Ο χρόνος από την Πέμπτη το βράδυ, που κλείνει το σημείωμα αυτό, ως το έκτακτο Γιούρογκρουπ της Δευτέρας είναι πάρα πολύς για να προβλέψει κανείς, κατ` ελάχιστον, τις εξελίξεις. Πολύ περισσότερο που το τριήμερο έχει μια δύσκολη συζήτηση στη Βουλή, μια διήμερη γενική Πανελλαδική απεργία, μια σύνοδος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΎΡΙΖΑ και εντατικές διαπραγματεύσεις όχι μόνο μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και θεσμών αλλά και μεταξύ των θεσμών, και μεταξύ χωρών. Η διαφοροποίηση, π.χ. της Γαλλίας, ως προς τον χαρακτήρα του Γιούρογκρουπ της Δευτέρας, η οποία υποστηρίζει ότι μπορεί σ΄ αυτό να ολοκληρωθεί η συμφωνία, είναι χαρακτηριστική, καθώς την ίδια ώρα το Δ.Ν.Τ. δήλωσε ότι δεν βιάζεται.
Η πραγματική αιτία, που ώθησε την κυβέρνηση να αλλάξει σχέδιο και να φέρει στη Βουλή με τη μορφή του κατεπείγοντος – διαφώνησαν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης – τα δυο – σε ενιαία φόρμα – νομοσχέδια, ασφαλιστικό και φορολογικό, δεν ήταν γνωστή. Ούτε και κάποιος εκπρόσωπος της κυβέρνησης το αιτιολόγησε επακριβώς. Ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης σημείωσε, απλώς ότι η εσπευσμένη ψήφισή του αποφασίστηκε καθώς «πρόκειται για πρωτοβουλία της κυβέρνησης η οποία υποστηρίζει την ουσία του σχεδίου νόμου» και ότι «η ψήφιση του νόμου δεν αποτελεί «προαπαιτούμενο», αλλά «εργαλείο», το οποίο ενισχύει τη θέση των εκπροσώπων της ελληνικής κυβέρνησης στο Γιούρογκρουπ της Δευτέρας. Δεν είναι εξαναγκασμός αλλά πρωτοβουλία της κυβέρνησης» πρόσθεσε.
Οι προσδοκίες της κυβέρνησηςΤι προσδοκά η κυβέρνηση από το Γιούρογκρουπ της Δευτέρας; Πάλι ο Ν. Βούτσης θα σημειώσει ότι η διαπραγμάτευση γίνεται μέσα σε κλίμα αισιοδοξίας και πνεύμα αλληλοκατανόησης, ενώ απαντώντας σε ερώτηση σχετική με τη στάση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είπε, ότι «το εμπόδιο στη χημεία δεν είμαστε εμείς, αλλά η διαφωνία του Δ.Ν.Τ. με τους θεσμούς».
Προφανώς, το επείγον της ψήφισης των νομοσχεδίων θέλει να ενισχύσει τη θέση της ελληνικής πλευράς στο Γιούρογκρουπ. Αλλά τι σημαίνει αυτό; Αυτό, θα μπορεί να κριθεί στο τέλος της διαδικασίας στο κοινοβούλιο που τελειώνει το βράδυ της Κυριακής. Με το τι τροπολογίες, πχ, θα υπάρξουν και το πόσο αυτές, προσθέτοντας φορολογικά βάρη, θα προσπαθούν να κάνουν αξιόπιστο τον στόχο των 5,4 δισ. ευρώ ως το 2018.
Το Γιούρογκρουπ αυτό εκ των προτέρων προσδιορίστηκε ως μη τελικό για το ελληνικό ζήτημα έχει ωστόσο βαριά ατζέντα. Όπως ανακοινώθηκε από το ίδιο το Γιούρογκρουπ «η Ευρωομάδα θα πραγματοποιήσει έκτακτη σύνοδο για να συζητήσει την πορεία του προγράμματος μακροοικονομικής προσαρμογής της Ελλάδας. Οι συζητήσεις θα καλύψουν μια συνολική δέσμη μεταρρυθμίσεων πολιτικής, καθώς και τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους της Ελλάδας. Και τα δύο στοιχεία πρέπει να συνυπάρχουν προκειμένου να ολοκληρωθεί η πρώτη αξιολόγηση του προγράμματος και να αποδεσμευθεί περαιτέρω χρηματοδοτική στήριξη στην Ελλάδα».
Η σύνδεση των δυο στοιχείων έχει δυο όψεις.
Δυο όψειςΑφενός, συμφέρει την ελληνική πλευρά διότι δεν «θα ξεφύγει» από το τραπέζι το ζήτημα του χρέους, που το επιθυμούν αρκετοί, για να μετατεθεί στο απροσδιόριστο μέλλον. Αφετέρου, αυτό μπορεί να σημαίνει σκληρά μέτρα, αυτό που η ανακοίνωση υπονοεί με τον όρο «συνολική δέσμη μεταρρυθμίσεων». Δεν το ονομάζει, αλλά σίγουρα στο «συνολική» πρέπει να εντάσσεται και το πακέτο και το είδος των λεγομένων «προληπτικών μέτρων».
Η κυβέρνηση στο Eurogroup της Δευτέρας, αλλά και στο τριήμερο που θα μεσολαβήσει θα δεχθεί ποικίλες πιέσεις. Και από «φίλους», προκειμένου να κλείσει η διαπραγμάτευση. Η κυβέρνηση πρέπει να επιμείνει βάση της συζήτησης να είναι η δική της πρόταση του «δημοσιονομικού διορθωτή» για τον οποίο θα έχει γνώμη, αν χρειασθεί, και η κυβέρνηση και το κοινοβούλιο. Και να απορρίψει, χωρίς καμιά συζήτηση, ενδεχόμενες προτάσεις του Δ.Ν.Τ. για το έκτακτο υπό αίρεση πακέτο που σύμφωνα με δημοσιεύματα φθάνουν ως και απολύσεις υπαλλήλων του δημοσίου. Ανεξάρτητα αν αυτό τίθεται ως ένα στοιχείο πρόσκλησης στο συνολικό πακέτο ή πιστεύει ότι μπορεί να το αποσπάσει, σε συνεργασία με όσους δεν εγκαταλείπουν το σχέδιο της πολιτικής υπονόμευσης της κυβέρνησης.
Η απεργίαΔεν γνωρίζουμε τι επιτυχία θα σημειώσει η απεργία που ξεκινάει σήμερα Σάββατο και ολοκληρώνεται, μαζί με τις συγκεντρώσεις, ουσιαστικά την Κυριακή το βράδυ. Σίγουρα, όμως, εκφράζει όχι μόνο τη δίκαιη αντίθεση επαγγελματιών και εργαζομένων στα μέτρα που θα ψηφισθούν, που είναι απόρροια μνημονιακών καταναγκασμών, αλλά και, με άλλο πνεύμα, προς την κυβέρνηση. Η κυβέρνηση, όπως κάνει μέχρι τώρα, πρέπει να κρατήσει την ψυχραιμία της, να συνομιλήσει με τους απεργούς, και να εντάξει την κινητοποίηση στη δυναμική της διαπραγμάτευσής της.
Αλλά εφόσον ψηφιστούν τα μέτρα και κλείσει η αξιολόγηση η Κυβέρνηση θα πρέπει να γνωρίζει ότι πρέπει πολλά να διορθώσει, και πολλά να κάνει. Πρέπει να προλάβει τον καιρό που συχνά μοιάζει να νομίζει ότι είναι μακρύς. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Παύλος Κλαυδιανός Ολοήμερα: Μια μεταρρύθμιση που δεν προστατεύτηκεΗ ιστορία με τα ολοήμερα σχολεία είναι πολύ διδακτική από πολλές πλευρές. Είναι ένα κλασικό παράδειγμα του πώς μια πολύ σημαντική και χρήσιμη μεταρρύθμιση, μάλιστα στη διδακτική βαθμίδα που είναι από τις παραμελημένες αν και η βάση για μια σωστή εκπαίδευση, όχι μόνο δεν καταγράφηκε, όπως είναι στην πραγματικότητα, αλλά διαστρεβλώθηκε και συκοφαντήθηκε ενώ το υπουργείο Παιδείας άργησε να την υπερασπιστεί αποφασιστικά.
Δεν υπολόγισε, προφανώς, ότι η καιροφ��λακτούσα δεξιά θα επετίθετο με κάθε μέσο. Και δεν υπολόγισε, επίσης, ότι ο εκφερόμενος συνδικαλιστικός λόγος, ενώ ξεκινάει από διαφορετική αφετηρία, κάποτε μπορεί να συμβάλει στο κλίμα καχυποψίας έναντι αλλαγών και όχι να εντοπίσει κενά ή λάθη, διεκδικώντας να θεραπευθούν.
Τέθηκαν δύο ζητήματα. Το πρώτο, είναι το ολοήμερο σχολείο αυτό καθ’ εαυτό. Η μεταρρύθμιση που έγινε, χωρίς να αλλάζει τον νόμο που διέπει τους όρους λειτουργίας ενός ολοήμερου που ως γνωστόν είναι προαιρετικό για τον γονέα και υποχρεωτικό για το δημόσιο, προβλέπει τη λειτουργία ολοήμερου από το 4θέσιο δημόσιο και άνω και όχι μόνο στα 12θέσια Ενιαίου Τύπου Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου που ίσχυε έως τώρα και αριθμούσαν μόνο 1.337. Δηλαδή, όχι μόνο δεν μειώθηκε ο αριθμός των ολοήμερων, αλλά αυξήθηκε στα 3.555 σχολικές μονάδες! Είναι επίσης ψέμα ότι υπάρχει πρόθεση στην κυβέρνηση να κλείσουν τα 4θέσια σχολειά και κάτω. Η λειτουργία τους παραμένει ως έχει.
Το δεύτερο ζήτημα, αφορά την ύλη που διδάσκεται στα δημοτικά. Με βάση μια ανακατανομή, που στηρίχθηκε στην ως τώρα πείρα και τις προτάσεις του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, εξοικονομήθηκαν ώρες και εκπαιδευτικοί –π.χ., για πληροφορική και Αγγλικά. Δόθηκε, έτσι, η δυνατότητα να διδάσκονται σε όλα τα 4θέσια και άνω σχολεία παρόμοια μαθήματα και από την πρώτη τάξη και όχι, όπως ίσχυε μέχρι σήμερα, μόνο στα 1.337. Επιπλέον, τώρα, θα γίνει εμπλουτισμός και επέκταση των προσφερόμενων γνωστικών αντικειμένων. Θα διδάσκονται, π.χ. μαθήματα θεατρικής αγωγής. Και πάλι όλα αυτά όπως προβλέπει ως τώρα ο νόμος.
Ήταν, όμως, παιδαγωγικά απαραίτητο να μειωθούν κάποια μαθήματα και να ελαφρυνθεί το υπερβολικά βαρύ ωράριο των 7 ωρών για μαθητές 6 ετών! Αυτή η ανακατανομή, βεβαίως, που μείωνε, π.χ., από 2 τις ώρες των αγγλικών ενός 12θέσιου σε μία, υποχρεώνει τον εκπαιδευτικό να μετακινείται και σ’ ένα άλλο σχολείο αυτό δεν άρεσε. Όμως ήταν επιβεβλημένο διότι τώρα θα διδάσκονται μαθήματα ξένης γλώσσας, πληροφορικής, θεατρικής αγωγής, καλλιτεχνικών στα παιδιά των πιο φτωχών περιοχών της χώρας.
Ο κ. Κ. Μητσοτάκης, εντούτοις, δήλωσε ότι «η κυβέρνηση με τις αποφάσεις της απαξιώνει στην πράξη το χρήσιμο και δημιουργικό θεσμό του ολοήμερου σχολείου. Στερεί, ουσιαστικά, από τα παιδιά της μέσης οικογένειας εργαζομένων τη δυνατότητα ενίσχυσης και εμπλουτισμού των μαθημάτων τους και των δεξιοτήτων τους». Πλήρης αντιστροφή, δηλαδή.
Η απάντηση του υπουργού Νίκου Φίλη ήταν σαφής. «Στο νέο, ενιαίου τύπου ολοήμερο σχολείο, όλα τα παιδιά θα διδάσκονται αντικείμενα που μέχρι σήμερα προσφέρονταν μόνο στο 1/3 των σχολείων. «Ο κ. Μητσοτάκης, επιτίθεται στο ενιαίου τύπου ολοήμερο, διότι με τον θεσμό αναβαθμίζεται η δημόσια εκπαίδευση και μπαίνει φραγμός στα σχέδιά του να επεκτείνει την ιδιωτική εκπαίδευση σε βάρος της δημόσιας. Αμετανόητος νεοφιλελεύθερος, εκτίθεται για μια ακόμη φορά.»
Π. Κλ.