Του Βασίλη ΤσιάνουΗ καμπάνια του Brexit δεν θα μπορούσε ποτέ να κερδηθεί χωρίς τα έντονα ρατσιστικά, αντιμεταναστευτικά στοιχεία που τη συνόδεψαν τους τελευταίους έξι μήνες. Ένας λόγος, όχι ο μοναδικός, που κέρδισαν οι δυνάμεις του Brexit, ήταν επειδή έπαιξαν υπέροχα με όλα τα εθνικιστικά ανακλαστικά της αγγλικής κοινωνίας.
Ο ρόλος της Αγγλίας στο Σένγκεν δεν είναι πιθανό να επηρεαστεί από αυτό. Δεν πρόκειται να το εγκαταλείψει, δηλαδή, αλλά θα διαπραγματευτεί ειδικούς όρους παραμονής, όπως η Ελβετία. Γεγονός που είναι εφικτό και που de facto ήδη απολάμβανε.
Αν και για τη συνοριακή πολιτική δεν είναι πιθανό ότι θα υπάρξουν σημαντικές αλλαγές, όσον αφορά το ζήτημα της ελεύθερης εσωτερικής μετακίνησης του ευρωπαϊκού πληθυσμού, που ίσχυε μέχρι στιγμής, θα προκληθούν προβλήματα. Αυτό αφορά εκ πρώτης, για παράδειγμα, τους έλληνες νεομετανάστες στην Αγγλία, που θα απολέσουν τα επόμενα τέσσερα χρόνια την ίση αντιμετώπιση που είχαν με τους Άγγλους στην αγορά εργασίας και στο κοινωνικό κράτος.
Οι άμεσες επιπτώσεις, όμως, που περιμένουμε αφορούν τις αποσχιστικές δυναμικές που θα αναπτυχθούν στη Β. Ιρλανδία και τη Σκωτία, εξαιτίας του τεράστιου πολιτικο-πολιτισμικού διχασμού που υφίσταται εντός της βρετανικής κοινωνίας, και φάνηκε με το Brexit.
Όσον αφορά στις ευρωπαϊκές αντιδράσεις, είδαμε ήδη τους διθυράμβους της Μαρί Λεπέν. Η ακροδεξιά προτάσσει το Brexit σαν εν γένει δυνατή ατζέντα εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε επίπεδο καμπάνιας και πολιτικής. Για την ευρωπαϊκή ακροδεξιά είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί. Αν η έξοδος της Αγγλίας επιταχύνει ή επιτείνει αποσχιστικές τάσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν το γνωρίζω. Για τη Γαλλία τουλάχιστον το θεωρώ απίθανο. Αλλά σε κάθε περίπτωση, εμβαθύνει τον ευρωσκεπτικισμό υπό τους όρους της ακροδεξιάς και όχι από την κριτική οπτική της αριστεράς.