Γιώργος Γρηγοριάδης: Ένας άθεος αξιωματικός αντίπαλος της χούντας

Γιώργος Γρηγοριάδης, γιατρός χειρουργός, αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, αποτάχτηκε στις 21-4-1967. Συνελήφθη αργότερα από τη χούντα και δικάστηκε μαζί με τον Μπάμπη Δρακόπουλο, τον Μήτσο Παρτσαλίδη και άλλους αγωνιστές της Ανανεωτικής Κομμουνιστικής Αριστεράς, σε μια δίκη όπου για πρώτη φορά ακούγονται δημόσια οι απόψεις και οι θέσεις του ΚΚΕ Εσωτερικού, από το στόμα των πρωταγωνιστών του. Στη μεταπολίτευση εκλέχτηκε δήμαρχος Ηρακλείου Αττικής, διατέλεσε αντιπρόεδρος της Λυρικής Σκηνής, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ Εσωτερικού

zounis

τη συνέντευξη πήρε ο Πέτρος Ζούνης

Γιώργο, γνωριζόμαστε σαράντα χρόνια και τώρα τελευταία έμαθα ότι είσαι γιος τσιφλικά αληθεύει;

Ναι, είμαι γιος φεουδάρχη. Είκοσι εφτά χιλιάδες στρέμματα είχε ο πατέρας μου. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που τα είχε όλα. Σπούδασα στη Στρατιωτική Ιατρική Σχολή και έγινα αξιωματικός του Βασιλικού Πολεμικού Ναυτικού. Ήθελα να απεξαρτηθώ από την οικογένεια. Όταν μου δόθηκε να συμπληρώσω μια δήλωση, εκεί που έλεγε θρήσκευμα, έβαλα παύλα. Έγινε χαμός. Άθεος αξιωματικός! Δεν με έδιωξαν γιατί ήμουν ο καλύτερος φοιτητής. Ως αξιωματικός πήγαινα στην υπηρεσία κάθε πρωί με το υπηρεσιακό λεωφορείο και με την «Αυγή» στο χέρι. Την εικοστή πρώτη Απρίλη του 1967 μπήκα στο λεωφορείο με την «Αυγή», ήταν το τελευταίο φύλλο, το έχω ακόμα. Έκλεισαν την «Αυγή» και το μεσημέρι απόταξαν και εμένα. Στη συνέχεια πιάστηκα μαζί με τους άλλους «επικίνδυνους κομμουνιστές» Δρακόπουλο, Παρτσαλίδη κ.λπ.

Ήμασταν μια ομάδα, ο Μανώλης Αναγνωστάκης, ο Τσίρκας, εγώ στην επιτροπή πόλης για τα πολιτιστικά και η Άσπα Παπαθανασίου επί των πολιτικών, σύνδεσμος με την Κεντρική Επιτροπή. Συνελήφθη η Άσπα η οποία δεν μίλησε. Στη συνέχεια πιάστηκε ο σύνδεσμος που της έδινε τα σημειώματα και συνελήφθηκα κι εγώ.

Μάρτυρες υπεράσπισης στη δίκη μεταξύ άλλων ήρθαν η Ξένια Καλογεροπούλου, ο Γιάγκος Πεσμαζόγλου και ο απότακτος αξιωματικός Κονοφάος. Ρωτάει ο πρόεδρος τον Κονοφάο: επάγγελμα; Απότακτος αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού. Του Πολεμικού Ναυτικού λέει ο πρόεδρος, είχε αλλάξει η ονομασία. Του Βασιλικού επιμένει ο Κονοφάος. Το ίδιο είναι λέει ο πρόεδρος. Αν ήταν το ίδιο, δεν θα ήμουν απότακτος απαντάει ο Κονοφάος. Ήρθα να υπερασπιστώ τον αξιωματικό μου, λέει ο Κονοφάος. Μα είναι κομμουνιστής, λέει ο πρόεδρος. Για το ήθος και την εντιμότητά του θα σας μιλήσω, ήρθε η απάντηση. Ενώ ο Γιάγκος Πεσμαζόγλου, όταν ρωτήθηκε ποιος τον κάλεσε μάρτυρα, απάντησε: κανένας. Μα αυτοί είναι κομμουνιστές! Και η απάντηση του Γιάγκου: υπερασπίζουν τις ίδιες ιδέες με τις δικές μου. Η Ξένια ήρθε να υπερασπιστεί τη δασκάλα της.

Ήταν μια μεγάλη δίκη. Πρώτη φορά ακούστηκαν οι όροι ευρωκομμουνισμός, σοσιαλισμός με ελευθερία και δημοκρατία, δημοκρατικός δρόμος για το σοσιαλισμό, πολυκομματισμός και δημοκρατική επιλογή του λαού, η δυνατότητα του λαού και να ανατρέπει αν θέλει και το σοσιαλισμό.

Στη μεταπολίτευση εξελέγης δήμαρχος Ηρακλείου Αττικής. Τι θυμάσαι από εκείνη την περίοδο;

Θυμάμαι την αγάπη του κόσμου, με πήγαν στα χέρια τους στο δημαρχείο. Δεν θα ξεχάσω την παρουσία εκεί του σύντροφου Μήτσου Παρτσαλίδη. Ήταν ο πρώτος κομμουνιστής δήμαρχος που εξελέγη προπολεμικά στην Καβάλα.

Διετέλεσες διευθυντής και αντιπρόεδρος της Λυρικής Σκηνής, εσύ ένας γιατρός. Πώς αυτό;

Αλήθεια είναι, ήμουν πέντε χρόνια εκεί. Το 1989, επί Οικουμενικής, διάβασα μια μέρα στην «Αυγή» ότι ορίστηκα στο διοικητικό συμβούλιο της Λυρικής ως εκπρόσωπος της Αυτοδιοίκησης. Ήταν υπουργός Εσωτερικών ο Θόδωρος Κατριβάνος. Τον παίρνω τηλέφωνο και του λέω: Θόδωρε, γιατί εγώ; Γιατί εσείς του ΚΚΕ Εσωτερικού είστε κουλτουριάρηδες, μου απαντά. Έτσι βρέθηκα εκεί ως «κουλτουριάρης του ΚΚΕ Εσωτερικού». Στην πρώτη συνεδρίαση ο πρόεδρος, καθηγητής Πετρίδης, με το που με βλέπει μου αναθέτει καθήκοντα διευθυντή, γιατί είχα πείρα στη διοίκηση, ήμουν δήμαρχος, όπως μου είπε. Ανέλαβα και έψαχνα να βρω άνθρωπο που θα με αντικαταστήσει. Βρήκα τον Νίκο Συναδινό, ο οποίος είχε χρηματίσει πρόεδρος του ΕΟΤ, γνώριζε μουσική και ήταν και χορευτής, ικανός άνθρωπος. Μαζί ανακαινίσαμε τη Λυρική Σκηνή. Ο πρόεδρος Πετρίδης ήταν καθηγητής στη Θεσσαλονίκη, ορίστηκα αντιπρόεδρος. Περάσανε τότε πέντε κυβερνήσεις, παραιτήθηκα πέντε φορές και δεν έγινε δεκτή η παραίτησή μου. Ως «κουλτουριάρης του ΚΚΕ Εσωτερικού» στη Λυρική έμεινα πέντε χρόνια.

Μετά από αυτό, ως «κουλτουριάρης» έκανες και την Πινακοθήκη Γρηγοριάδη;

Ως γιατρός έβγαζα πολλά λεφτά, παρ’ ότι δεν έπαιρνα από τους φτωχούς. Και ενώ έφυγα από το σπίτι για να απεξαρτηθώ από την οικογένεια, έγινα ξανά πλούσιος. Τι να τα κάνω τα λεφτά; Άρχισα να αγοράζω έργα τέχνης συνεπικουρούμενος από τον φίλο συνεργάτη, ζωγράφο και ωραίο αριστερό Αλέξη Ακριθάκη. Πριν πεθάνει, ο Ακριθάκης μου χάρισε αρκετά έργα του. Είπα λοιπόν να κάνω μια συλλογή Ακριθάκη. Αγόρασα έργα του πολλά, μόνο εγώ και ο Ιόλας έχουμε έργα του. Έτσι προέκυψε η πινακοθήκη. Έχω πάνω από 2.500 έργα του 20^ου αιώνα.

Τι είναι ο κομμουνισμός σήμερα για τον Γρηγοριάδη;

Ο κομμουνισμός είναι πάντα το επιδιωκόμενο. Είναι το αναπόφευκτο της κατάρρευσης του καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός όπως τον ξέραμε τελείωσε το 2008. Η σύγχρονη συνέχειά του είναι το λεγόμενο χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο συγκεντρώνει τα κέρδη σε πολύ λιγότερους. Όταν τέσσερα δισεκατομμύρια κόσμος ζει με 2,5 δολάρια την εβδομάδα, δεν νομίζω ότι μπορεί να έχει τύχη για πολύ ακόμα αυτό το σύστημα. Πιστεύω στον κομμουνισμό, πιστεύω στην αρχή: προσφέρω ό,τι μπορώ και παίρνω ό,τι χρειάζομαι.

Πώς βλέπεις την «πρώτη φορά Αριστερά»;

Έχω εμπιστοσύνη στον Τσίπρα, πιστεύω ότι θα τα καταφέρει. Είναι ευφυής άνθρωπος. Αυτό που θέλει, είναι αυτό που θέλει η πλειοψηφία της κοινωνίας. Ποιος θα τολμούσε να ψηφίσει δωρεάν περίθαλψη 2,5 εκατομμυρίων ανασφάλιστων ανθρώπων μέσα σε αυτές τις συνθήκες. Μόνο η Αριστερά. Τελικά, η Αριστερά είναι οι άνθρωποί της. Αυτοί είναι που δίνουν και δείχνουν τη νέα ποιότητα.

Την πέραν του ΣΥΡΙΖΑ αριστερά πώς τη βλέπεις;

Όλοι οι αριστεροί έχουν την επιθυμία τής ουτοπίας, να στηρίξουν το καλό και να χτυπήσουν το κακό. Το κακό δεν χρειάζεται αγριάδα, νικιέται μόνο του, γιατί είναι κακό. Οι κομμουνιστές δεν θέλουν να εξοντώσουν τον συνάνθρωπό τους, να τον πείσουν θέλουν. Μην ξεχνάμε ότι η συνεχής παρέμβαση στην κοινωνία, όχι μόνο των αριστερών, φέρνει αποτέλεσμα. Αν δεν είναι άμεσο, θα φανεί έμμεσα. Δες σήμερα στην Αμερική, ο Σάντερς, ένας σοσιαλιστής, κερδίζει έδαφος. Αν δεν κερδίσει, θα έχει αφήσει παρακαταθήκη. Ας συνεχίσουμε να επηρεάζουμε τη ζωή προς το καλύτερο, χωρίς αγριάδες και απολυτότητες. Εγώ στη ζωή μου αγάπησα τους ανθρώπους και έδωσα ό,τι μπορούσα. Δεν θεώρησα το παιδί μου περισσότερο παιδί από τα άλλα. Η κοινωνία αλλάζει, γιατί αλλάζουμε όλοι.

Γιώργος Γρηγοριάδης: Ένας άθεος αξιωματικός αντίπαλος της χούντας

Tags