Η ιταλική αριστερά, υπό το φως των αποτελεσμάτων του πρώτου γύρου των δημοτικών εκλογών, μοιάζει να κατανοεί ότι πρέπει να κόψει τον ομφάλιο λώρο που την συνδέει με το Δημοκρατικό Κόμμα.
Στον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών στην Ιταλία, η αριστερά είδε μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων της να την εγκαταλείπει και να στρέφεται προς το Κίνημα 5 Αστέρων. Ίσως να ήρθε η στιγμή να αντιληφθεί ότι είναι μάλλον αδύνατο «να μετατοπίσει προς τα αριστερά τον άξονα της κεντροαριστεράς» και ότι η συνεργασία με το Δημοκρατικό Κόμμα δίνει την εντύπωση μιας αριστεράς αναξιόπιστης, που δεν θέτει με τρόπο σαφή τα ζητήματα, μιας αριστεράς που μετατρέπεται σε είδος υπό εξαφάνιση. Ο Νικόλα Φρατοϊάνι, εθνικός συντονιστής της Ιταλικής Αριστεράς, δήλωσε ότι στο δεύτερο γύρο της Κυριακής, οι αριστεροί ψηφοφόροι στη Ρώμη και στο Τορίνο μπορούν να ψηφίσουν το Κίνημα 5 Αστέρων (το οποίο θα ψήφιζαν έτσι και αλλιώς οι περισσότεροι). Διότι, κατά τα λεγόμενά του, «δεν είναι δυνατό να κάνει κάποιος κριτική στις κυβερνητικές πολιτικές και να μην είναι συνεπής σε εκλογικό επίπεδο».
Όμως, στο Κάλιαρι και στο Μιλάνο, η Sel κατεβαίνει μαζί με το Δημοκρατικό Κόμμα, ενώ η Επανίδρυση, δια στόματος Πάολο Φερέρο, καλεί ανοιχτά τους ψηφοφόρους να επιλέξουν το Κίνημα 5 Αστέρων.
Η αμφισημία και η αμφιταλάντευση, τα «ναι μεν, αλλά» οδήγησαν την ιταλική αριστερά στη θλιβερή κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα.
Το λέει ξεκάθαρα, επιτέλους, ο Φρατοϊάνι: «Η νοσταλγική ανάγνωση, ή το να προτείνουμε ξανά την κεντροαριστερά, δεν έχει καμία βάση. Δεν υπάρχει πια, θάφτηκε από τις συγκεκριμένες επιλογές και από τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν τα τελευταία χρόνια, οι οποίες δεν έλαβαν καθόλου υπόψη τους τον κοινωνικό πόνο που παρήγαν».
Νέες αναζητήσειςΟ Φρατοϊάνι επιτίθεται και στους συντρόφους του, που επιμένουν στη θεωρία της ανασύστασης της κεντροαριστεράς, λέγοντάς τους ότι «δεν χρησιμεύουν σε τίποτα οι λεγόμενες καλές πρακτικές διακυβέρνησης, αν δεν είναι μέσα σε μια οπτική. Είναι σημαντικές οι διαβάσεις πεζών, ή το να επισκευάζεις τις λακκούβες στο δρόμο, αλλά αυτό έχει νόημα μόνο αν δεν το κάνεις στα σαλόνια της πόλης, αλλά και στα περίχωρα, όπου η ζωή δεν είναι τόσο απλή».
Προφανώς, τα κακά αποτελέσματα (πλην του ανεξάρτητου αριστερού Ντε Ματζίστρις στη Νάπολη) οδήγησαν σε νέες σκέψεις και αναζητήσεις την αριστερά, και σε μια εσωτερική διαμάχη για την αυτονομία ή όχι, της ίδιας από το Δημοκρατικό Κόμμα.
Μάλλον η κυρίαρχη άποψη είναι ότι ήρθε η στιγμή της απεξάρτησης από το Δημοκρατικό Κόμμα, γιατί, ειδάλλως, υπάρχει κίνδυνος να επέλθει η πλήρης εξαφάνιση της ήδη ισχνής αριστεράς.
Τόνια Τσίτσοβιτς