Οι εργατικές κινητοποιήσεις επεκτάθηκαν και στο γειτονικό Βέλγιο. Πάνω από 80.000 εργαζόμενοι πλημμύρισαν την περασμένη Τρίτη, 24 Μαΐου, τους δρόμους των Βρυξελλών, σε μια τεράστια διαδήλωση, ανταποκρινόμενοι των εργατικών συνομοσπονδιών FGTB, CSC και CGSLB (σοσιαλιστικά, χριστιανικά και φιλελεύθερα), που κάλεσαν τους εργαζόμενους να κινητοποιηθούν κατά του νόμου για τα εργασιακά, που κατέθεσε ο υπουργός Εργασίας, Κρις Πίτερ.
Το νομοσχέδιο αυτό είναι σχεδόν παρόμοιο με της Μιριάμ ελ Κομρί, που έχει προκαλέσει αναστάτωση στη Γαλλία. Με το νόμο αυτό συνεχίζεται η επίθεση κατά των εργασιακών δικαιωμάτων. Δίνεται η δυνατότητα στους εργοδότες να αυξήσουν τις ώρες εργασίας σε ημερήσια βάση μέχρι 11 ώρες (στη Γαλλία προβλέπεται 12 ώρες). Έτσι, οι Βέλγοι θα πρέπει να ξεχάσουν το 38ωρο, γιατί μπορεί να αυξηθούν στις 45 ώρες εργασίας κάθε εβδομάδα, ενώ οι Γάλλοι είναι πιο προχωρημένοι, θα φθάσουν τις 50 ώρες.
Οι εργοδότες (ο καθένας βέβαια στην επιχείρησή του) μπορούν απλά να ανακοινώσουν πόσες ώρες θα χρειαστούν τον εργαζόμενο την επομένη. Και το σοβαρότερο, οι νέοι εργαζόμενοι θα μπορούν, με βάση τη μεταρρύθμιση για την επαγγελματική εκπαίδευση, να παραμείνουν σε κατάσταση πρόσκαιρης εργασίας… δια βίου.
Ο κάθε εργαζόμενος θα έχει ξεχωριστά την προσωπική επαγγελματική εξέλιξη. Πρωταρχικό ρόλο σ’ αυτόν τον τομέα θα έχει, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, η ατομική-επιχειρησιακή σύμβαση. Έτσι, ακυρώνονται οι εγγυήσεις που προβλέπονται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας σε κάθε κλάδο, τομέα (βιομηχανικό, εμπορικό κ.λπ.). Τα συνδικάτα τοποθετούνται εκτός παιχνιδιού.
Κοινωνική αντίστασηΟ υπουργός Εργασίας Κρις Πίτερ και η βελγική κυβέρνηση στη διαδικασία για την ψήφιση του νομοσχεδίου, εκφράζουν την άποψη ότι θα πρέπει να ακολουθήσουν αυτή των Ολάν-Βαλς.
Τα βελγικά συνδικάτα, όμως, οι κοινωνικές οργανώσεις νεολαίας, απ’ όλο σχεδόν το φάσμα που πήραν μέρος στην πρώτη διαδήλωση, δηλώνουν ότι είναι αποφασισμένα όχι μόνο να ακολουθήσουν τους Γάλλους συναδέλφους τους, αλλά και να διευρύνουν την αλληλεγγύη τους με όλους τους νέους των χωρών της Ευρώπης, που αντιμετωπίζουν τις συνέπειες των πολιτικών της λιτότητας.
Προς το παρόν συγκρότησαν τη «Συμμαχία των Νέων» για την απόσυρση του νομοσχεδίου του Κρις Πίτερ, γιατί δεν θέλουν να είναι μια «καμένη γενιά» και συνεργάζονται με κινήματα, όπως το Hart Boren Hard (κίνημα καλλιτεχνών και γενικότερα πνευματικών ανθρώπων). «Η διαδήλωση της Τρίτης δεν ήταν παρά η αρχή για ένα νέο κύμα κοινωνικής αντίστασης για να νικήσει η ελπίδα την απόγνωση».
Τα βελγικά συνδικάτα, η FGTB και CSC, έχουν ήδη ανακοινώσει κινητοποιήσεις στο δημόσιο τομέα και γενική απεργία για τις 24 Ιουνίου. Τα συνδικάτα των δύο χωρών θεωρούν ότι μπορούν να συγκλίνουν τους αγώνες τους για να αντιμετωπίσουν από κοινού τις επιθέσεις που δέχονται. Σε μια χρονική στιγμή, 50 χρόνια από το 1936, που κατάκτησαν μαζί το επίδομα αδείας και την εβδομάδα 40 ωρών.
Μ. Κοβάνης