Μετά από τρεις μήνες αγώνα των εργαζομένων και των νέων στη Γαλλία κατά του νομοσχεδίου για τα εργασιακά, οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται παρά τις αντίθετες προβλέψεις της κυβέρνησης και των μίντια και παίρνουν νέες μορφές, πιο μαζικές και πιο δυναμικές. Ο αγώνας αυτός που έχει συγκεντρώσει τη συμπάθεια της μεγάλης πλειοψηφίας του γαλλικού λαού, πάνω από το 60% σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, θυμίζει τις καλύτερες στιγμές του συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας. Το ερώτημα είναι, πέρα από την πρόσκαιρη έκβασή του, αν οι πολιτικές δυνάμεις της εναλλακτικής αριστεράς, της οικολογίας, τα κινήματα, οι εργαζόμενοι, φοιτητές και μαθητές, που η παρουσία τους ήταν έντονη, στο συντονιστικό μαζί με τις μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις, θα μπορέσουν να συμβάλουν στην ανατροπή των πολιτικών πραγμάτων, ώστε να δοθεί μια πολιτική διέξοδος στη Γαλλία. Σε μια χώρα που φαίνεται να βρίσκεται μπλοκαρισμένη στις αδιέξοδες νεοφιλελεύθερες πολιτικές της δεξιάς, των σοσιαλιστών και της «εθνικής ταυτότητας», που ξεκινάει από το Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν και διαπερνά τους ηγέτες της συντηρητικής δεξιάς και του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Τα ερωτήματα αυτά απασχόλησαν έντονα τους γάλλους κομμουνιστές στο 37ο συνέδριο του γαλλικού ΚΚ, που συνήλθε στις 3 με 5 Ιουνίου στο Σεν- Σεν- Ντενίς στο Παρίσι. Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά βρίσκεται σύμφωνα με τον Πιερ Λοράν, εθνικό γραμματέα του Γαλλικού ΚΚ, στη δημιουργία ενός νέου Λαϊκού Μετώπου, που θα δώσει απάντηση στα σημερινά προβλήματα της νεολαίας και του γαλλικού λαού. Σ’ ένα μέτωπο που θα επισφραγιστεί με το «σύμφωνο κοινής δέσμευσης» για τις προεδρικές εκλογές, που θα γίνουν τον Απρίλιο του 2017. Αυτό σημαίνει ότι είναι αναγκαία η ευρύτερη συσπείρωση των δυνάμεων της αριστεράς, των κινημάτων και της νεολαίας, καθώς και η λαϊκή παρέμβαση και «ψήφος των πολιτών».
«Θα πρέπει να έχουμε συνείδηση των ευθυνών μας», είπε ο Πιερ Λοράν στον τελικό του λόγο στο συνέδριο και συνέχισε: «Η δεξιά και η άκρα δεξιά απειλούν, η κατάσταση είναι δύσκολη. Οι Φρ. Ολάντ και Μανουέλ Βαλς με την πολιτική τους οδηγούν την αριστερά στην αυτοκτονία. Τώρα θα πρέπει εμείς να απαντήσουμε στην πρόκληση, να οικοδομήσουμε μια νέα προοπτική, χωρίς να περιμένουμε το μετά το 2017».
Εναλλακτική πολιτική της αριστεράςΓια την ευρύτερη συσπείρωση και τη διαμόρφωση της εναλλακτικής πολιτικής χρειάζεται να γίνουν συγκεκριμένα βήματα: πρώτον, εκτός από τη ρήξη με τη σοσιαλ-φιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης, απαιτείται η κινητοποίηση των πολιτών, ασφαλώς και των ψηφοφόρων του Φρ. Ολάντ μετά απ’ όσα συνέβησαν ατό το 2012. Ο Φρ. Ολάντ δεν μπορεί να είναι ο δικός τους υποψήφιος πια. Οι δυνάμεις αυτές όμως, για να κινητοποιηθούν, θα πρέπει να πειστούν ότι υπάρχει μια άλλη δυνατή εναλλακτική πολιτική. Ο Φρ. Ολάντ, ο πρωθυπουργός Βαλς και τα μίντια μας διαβεβαιώνουν ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα άλλης πολιτικής. Οι εργαζόμενοι, όμως, με τις κινητοποιήσεις, αλλά και με τις προτάσεις αποδεικνύουν ακριβώς το αντίθετο, ότι ο νόμος για τα εργασιακά δεν έρχεται να λύσει προβλήματα, αλλά να δημιουργήσει νέα, καλλιεργώντας τις ανταγωνιστικές σχέσεις μεταξύ τους –αφού καταργεί τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις προωθώντας τις εργοστασιακές και κυρίως τις ατομικές.
Το εργασιακό ήταν ένα από τα κύρια ζητήματα που απασχόλησαν τους συνέδρους –και ήταν φυσικό, αφού βρέθηκαν και μίλησαν αρκετοί απεργοί, συνδικαλιστές, μεταξύ αυτών και ο γραμματέας της CGT Φιλίπ Μαρτινέζ, που μίλησε για τη γενίκευση των κινητοποιήσεων και τους κάλεσε να πάρουν μαζικά μέρος στην πανεθνική κινητοποίηση στις 14 Ιουνίου.
Οι δυσκολίες για τη συσπείρωσηΠέρα, όμως, από τις δυσκολίες που δημιουργεί η πολιτική των Ολάντ-Βαλς, η οποία σκόπιμα χρεώνεται γενικά στην αριστερά από τα μίντια, τα οποία από τη μια υποστηρίζουν με κάθε τρόπο την κυβερνητική πολιτική και από την άλλη καταφέρονται με την πιο αντιδεοντολογική συμπεριφορά κατά των συνδικάτων, των απεργών και της εναλλακτικής αριστεράς που στηρίζει τις απεργίες, υπάρχει και ένας άλλος κίνδυνος, αυτός της πολυδιάσπασης των δυνάμεων της άλλης αριστεράς, που εκδηλώνεται με τις πολλές υποψηφιότητες. Προς το παρόν έχουν δηλώσει την πρόθεσή τους να είναι υποψήφιοι ο Αρνό Μόντεμπουργκ, πρώην υπουργός στη κυβέρνηση του ΣΚ, και ο Νικολά Ιλό, πράσινος- κινηματικός, αρκετά δημοφιλής.
Υπάρχει και η υποψηφιότητα του Ζαν Λικ Μελανσόν, ο οποίος έχει ήδη ξεκινήσει την προεκλογική του εκστρατεία με την πορεία, των ανυπότακτων.
Η ψήφος των πολιτώνΤο Γαλλικό ΚΚ αποφάσισε στο συνέδριο του να ακολουθήσει μια άλλη τακτική, «να ανοίξει ένα διάλογο για τη συσπείρωση των δυνάμεων της αριστεράς και την επεξεργασία προγράμματος της αλλαγής». Στις συζητήσεις δεν θα πάρουν μέρος μόνο κομμουνιστές και φίλοι τους αλλά και σημαντικός αριθμός πολιτών: υπολογίζεται πάνω από 500.000 πολίτες. Η πρόταση αυτή συγκέντρωσε το 71,13% των συνέδρων. Στη συνέχεια αναφέρθηκαν τα πέντε κεντρικά προβλήματα που μπορούν να συσπειρώσουν ευρύτερες δυνάμεις:
• η δημοκρατική λειτουργία του κράτους
• ο αγώνας για την αντιμετώπιση της ανεργίας και για την ασφάλεια των πολιτών στην καθημερινότητά τους
• ο αγώνας κατά των χρηματοπιστωτικών παιχνιδιών και της χρησιμοποίησης του χρήματος για την προώθηση της ανάπτυξης
• η αλλαγή του οικονομικού μοντέλου για τη μείωση των ανισοτήτων
• η επανοικοδόμηση της δημοκρατίας στη Γαλλία και στην Ευρώπη
Με την ολοκλήρωση αυτή της διαδικασίας αρχίζει η δεύτερη φάση για την ανάδειξη του υποψηφίου για την προεδρία (εδώ υπενθυμίζεται για μια ακόμα φορά ότι αποκλείονται Ολάντ και Βαλς), καθώς και των υποψηφίων για τις βουλευτικές εκλογές, που γίνονται ένα μήνα αργότερα.
Φιλόδοξοι στόχοιΟι στόχοι αυτοί για την επεξεργασία του «προγράμματος της αλλαγής» και η «ψήφος των πολιτών» θεωρήθηκαν από ορισμένους συνέδρους σαν πολύ φιλόδοξοι και αρκετά δύσκολοι. Ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος Ολιβιέ Νταρτιγκόλ απάντησε πως ακριβώς γι’ αυτό ξεκινάμε από αύριο Δευτέρα τις επαφές μας με τις άλλες δυνάμεις, που έχουν εκφραστεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υπέρ της ενότητας, για να πάρει πιο συγκεκριμένη μορφή η κοινή μας πορεία.
Ήδη τον μήνα αυτό, τον Ιούνιο, θα γίνουν μια σειρά συζητήσεις. Η πρώτη στη Μασσαλία με προσωπικότητες (καλλιτέχνες, συνδικαλιστές, κινηματικοί, γυναίκες, νέοι κ.λπ.) Εκεί θα τεθούν και θα δοκιμασθούν οι νέες δυνατότητες προσέγγισης και θα καθορισθούν οι προτεραιότητες του προεκλογικού αγώνα.
Στην προσπάθεια αυτή σημαντικό ρόλο θα παίξει, σύμφωνα με στελέχη του Γαλλικού ΚΚ, και η συμμετοχή των άλλων πολιτικών δυνάμεων, αλλά και μεμονωμένες προσωπικότητες που παρευρέθηκαν στο συνέδριο του κόμματος και μίλησαν, όπως η Σεσίλ Ντιφλό πρώην υπουργός, από τους Ευρωπαίους Οικολόγους-Πράσινους (που θα πραγματοποιήσουν το συνέδριό τους αυτές τις ημέρες), η οποία επεσήμανε ότι μπορεί να ανοίξει μια συζήτηση και να διαρκέσει για πολύ, ενώ εμείς έχουμε ανάγκη από άμεσες απαντήσεις.
Από την πλευρά της, η αριστερή πτέρυγα του Σοσιαλιστικού Κόμματος, οι διαφωνούντες, όπως ο πρώην υπουργός Μπενουά Αμό, τόνισαν πως «θα πρέπει να μιλήσουμε και να δούμε πού συμφωνούμε». Από τους συμμάχους του Γαλλικού ΚΚ στο Μέτωπο της Αριστεράς, παρά την ένταση των τελευταίων μηνών, ο Ζαν-Λικ Μελανσόν παρευρέθηκε στο συνέδριο ανάμεσα στους συντρόφους και φίλους του, όπως είπε. Ωστόσο, επέμενε στην απόφασή του να είναι υποψήφιος τονίζοντας, μάλιστα, ότι αρκετά στελέχη του Γαλλικού ΚΚ έχουν ταχθεί με την υποψηφιότητά του, και δεν μένει παρά να πάρει το κόμμα την απόφαση. Η εκπρόσωπος της τρίτης συνιστώσας του Μετώπου της Αριστεράς, «Όλοι Μαζί», Κλεμεντίν Οντέ ανέφερε πως το διακύβευμα είναι «να συσπειρώσουμε τις δυνάμεις, για να αντισταθούμε στην κυβερνητική πολιτική, για να ανοίξουμε μια νέα πορεία. Θα φθάσουμε μέσα από συναινέσεις στην ενότητα, διαφορετικά θα βρεθούμε σε μια δύσκολη κατάσταση».
Ο Πιερ Λοράν ξεκαθάρισε για μια ακόμα φορά στο τέλος των εργασιών τού συνεδρίου «πως οι προκριματικές εκλογές με τη συμμετοχή των πολιτών και των πολιτικών δυνάμεων δεν γίνονται για να καταλήξουμε στον Ολάντ». Και δήλωσε ότι στην Εθνική Συνδιάσκεψη τον Νοέμβριο θα πρέπει να παρθούν αποφάσεις για τον υποψήφιο πρόεδρο στις προεδρικές και για το πρόγραμμα της αλλαγής.
Τέλος, οι σύνεδροι εξέλεξαν το νέο Εθνικό Συμβούλιο του κόμματος, από μια ενιαία λίστα που εκφράζει όλες τις απόψεις που ακούστηκαν στη διάρκεια των συζητήσεων του συνεδρίου. Γραμματέας εξελέγη ο Πιερ Λοράν.
Μ. Κοβάνης