Ο κ. Άσαντ απολαμβάνει μια περίεργη «ασυλία»στη χώρα μας. Μάλιστα από κάποιους «προοδευτικούς» κύκλους θεωρείται σχεδόν ...αντιιμπεριαλιστής. Ας μη μιλήσουμε καλύτερα για τους λιβανωτούς, που επιδαψιλεύουν στον Άσαντ διάφορα ιντερνετικά σάιτ ,που έχουν υποστεί έντονο ...ψεκασμό.
Ο κύριος αυτός είναι υπεύθυνος σε συντριπτικό βαθμό για το προσφυγικό κύμα. Πολύ περισσότερο από τη ...συμβολή των κανίβαλων του Ι.Κ. Όλα ξεκίνησαν το 2011: όταν μαθητές που διαδήλωναν για δημοκρατία και ελευθερίες, συνελήφθησαν και βασανίστηκαν από το καθεστώς Άσαντ. Ήταν το ξεκίνημα της Αραβικής Άνοιξης στην πόλη Νταράγια της Συρίας. Το καθεστώς πυροβόλησε τους γονείς των μαθητών, όταν αυτοί διαδήλωσαν για τα παιδιά τους. Παρόλα αυτά η αντιπολίτευση πήρε τα όπλα, μόνο μετά από 6 μήνες ένοπλης βίας από τη μεριά του καθεστώτος. Όταν πλέον οι πολίτες πήραν τα όπλα και άρχισε η Συριακή Επανάσταση, ο Άσαντ άρχισε να βομβαρδίζει τις πόλεις «του». Και συνεχίζει να τις βομβαρδίζει μέχρι σήμερα. Ακόμη και τώρα-στην υποτιθέμενη εκεχειρία- το Χαλέπι, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας, βομβαρδίζεται συστηματικά. Περιοχές με αμάχους, νοσοκομεία, σχολεία υφίστανται τις περίφημες «βόμβες-βαρέλια» (βαρέλια γεμάτα εκρηκτικά). Σε αυτές ακριβώς τις βόμβες οφείλεται το μεγαλύτερο μέρος του προσφυγικού κύματος. Και δευτερευόντως στο Ισλαμικό Κράτος, αλλά και τους βομβαρδισμούς της Ρωσικής αεροπορίας. Έβαλε εδώ το χεράκι της και η Δύση. Αλλά η κύρια ευθύνη της είναι αλλού...
Η δύση του δυτικού πολιτισμούΑπό την αρχή η Δύση έδειξε πρώτα την ανοησία της και μετά την αναλγησία της. Την ανοησία της όταν δεν στήριξε την Αραβική Άνοιξη: δηλαδή την προσπάθεια των Αράβων να αποκτήσουν δικαιώματα και ελευθερίες. Προφανώς, επειδή η συκοφαντημένη - και ξεστρατημένη κάποιες φορές- Αραβική Άνοιξη ξεκίνησε με εξεγέρσεις κατά φιλοδυτικών καθεστώτων (βλ. Τυνησία και Αίγυπτος). Και όταν η Δύση παρενέβη (Λιβύη) το έκανε με τον πιο καταστροφικό τρόπο, εγκαταλείποντας τη χώρα στα ερείπια της.
Και ας έρθουμε στη χειρότερη περίπτωση: τη Συρία. Η Δύση από την αρχή έδειξε ότι δεν επιθυμεί να γίνει αλλαγή στο στάτους κβο της περιοχής. Μάλιστα, το πρωτοπαλίκαρο της Δύσης στην περιοχή, το Ισραήλ έδειξε αμέσως την προτίμηση του στον Άσαντ και την απαρέσκεια του προς τους εξεγερμένους Σύριους. Και έτσι οι βομβαρδιζόμενοι από τον Άσαντ Σύριοι, άρχισαν να γίνονται πρόσφυγες: πρώτα μέσα στη χώρα τους και μετά έξω από αυτήν. Οι βομβαρδισμοί του Άσαντ φουντώνουν τις τάξεις του Ισλαμικού Κράτους. Οι σχέσεις των δυο τελευταίων (Ασαντ και Ι.Κ) πολύ συχνά είναι ιδιαίτερα φιλικές και πολλές φορές αλληλοϋποστηρίζονται. Π.χ. όταν το Ι.Κ. πολιορκεί τους Κούρδους στο Κομπάνι ο κ. Άσαντ σφυρίζει αδιάφορα. Η δε Δύση συνεχίζει να ...παρακολουθεί. Όταν βέβαια δεν ενισχύει το Ι.Κ. μέσω της Σαουδικής Αραβίας.
Και όταν οι πρόσφυγες γίνονται «πολλοί»;Τότε η Ευρώπη δείχνει την πιο ακραία αναλγησία της: Πρώτα οι χώρες του πρώην «υπαρκτού» (ή μήπως ανύπαρκτου?) σοσιαλισμού. Με προεξάρχουσα την Ουγγαρία που τοποθετεί παντού συρματοπλέγματα. Και λίγο αργότερα η Αυστρία παίρνει τη σκυτάλη και μεταξύ -πολλών- άλλων σπρώχνει τη FYROM να κλείσει τα σύνορα της. Η Μεγάλη Βρετανία ξεκαθαρίζει ότι δεν θα δεχτεί παρά ελάχιστους πρόσφυγες και ο κατήφορος δεν έχει τέλος. Μπορεί να μην μας αρέσει , αλλά η Γερμανία της Μέρκελ είχε την πιο ανεκτική στάση απέναντι στους πρόσφυγες. Λίγους πρόσφυγες δέχονται να φιλοξενήσουν οι ΗΠΑ και ο Καναδάς. Για την Αυστραλία ας μη συζητήσουμε καθόλου. Η Ευρώπη μετατρέπεται σε ένα «μπακλαβά» συρματοπλεγμάτων. Αυτή είναι η Δύση. Αυτή είναι η Δύση μας. Αυτό είναι ότι απέμεινε από τον δυτικό πολιτισμό. Ότι απέμεινε από τον Ουμανισμό της Ευρώπης. Ότι απέμεινε από το Διαφωτισμό.
Μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες δεν χωράνε στην Ευρώπη των 750 εκατομμυρίων. Όμως η «απολίτιστη» Ιορδανία μπορεί να φιλοξενεί στο έδαφος της 800.000 περίπου, η Τουρκία σχεδόν 2 εκατομμύρια, ο Λίβανος 1.2 εκατομμύρια κλπ.
Η πολιτισμένη ΕΕ, αυτή που υποτίθεται ότι κατάργησε τα σύνορα (στο εσωτερικό της), τα επαναφέρει με τον πιο σκληρό τρόπο. Γιατί ; Γιατί δεν μπορεί να αντέξει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες. Με την Αυστρία να πρωτοστατεί και να δίνει τον τόνο. Χείριστος ο ρόλος της. Αυτοί που κυβερνούν σήμερα την Αυστρο-Ουγγαρία δείχνουν ότι δεν κατάλαβαν τίποτα από την ιστορία των προηγούμενων αιώνων. Αυτές τις μέρες η Αυστρία αποφάσισε να τοποθετήσει φράχτη διακοσίων πενήντα μέτρων στο πέρασμα Μπρένερ, στα σύνορα με την Ιταλία. Ο φράχτης αυτός «θα χρησιμεύσει, σε περίπτωση ανάγκης, για να περιορίσει την είσοδο μεταναστών, προερχόμενων από την Ιταλία»! Ακόμη και ο Πάπας αναγκάστηκε να δηλώσει ότι: «πρέπει να αφαιρεθούν τα τείχη, όχι μόνον τα μεταφορικά».
Η Δύση πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η μετανάστευση (όχι μόνο η προσφυγική), είναι μια πολύ φυσιολογική ανθρώπινη ενέργεια. Οι άνθρωποι πάντα μετανάστευαν! Και κανείς βέβαια δεν διανοήθηκε να σταματήσει τον Χριστόφορο Κολόμβο χρησιμοποιώντας τα ...«νατοικά» πλοία της εποχής ή εγκαθιστώντας συρματοπλέγματα στην αμερικανική ήπειρο.
Η συμφωνία και η στάση της ελληνικής κυβέρνησηςΠρόκειται για μια συμφωνία από «σίδερο»: Φτιαγμένη από εξουσιαστές που κοίταξαν τους πρόσφυγες σαν αριθμούς. Άνθρωποι που έχουν την υπόλοιπη οικογένεια τους σε μια χώρα της Β. Ευρώπης, πρέπει να γίνουν αντικείμενο ανταλλαγής: «Στείλτε πίσω έναν πρόσφυγα στην Τουρκία , για να δεχτούμε έναν εμείς στη Β. Ευρώπη». Και αυτό βέβαια δεν αφορά όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Γιατί υπάρχουνε και οι ...Τσεχο-σλοβακο-ουγγαρίες κοκ, που δεν θέλουν καθόλου πρόσφυγες.
Μια συμφωνία που -με τη συνδρομή των νατοικών πλοίων- θα παραβιάζει τη μισή τουλάχιστον συνθήκη της Γενεύης, που χρησιμοποιώντας μια τεράστια γραφειοκρατία θα προσπαθήσει να εμποδίσει την προσφυγική ροή. Ατελείωτες διαδικασίες παροχής ασύλου (αυτές δεν μπορούν να τις αρνηθούν οι αρχές) θα εγκλωβίσουν μεγάλες μάζες ανθρώπων στη χώρα μας (με δεδομένη και τη δυσκινησία των ελλ. κρατικών δομών ) .
Η ελληνική κυβέρνηση, βέβαια, έχει τα ελαφρυντικά της: Διοικεί μια μικρή ,αδύναμη, χρεωκοπημένη χώρα, με μειωμένο διεθνές κύρος, χωρίς -πραγματικούς- συμμάχους. Επίσης, η αλήθεια είναι ότι οι ελληνικές δυνάμεις καταστολής σε καμιά περίπτωση δεν χρησιμοποίησαν τη βία που χρησιμοποιούν η Ουγγαρία ή η FYROM. Όμως, εδώ κάπου τελειώνουν τα ελαφρυντικά. Η ελληνική κυβέρνηση όφειλε να διαπραγματευτεί σκληρά με την ΕΕ. σε αυτό ακριβώς το θέμα που «πονούσε» τους Ευρωπαίους! Σε αυτό το θέμα ο Δαυίδ έπρεπε να πετάξει την «πέτρα» του. Αντιθέτως, η κυβέρνηση συμβιβάστηκε πολύ γρήγορα. Δεν «εκμεταλλεύτηκε» διεθνώς, ούτε καν την τεράστια αλληλεγγύη που επέδειξε η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών στους πρόσφυγες.
Πάντως όσοι -απλώς- επικρίνουν την κυβέρνηση, θα πρέπει να έχουν να προτείνουν και κάτι επί της ουσίας, επί του πραγματικού πεδίου. Ιδιαίτερα όταν προέρχονται από τον αριστερό «χώρο». Έχουμε βαρεθεί να ακούμε σκέτες επικρίσεις και από προτάσεις μηδέν..
Και τώρα τι ;Καλή - και γρήγορη - λύση δεν φαίνεται να υπάρχει. Καθήκον μας, όμως, είναι να είμαστε διαρκώς αλληλέγγυοι στους πρόσφυγες, Ο καθένας από μας στην χώρα του, ο καθένας από μας στον τόπο που ζει. Με όλους τους τρόπους: υπερασπιζόμενοι τους πρόσφυγες όταν διώκονται, στηρίζοντας τους αγώνες τους σε κάθε κέντρο «κράτησης» ή απέλασης, σε κάθε προσφυγικό καταυλισμό, συγκεντρώνοντας τα αγαθά που τους είναι απαραίτητα, φροντίζοντας για την φιλοξενία τους, όπου το επίσημο κράτος ολιγωρεί.
Και βέβαια πρέπει να είμαστε στους δρόμους απαιτώντας από τις κυβερνήσεις να σταματήσουν τον πόλεμο στη Συρία. Δεν υπάρχει λύση στο προσφυγικό, αν δεν σταματήσει ο Άσαντ να βομβαρδίζει τις πόλεις της Συρίας. Η ρωσική κυβέρνηση μπορεί και πρέπει να τον σταματήσει. Δεν υπάρχει λύση αν δεν ξεδοντιαστεί ο ISIS. Οι Αμερικανοί και οι φίλοι τους οι Σαουδάραβες μπορούν και πρέπει να τον σταματήσουν. Μέχρι τότε καθήκον όλων μας είναι να πιέζουμε. Καθήκον όλων μας είναι να είμαστε παρόντες.
Καραΐσκος ΘανάσηςΕκπαιδευτικός 2ου Λυκείου Ζακύνθου