Η υποδοχή είναι λύση, όχι η επανεισδοχή
Όλα δείχνουν ότι το σημαντικότερο πρόβλημα με τη συμφωνία που θα έλυνε το προσφυγικό, είναι η εφαρμογή της. Με τις οργανωτικές και οικονομικές δυνατότητες περιορισμένες, την τεχνική και οικονομική βοήθεια της ΕΕ να καθυστερεί, τις προσφυγικές ροές μειωμένες μεν αλλά υπολογίσιμες, το οικοδόμημα της συμφωνίας που επιχειρείται να στηθεί ακόμα και με αβαρίες στα αναγνωρισμένα δικαιώματα των προσφύγων, μοιάζει ασταθές και αναντίστοιχο με τις πραγματικές ανάγκες. Από την άλλη, η κυβέρνηση ακόμα δεν αναγνωρίζει τις συνέπειες της συμφωνίας, που συνυπέγραψε και θεσμοθετεί, στα δικαιώματα των προσφύγων και μεταναστών, την οποία υπερασπίζεται σαν μια λύση για τη δημιουργία νόμιμης οδού στην Ευρώπη.
Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο προβληματική, καθώς με εξαιρετική ανευθυνότητα η όλη υπόθεση από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντιμετωπίζεται σαν καλή ευκαιρία για εύκολα πλήγματα στην κυβέρνηση, αδιαφορώντας για το αν η απόπειρα μικροκομματικής εκμετάλλευσης ευνοεί, τελικά, την ακροδεξιά και τροφοδοτεί τα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά στις τοπικές κοινωνίες.
Στην ίδια κατεύθυνση ωθούν, παρακινούμενα από την ήδη δεδομένη αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, τα συστημικά μίντια ενορχηστρώνοντας μια στροφή στη ρητορική της κινδυνολογίας και της κατατρομοκράτησης.
Δεν υπάρχει περιθώριο για καθυστέρηση, ούτε από την πλευρά της δημοκρατικής πολιτείας ούτε από την πλευρά της κοινωνίας των πολιτών. Οι ρωγμές πρέπει να κλείσουν, είτε αφορούν την αναθεώρηση της εφαρμογής της συμφωνίας, είτε τις επιθέσεις αλλοίωσης και μεταστροφής της κοινής γνώμης. Η λύση δεν βρίσκεται στην απέναντι ακτή. Βρίσκεται εδώ και μαζί.