35o Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κωνσταντινούπολης

35^ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

Ταινίες και τίποτα άλλο

kers1 (5)

Του Στράτου Κερσανίδη

Παρά την τεταμένη κατάσταση στην Τουρκία, εξαιτίας της τρομοκρατίας, και τον κόκκινο συναγερμό εν όψει νέων τρομοκρατικών επιθέσεων σύμφωνα με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, η καθημερινή ζωή στην Κωνσταντινούπολη δεν φαίνεται να έχει επηρεαστεί. Το ίδιο συμβαίνει και με το 35^ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Κωνσταντινούπολης, τουλάχιστον μέχρι την περασμένη Τρίτη που βρισκόμασταν εκεί, το οποίο ολοκληρώνεται σήμερα.

Ο πρόεδρος Ερντογάν και ο πρωθυπουργός Νταβούτογλου εγκαινίασαν την περασμένη Κυριακή το νέο σύγχρονο στάδιο την μαύρων αετών της Μπεσίκτας, το οποίο δεν βρίσκεται μακριά από την πλατεία Ταξίμ. Εκεί κοντά βρίσκεται και το Μουσείο Πέρα, το οποίο φιλοξενεί μέχρι τα μέσα Μαΐου μια εντυπωσιακή έκθεση έργων του Τζόρτιο ντε Κίρικο, η οποία εκτείνεται σε δύο ορόφους. Και φυσικά και οι αίθουσες καθώς και η έδρα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου.

Δύο Κυριακές πριν, στο κείμενο για τις ελληνικές συμμετοχές, παρέλειψα να αναφέρω και την ταινία του διεθνούς διαγωνιστικού τμήματος, «Μια ανάσα» (Ein atem) του Κρίστιαν Ζούμπερτ, που μπορεί να είναι Γερμανός αλλά μεγάλο μέρος της έχει γυριστεί στην Ελλάδα, ενώ σε πρωταγωνιστικούς ρόλους συναντάμε τη Χαρά Μάτα Γιαννάτου, τον Αποστόλη Τότσικα, την Πηνελόπη Σεργουνιώτη, τη Μαίρη Νάνου και τον Ακύλα Καραζήση.

Παρακολουθώντας, όπως κάθε χρόνο, ένα μέρος από το τουρκικό πρόγραμμα, διαπίστωσα κάτι κοινό. Σε όλες τις ταινίες που είδα η μουσική είτε απουσιάζει είτε η χρήση της είναι ελάχιστη. Οι σκηνοθέτες και οι σκηνοθέτιδες από τη γειτονική χώρα προτιμούν τους ήχους του περιβάλλοντος είτε αστικό είτε φυσικό, προσδίδοντας έτσι περισσότερο ρεαλισμό στις ταινίες.

Μία από αυτές, η οποία μου άρεσε πολύ, είναι το «Τσιράκι», σε σκηνοθεσία Εμρέ Κονούκ. Πρωταγωνιστής είναι ένας μαθητευόμενος σε ραφείο, ένας μοναχικός και ανασφαλής άνδρας, ο οποίος πάσχει από διάφορες φοβίες. Φοβάται τα ατυχήματα και έτσι προτιμά να βρει και να νοικιάσει ένα σπίτι κοντά στη δουλειά του, α��τί να πηγαινοέρχεται καθημερινά με το αυτοκίνητο ενός φίλου. Η σπιτονοικοκυρά του είναι μια ξύπνια ηλικιωμένη γυναίκα στο πρόσωπο της οποίας ο φοβισμένος άνδρας θα βρει μια προστάτιδα. Όμως οι ισορροπίες είναι επικίνδυνες και εύκολα θα ανατραπούν. Ένα ψυχολογικό θρίλερ με σαρκαστικό χιούμορ και έναν υπέροχο πρωταγωνιστή (Χακάν Αταλάι).

Στο «Κοτέτσι» του Ουφούκ Μπαϊρακτάρ, μεταφερόμαστε σε κάποιο απομακρυσμένο χωριό. Ένα ζευγάρι έχει τρία αγόρια και ένα νεογέννητο κοριτσάκι. Όταν η γυναίκα προσβάλλεται από φυματίωση, ζητά από τον άνδρα της να παντρευτεί μια δεύτερη γυναίκα για να μεγαλώσει το κοριτσάκι. Όμως η πρώτη γυναίκα θα θεραπευτεί, θα επιστρέψει στο σπίτι και θα αρχίσει ο ανταγωνισμός. Πολύ καλό θέμα, όμορφη ταινία, δυνατή αλλά κάπως παλιομοδίτικη.

Στο «Μπλε ποδήλατο», σε σκηνοθεσία Ουμίτ Κιορεκέν, ένα παιδί συγκεντρώνει χρήματα για να αγοράσει ένα μπλε ποδήλατο. Ο πατέρας του έχει σκοτωθεί μυστηριωδώς κι αυτός, παράλληλα με το σχολείο, δουλεύει για να βοηθήσει τη μητέρα του αλλά και για να μαζέψει τα χρήματα που ο ίδιος θέλει. Ταυτόχρονα νιώθει θερμά συναισθήματα για μια συμμαθήτριά του. Στην ταινία δίνονται με ανάγλυφο τρόπο οι κοινωνικές διαφορές και η διαφθορά της εξουσίας.

Ο Αντνάν Ακντάγ, στο «Η ζωή μου», περιγράφει πώς ένας νέος άνδρας επιστρέφει στο χωριό του μετά από το θάνατο του αδελφού του για να βοηθήσει την οικογένειά του νεκρού και τους γονείς του. Εκεί θα γνωρίσει τη νεαρή δασκάλα του χωριού και μαζί με φίλους του θα θελήσει να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ για τα όσα βιώνει. Η ταινία θα μπορούσε να είναι ένα ντοκιμαντέρ… για το πώς γυρίζεται έναν ντοκιμαντέρ. Πρωταγωνιστεί ο ίδιος ο σκηνοθέτης, σε μια ταινία που κουράζει.

Στο «Ξεσκονόπανο» (Αχού Οζτούρκ) παρακολουθούμε τις ζωές δύο γυναικών που καθαρίζουν σπίτια και τη μεταξύ τους φιλική αλλά και γεμάτη αντιφάσεις σχέση.

Στο «Χορό του γάμου» (Τσιγκτέρ Σεζγίν), ένας νεαρός που πιέζεται από τη μητέρα του να αρραβωνιαστεί με μια κοπέλα, ερωτεύεται μια μεγαλύτερή του γυναίκα. Θα έρθει σε ρήξη με την οικογένεια του αλλά η επιστροφή ενός άνδρα μετά από 18 χρόνια θα ανατρέψει τα πάντα.

***

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

kers2 (5)

«Φωτιά στη θάλασσα» (Fuocoammare) του Τζιανφράνκο Ρόσι: Το θαυμάσιο ντοκιμαντέρ, το οποίο κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ του Βερολίνου, απεικονίζει με το δραματικό τρόπο του ωμού ρεαλισμού το δράμα των προσφύγων.

Γυρισμένη στη Λαμπεντούζα, το ιταλικό νησί που δέχεται χιλιάδες μετανάστες, η ταινία παρακολουθεί μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, του 12χρονου Σαμουέλε, την καθημερινότητα στο νησί. Ο Σαμουέλε πηγαίνει στο σχολείο και, παρά το γεγονός πως ζει σε ένα νησί, του αρέσει να κυνηγά με τη σφεντόνα του. Αλλά πώς βιώνουν οι 6.000 κάτοικοι της Λαμπεντούζα το προσφυγικό ζήτημα; Ο Ρόσι έζησε εκεί για πολλούς μήνες ώστε να καταγράψει με τον καλύτερο τρόπο την ιστορία, τη ζωή και την καθημερινότητα αυτού του νησιού που βρίσκεται 200 χιλιόμετρα ανοιχτά στα νότια της Ιταλίας και έγινε το επίκεντρο του κόσμου.

«Η δεύτερη μάνα» (Que oras ala volta) της Άνα Μουιαλέρτ: Η Βαλ πηγαίνει στο Σάο Πάολο για να εργαστεί σε ένα μεγαλοαστικό σπίτι φροντίζοντας το μικρό γιο της οικογένειας. Πίσω της αφήνει την κόρη της η οποία μεγαλώνει με τη γιαγιά της. Μετά από 13 χρόνια η Τζέσικα, η κόρη της Βαλ, πηγαίνει στο Σάο Πάολο για να δώσει εξατάσεις στο Πανεπιστήμιο. Η οικογένεια δέχεται με χαρά την κόρη της Βαλ, την οποία θεωρούν μέλος της. Μόνο που η συμβίωση ανάμεσα σε μητέρα και κόρη μετά από 13 χρόνια έχει τις δυσκολίες της.

«Ματωμένος γάμος» (La novia) της Πάολα Ορτίθ: Το περίφημο έργο του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα σε ελεύθερη κινηματογραφική απόδοση.

«Criminal» του Άριελ Βρόμεν: Κατά τη διάρκεια μιας πολύ σημαντικής αποστολής, ο πράκτορας Μπιλ Πόουπ σκοτώνεται. Επειδή κατέχει μυστικά για την υπόθεση, ο επικεφαλής της Σι Άι Έι με τη βοήθεια ενός νευροχειρουργού επιχειρούν το αδύνατο: Εμφυτεύουν το Ντι Εν Έι του Πόουπ στις εγκεφαλικές συνάψεις ενός επικίνδυνου κακοποιού, του Τζέρικο Στίουαρτ. Και ενώ είναι έτοιμοι να τον χρησιμοποιήσουν, εκείνος έχει τα δικά του σχέδια. Θρίλερ επιστημονικής φαντασίας.

«Άτακτος παππούς» (Dirty grandpa) του Νταν Μέιζερ: Ο Τζέισον Κέλι ετοιμάζεται να παντρευτεί. Πριν από το γάμο όμως κάνει ένα ταξίδι στη Φλόριντα μαζί με τον ακόλαστο πρώην αξιωματικό παππού του, Ντικ.

«Ουτοπία 1961» του Κώστα Φιλιούση: Ντοκιμαντέρ για τη μεγαλειώδη απεργία των ανθρακωρύχων του Λαυρίου το 1961. Το σενάριο είναι βασισμένο στο βιβλίο που έγραψε ένας από τους πρωτεργάτες της απεργίας, ο Κωνσταντίνος Πόγκας.

Σινεφίλ

35o Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κωνσταντινούπολης

Tags