργία και ασφάλεια, προσελκύοντας περισσότερο κόσμο. Ανάλογη αντιμετώπιση σχεδιάζεται για το κτίριο του«Green Park», που, μέχρι την ολοκλήρωση της μελέτης ανακατασκευής του, την εσωτερική αναβάθμιση και συντήρησή του έχουν αναλάβει προσωρινά, με προσωπική εργασία και με τη σύμφωνη γνώμη της Περιφέρειας, συλλογικότητες νέων ανθρώπων, που πραγματοποιούν εκεί, με μεγάλη επιτυχία, πολιτιστικές εκδηλώσεις σε συνεργασία με τοπικούς φορείς και κινήσεις πολιτών.
Ιδέες και προτάσειςΗ παρακίνηση των σχολείων της ευρύτερης περιοχής να χρησιμοποιούν το πάρκο σαν χώρο μαθητικών δραστηριοτήτων και με τη ζωντάνια τους να ξανακάνουν το πάρκο φιλικό^ η οργάνωση εκδηλώσεων για το βιβλίο με επίκεντρο μια παιδική βιβλιοθήκη σε κάποιο από τα μικρότερα κτίριαֹ^ η δημιουργία χώρων περιβαλλοντικής επιμόρφωσης και κυκλοφοριακής αγωγής και η υποστήριξη ήπιων αθλητικών δραστηριοτήτων^ η αξιοποίηση, τέλος, της εθελοντικής προσφοράς στην καθαριότητα από κινήσεις πολιτών, είναι μερικές μόνο από τις πολλές και ενδιαφέρουσες προτάσεις, που κατέθεσαν οι εκπρόσωποι των φορέων και των περιοίκων, από την ενεργό ανάμιξη των οποίων θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό η αναβάθμιση του πάρκου σε πνεύμονα αναψυχής, σε πεδίο συλλογικών δράσεων, αλλά και ατομικής περισυλλογής και ρεμβασμού ολόκληρης της πόλης.
Θα σταθώ σε δύο. Στην ιδέα να υπάρχουν εκπαιδευτικά προγράμματα ανοιχτά σε όλους, πχ η διοργάνωση συζητήσεων ανάμεσα σε ηλικιωμένους και παιδιά. Και στην ιδέα το πάρκο να γίνεται τα καλοκαίρια όαση δροσιάς και αναψυχής, με την οργάνωση πικ-νικ τα κυριακάτικα μεσημέρια, με κοινό συσσίτιο, μουσικές, αυτοσχεδιασμούς. Ο ρομαντισμός τους παραπέμπει στον πυρήνα της ουμανιστικής ιδέας για το κοινόκτητο αγαθό. Ο ρεαλισμός τους προκαλεί να δούμε την αναβάθμιση του πάρκου σαν πρόκληση για μια ακόμη πιο φιλόδοξη δέσμευση: την ανάκτηση του δικαιώματος στη δημιουργική τεμπελιά του Πωλ Λαφάργκ, γαμπρού, ως γνωστόν, του ακάματου τεμπέλη γερο-Καρλ Μαρξ.
•