Δεν ήταν ποτέ ενθουσιασμένοι οι Ευρωπαίοι με τη συμπεριφορά της Μεγάλης Βρετανίας ως μέλους της ΕΕ. Ιστορικοί και πολιτικοί λόγοι κρατούσαν το Νησί σε μία απόσταση, μια επιφύλαξη από την Ήπειρο. Οι διεκδικήσεις που ήγειρε η Μ. Βρετανία έναντι της ΕΕ ήταν κατά κανόνα, το ίδιο ισχύει και σήμερα δυστυχώς, στενά συμφεροντολογική, οικονομική, παρά θεσμική. Η χώρα αυτή διεκδικούσε εξαιρέσεις προς όφελος της οικονομίας της. Ωστόσο, ισχυροί ιστορικοί και πολιτικοί λόγοι ωθούσαν τις χώρες της ΕΕ να αποδέχονται τις απαιτήσεις της Μ. Βρετανίας επιδιώκοντας να κρατούν αρραγές το ευρωπαϊκό σχέδιο.
Η σημερινή στιγμή, παρόλα αυτά, που τίθεται στα αλήθεια το ζήτημα της εξόδου με το δημοψήφισμα της Πέμπτης είναι τόσο σοβαρή που κάνει τις υπόλοιπες χώρες μέλη, ξεχνώντας τις ιδιοτελείς διεκδικήσεις της Μ. Βρετανίας, να αγωνίζονται για να την κρατήσουν στους 28. Η Ευρώπη, στην κυριολεξία, είναι στη σκιά του Brexit. Πρόκειται για μια εξέλιξη, που εδώ και μερικές δεκαετίες δεν θα μπορούσε εύκολα να προβλεφθεί. Η έξοδος της Μ. Βρετανίας μπορεί, λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ευρώπη αυτή τη στιγμή, να σημαίνει την αρχή της κατάρρευσής της ή της μετεξέλιξής της.
Εξάλλου η κινητήρια δύναμη του Brexit, όπως σημειώνει εύστοχα η Χ. Γουένραϊτ, σε συνέντευξή της στην «Εποχή», είναι το αντιμεταναστευτικό αίσθημα, η προέλευση του οποίου βρίσκεται στο γεγονός ότι η διαβίωση της εργατικής τάξης έχει πληγεί από τη λιτότητα, και ότι μέχρι πρόσφατα δεν υπήρχε καμία αντίθετη φωνή μέσα στου Εργατικούς. Δεν είναι κανόνας όλα αυτά και στις άλλες χώρες της ΕΕ; Υπάρχουν βαθύτεροι λόγοι που η Ευρώπη είναι στη σκιά του Brexit, σε πολύ επικίνδυνο σταυροδρόμι, με βάση και την ιστορία της ως σκοτεινής Ηπείρου.