Θεσμικό και μιντιακό πραξικόπημα 
Οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις διαδήλωσαν για την υπεράσπιση της δημοκρατίας στις 31 Μαρτίου, ημερομηνία που έγινε το πραξικόπημα το 1964, υπάρχει κάποιος παραλληλισμός εδώ;Το Σύνταγμα της Δημοκρατίας ψηφίστηκε το 1988 από μια συντακτική βουλή που εκλέχτηκε μετά την πτώση της δικτατορίας το 1985. Η μομφή προβλέπεται σαν μια ιδιαίτερη διαδικασία επικύρωσης απομάκρυνσης της προέδρου, ώστε έτσι να γίνει δυνατή η παραπομπή της στη δικαιοσύνη. Για την παραπομπή της, όμως, θα πρέπει να αποδειχθεί ότι είναι υπεύθυνη για εγκληματική πράξη. Αυτοί που προχώρησαν στην απόφαση αυτή δεν παρουσίασαν κανένα αποδεικτικό στοιχείο σε βάρος της Ντίλμα Ρουσέφ. Οι αντίπαλοί της την κατηγορούν ότι προκάλεσε ζημιά στον κρατικό προϋπολογισμό, επειδή πήρε διοικητικά μέτρα και διέθεσε χρήματα για να διασφαλιστεί, σε δύσκολες οικονομικές στιγμές, η συνέχιση των κοινωνικών και δημόσιων δαπανών. Ο λόγος της μομφής είναι πολιτικός. Είναι συνεπώς σαφές ότι, χωρίς στοιχεία, η ενέργεια αυτή συνιστά μια μορφή πραξικοπήματος, διαφορετικού, βέβαια, από αυτό του 1964. Η παγκόσμια συγκυρία και το πολιτικό πλαίσιο στη χώρα είναι εντελώς διαφορετικό. Έτσι και οι μέθοδοι διαφοροποιούνται. Σήμερα, είμαστε μάρτυρες ενός θεσμικού και μιντιακού πραξικοπήματος, όπου τομείς της δικαιοσύνης και ο μηχανισμός της αστυνομίας δρουν σε συντονισμό με τη νεοφιλελεύθερη και συντηρητική αντιπολίτευση.
Ποιες είναι οι αιτίες της πολιτικής κρίσης;Η νεοφιλελεύθερη και συντηρητική αντιπολίτευση, που εκπροσωπείται από τα κόμματα της σημερινής δεξιάς, η οποία έχει τη στήριξη των ιδιωτικών μίντια, της δικαιοσύνης και της αστυνομίας. Δεν αποδέχτηκε ποτέ την εκλογική ήττα στις προεδρικές εκλογές το 2014, για τέταρτη φορά. Θεώρησε, λοιπόν, ότι θα μπορούσε να διακόψει τον προοδευτικό κύκλο που άνοιξε με την πρώτη εκλογή του Λούλα το 2002, η οποία παρά τα κενά συνέβαλε με βάση τα αποτελέσματα να προχωρήσει η χώρα σε σημαντικές πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές. Να εφαρμόσει σε διεθνές επίπεδο την αλληλεγγύη και να συμβάλει στην οικοδόμηση μιας Λατινικής Αμερικής ανεξάρτητης. Η παρούσα πολιτική κρίση είναι, επίσης, η έκφραση των βαθύτερων δομικών αντιθέσεων και συγκρούσεων της βραζιλιάνικης κοινωνίας. Είναι η έκφραση ενός αγώνα σε μια κρίσιμη ιστορική στιγμή που η χώρα έχει να επιλέξει ανάμεσα σε δύο δρόμους: Ο ένας είναι αυτός που μπορεί να οδηγήσει την Βραζιλία στη σταθεροποίηση της δημοκρατίας, της ανεξαρτησίας και της κοινωνικής προόδου. Ο άλλος είναι ο δρόμος του ανταγωνισμού, με τον οποίο οι κυρίαρχες τάξεις επιδιώκουν να σταθεροποιήσουν τα προνόμια τους, την εξάρτηση από τους ισχυρούς διεθνείς συμμάχους, καθηλώνοντας τη χώρα στην υπανάπτυξη και στην αντιδημοκρατική πολιτική εξουσία.
Η διαφθορά βρίσκεται ταυτόχρονα στην καρδιά των γεγονότων.Η διαφθορά είναι μια από τις δομικές αρρώστιες του πολιτικού συστήματος. Θα πρέπει να καταπολεμηθεί με μια επαναστατική πολιτική στο ηθικό επίπεδο, από την πλευρά των προοδευτικών δυνάμεων που ασκούν την κυβερνητική εξουσία. Εκτός από αυτή, απαιτείται μια πολιτική θέση, καθώς και δραστήρια διοίκηση και δικαιοσύνη. Ανεξάρτητα από τα λάθη που έγιναν την περίοδο διακυβέρνησης από το PT, η καταπολέμηση της διαφθοράς, π.χ. μέσα από το φορολογικό έλεγχο, λειτούργησε ακόμα πιο αποδοτικά και με πλήρη αυτονομία.
Το Κόμμα του Δημοκρατικού Κινήματος Βραζιλίας (PMDB), βασικός πολιτικός σχηματισμός στη Βουλή, ανακοίνωσε την έξοδό του από την κυβέρνηση. Γιατί;Η συμμετοχή του στην κυβέρνηση εντάσσεται στον κυβερνητισμό του, προκειμένου να απολαμβάνει πλεονεκτήματα και από καλύτερες συνθήκες να επιδίδεται στην πελατειακή του πολιτική. Εδώ βλέπουμε τη διαπλοκή του πολιτικού συστήματος με τα κόμματα που ελάχιστη σχέση έχουν με πολιτικές-ιδεολογικές αρχές. Αν η κυβέρνηση κερδίσει τη μάχη αυτή θα πρέπει να προωθήσει μια νέα πολιτική συμφωνία, της οποίας το σημείο εκκίνησης θα είναι η λαϊκή κινητοποίηση, σε συνδυασμό με ένα πρόγραμμα που θα θέτει ως προτεραιότητα το ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης, έτσι ώστε τα αποτελέσματά της να μην θίξουν τα κεκτημένα δικαιώματα του λαού.
Γιατί το ΡΤ δεν κατάφερε να κερδίσει ποτέ την απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία στα δύο σώματα (βουλή, γερουσία);Η αδυναμία αυτή αντικατοπτρίζει το συσχετισμό δυνάμεων που είναι ακόμα δυσμενής για τις προοδευτικές δυνάμεις. Αυτός ο συσχετισμός είναι αποκαλυπτικός της τεράστιας πολιτικής εξουσίας που κατέχουν οι κυρίαρχες πολιτικές τάξεις. Η Βραζιλία είναι μια δημοκρατική συνομοσπονδία. Στα κράτη που συνιστούν την ομοσπονδία, οι εξουσίες των ολιγαρχών είναι ακόμα ισχυρές. Ασκούν ισχυρή επιρροή, επειδή η χρηματοδότηση προέρχεται από ιδιώτες και επιχειρήσεις. Εδώ βρίσκεται μια από τις πηγές της διαφθοράς.
Είναι δυνατή η μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος;Η μεταρρύθμιση του συστήματος είναι αναγκαία και απαραίτητη. Δεν υπάρχουν ακόμα, όμως, ούτε οι δυνάμεις ούτε οι συνθήκες για να υλοποιηθεί αυτή η μεταρρύθμιση. Το παρόν πολιτικό σύστημα απέτυχε, δεν λειτουργεί πια προς όφελος των κοινωνικών και δημοκρατικών αγώνων των προοδευτικών δυνάμεων.