«Τεράστια, γιγάντια, ιστορικής σημασίας, είναι αδύνατο να περιγράψει κανείς με λέξεις τη χθεσινή κινητοποίηση στο Παρίσι», αναφέρει στην ανταπόκρισή της μια Βελγίδα δημοσιογράφος. Και συνεχίζει: «Ενα εκατομμύριο διαδηλωτές βρέθηκαν στους δρόμους, εκφράζοντας τη ριζική τους αντίθεση στο σχέδιο νόμου για τα εργασιακά. Ήρθαν αντιμέτωποι με την κυβερνητική αδιαλλαξία. Η αντίσταση αυτή, αντί να καμφθεί, δυναμώνει».
Στους διαδηλωτές του Παρισιού θα πρέπει να προστεθούν και αυτοί της Μασσαλίας, της Λυών, της Τουλούζης και των άλλων πόλεων της Γαλλίας. Συνολικά υπολογίζεται ότι οι διαδηλωτές ξεπέρασαν τους 1.300.000 σ’ όλη τη χώρα. Η διαδήλωση αυτή ήταν, σύμφωνα με παρατηρητές, η μεγαλύτερη απ’ όσες έγιναν εδώ και τρεις μήνες. Δηλαδή, από τότε που ξεκίνησαν οι κινητοποιήσεις στη Γαλλία. Τα μίντια όμως, τηλεόραση, ραδιόφωνα και έντυπος Τύπος, απέφυγαν να ασχοληθούν σοβαρά με την τεράστια κινητοποίηση. Από το προεδρικό περιβάλλον αφέθηκε να εννοηθεί ότι «τίποτα σοβαρό δεν συνέβη την ημέρα αυτή».
Βέβαια, μπορεί να ισχυριστεί κάποιος οτι η πανεργατική κινητοποίηση επισκιάστηκε από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που γίνεται αυτές τις ημέρες στη Γαλλία.
Ενοχοποίηση του συνδικάτουΣτο πρωτάθλημα αυτό είχαν επενδύσει πολλά οι Ολάντ και Βαλς και πρώτα απ’ όλα περίμεναν με την έναρξή τους να τερματιστούν οι κινητοποιήσεις. Γι’ αυτό ακούστηκαν όλα αυτά περί ευθύνης και εικόνας της χώρας. Ταυτόχρονα, όμως, προσπάθησαν να ενοχοποιήσουν τα συνδικάτα και ιδιαίτερα τη CGT, επιχείρησαν να τα φέρουν αντιμέτωπα με τους φιλάθλους της χώρας και όχι μόνο. Αυτά θα είχαν την ευθύνη για κάθε δυσκολία που θα αντιμετώπιζαν οι φίλαθλοι στην προσέγγισή τους στους αγώνες. Ο γ. γ. της CGT Φιλίπ Μαρτινέζ, όμως, με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο και σε ρυθμό απαγόρευσης, δήλωσε σε τηλεοπτική συζήτηση σε ανυπόμονους επαγγελματίες του είδους της παραπληροφόρησης πως «τα συνδικάτα και ιδιαίτερα η CGT όχι μόνο δεν θα παρεμβάλει εμπόδια, αλλά θα διευκολύνει τους φιλάθλους να παρακολουθήσουν τους αγώνες…»
Έτσι, δεν υπήρξε κάτι που να καθιστούσε τα συνδικάτα ένοχα, εκτός από το γεγονός ότι έδωσαν με τη μεγάλη τους κινητοποίηση την ευκαιρία στους ξένους φιλάθλους, που βρίσκονται στο Παρίσι, να πάρουν μια γεύση από τους αγώνες των Γάλλων εργαζομένων, αγώνες που έχουν σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά πανευρωπαϊκό ενδιαφέρον.
Νέες πανεργατικές κινητοποιήσειςΜετά την τεράστια επιτυχία, τα συνδικάτα CGT, FO, FSU, Solidaire και οι οργανώσεις της νεολαίας επαναβεβαίωσαν την απόφασή τους, να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους με όλες τις μορφές. Ανακοίνωσαν ότι θα προχωρήσουν στην πραγματοποίηση δύο μεγάλων πανεθνικών κινητοποιήσεων στις 23 Ιουνίου, δηλαδή, την ημέρα που θα επανεισαχθεί στη Γερουσία το σχέδιο νόμου για τα εργασιακά και στις 28 Ιουνίου, ημέρα ψηφοφορίας.
Διολίσθηση στον αυταρχισμόΗ κυβέρνηση, μετά από αυτή την εξέλιξη, διαπίστωσε ότι οι κινητοποιήσεις δεν φθάνουν στο τέλος τους. Ταυτόχρονα απέτυχαν όλες οι μεθοδεύσεις της για τη διάσπαση της συνεργασίας των συνδικαλιστικών οργανώσεων μεταξύ τους, καθώς και με τις οργανώσεις των νέων και κυρίως για την απομόνωση της CGT. Ο πρωθυπουργός Βαλς δήλωσε πως υπεύθυνα για τις πράξεις βίας είναι τα συνδικάτα, και ιδιαίτερα η CGT, τα οποία δεν τιμωρούνται και έχουν έτσι τη δυνατότητα να δημιουργούν κλίμα τρομοκρατίας. Ο πρόεδρος, Φρ. Ολαντ, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα˙ ζήτησε από τα συνδικάτα (τη CGT) να αναλάβει την ευθύνη για την προφύλαξη από βίαιες πράξεις την ημέρα της διαδήλωσης.
Οι δηλώσεις προκάλεσαν τις αντιδράσεις των συνδικάτων, που δήλωσαν οτι η κυβέρνηση έχει την ευθύνη της της δημόσιας τάξης, όπως στην περίπτωση των ποδοσφαιρικών αγώνων. Αντιδράσεις υπήρξαν και από τα κόμματα της αριστεράς καθώς και από τις αριστερές κινήσεις. Οι βουλευτές του Μετώπου της Αριστεράς μίλησαν για «προσβολή του συντάγματος» και «επικίνδυνη εκτροπή».
Η κυβέρνηση με την επιμονή στην αντεργατική πολιτική διολισθαίνει όλο και περισσότερο προς τον αυταρχισμό, σύμφωνα με αναλυτές,που παρατηρούν οτι αγώνας των εργαζομένων κατά του νόμου, είναι και αγώνας για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και της δημοκρατίας».
Μ. Κοβάνης