Μπορούμε να ελπίζουμε στο μέλλονΈνας Αύγουστος που αρνείται να φύγει, οι πρώτες συναντήσεις των -νεότατων κάποτε- γονιών που ονειρεύονται τη ζωή μπροστά τους, ο έρωτας του άγγλου κωμικού και συγγραφέα Spike Milligan με μια ιταλίδα μπαλαρίνα το καλοκαίρι του 1946, η κατασκήνωση των παιδικών χρόνων που δεν υπάρχει πια, η «άτυχη» υπέροχη παλιά τραγουδίστρια Μάριον Σίβα και το τραγικό τέλος της, ο Αλέκος Παναγούλης και ο Διομήδης Κομνηνός, ο Θανάσης Μάνθος του παλαιού σατιρικού περιοδικού «Αγκάθι», δύο παιδάκια που δεν θα μεγαλώσουν ποτέ και η αναζήτηση του «happy end» στις ζωές μας είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που απαρτίζουν «Το καλοκαίρι του άχυρου» του Δημήτρη Βεριώνη. Ένα αστικό παραμύθι σε δύο CD με 24 κομμάτια που μιλάνε ευθύβολα για την πιο επιθυμητή εποχή του χρόνου, αλλά και για μνήμες κοινές ενδεχομένως σε όλους. Ο λόγος στον δημιουργό.
Τη συνέντευξη πήρεη Λιάνα ΜαλανδρενιώτηΠότε αρχίσατε να ασχολείστε με τη μουσική;Με τη μουσική άρχισα να ασχολούμαι ουσιαστικά στην εφηβεία. Στην κατασκήνωση που πήγαινα μικρός υπήρχε κάποιος συνομήλικος που έπαιζε κιθάρα και μαζευόμασταν αγόρια και κορίτσια μαζί, μακριά από τους υπόλοιπους και τραγουδούσαμε. Εκεί γεννιόντουσαν και οι πρώτοι έρωτες και κάπως έτσι η μουσική ήρθε και σε μένα σαν πιθανή απάντηση σε όλα τα μελλοντικά προβλήματα! Μάλιστα είμαι ευτυχής γιατί έκανα μαθήματα με έναν εξαιρετικό δάσκαλο και συνθέτη, τον Αδάμο Κατσαντώνη.
Την καλλιτεχνική σας καριέρα από πότε την οριοθετείτε;
Μπορώ να πω από την εφηβεία μου, τότε έπαιξα στο πρώτο μου συγκρότημα, τη «Σκουληκαντέρα», και αμέσως μετά ήρθαν συναυλίες κυρίως τοπικού χαρακτήρα. Το 1989 πήρα το βραβείο κοινού στην εκπομπή «Το Μουσικό Εργαστήρι της ΕΡΑ-2» του Γιώργου Αραπάκη.
Με τη δισκογραφία πως είχαν τα πράγματα;Το 1994, έπαιξα σε συναυλίες ως μπασίστας του Βασίλη Καζούλη και συγχρόνως άρχισα τις πρώτες σοβαρές προσπάθειες για να μπω στη δισκογραφία, πράγμα που αποδείχτηκε διόλου εύκολο. Θα έλεγα πως η πρώτη πόρτα άνοιξε πολύ αργότερα το 2001, όταν έγραψα στίχους στο τραγούδι «Ποια θάλασσα» του Νίκου Ζιώγαλα, που ερμήνευσε η Αναστασία Μουτσάτσου στο δίσκο «Κέρασμα». Το 2006 κυκλοφόρησε ο πρώτος μου δίσκος με τίτλο «Το πιο όμορφο παράθυρο της πόλης», στον οποίο συμμετείχαν ο Νίκος Ζιώγαλας, ο Μανώλης Φάμελλος και ο Μάνος Πυροβολάκης, σε ενορχήστρωση του Στέλιου Καρασταμάτη. Λόγω οικονομικής στενότητας, ο δεύτερος δίσκος μου («Κάτω απ’ το ίδιο φεγγάρι») άργησε και τελικά κυκλοφόρησε το 2012. Σε αυτόν το δίσκο συμμετείχε ο Δάκης.
Πριν δύο χρόνια ξεκίνησε η ηχογράφηση του νέου μου δίσκου, ο οποίος μόλις κυκλοφόρησε και έχει τίτλο «Το καλοκαίρι του άχυρου - Ιστορίες του καλοκαιριού και της μνήμης». Είναι ένας concept διπλός δίσκος με 18 τραγούδια και 6 οργανικά θέματα και συνοδεύεται από 40σέλιδο έγχρωμο βιβλίο: ο πρώτος δίσκος περιέχει ιστορίες που διαδραματίζονται κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και ο δεύτερος δίσκος ασχολείται με τη μνήμη, τη σημασία που έχει για την ύπαρξή μας η διατήρησή της και η μη παράδοσή μας στη λήθη.
Τι σημαίνει για σας αυτός ο δίσκος;Είναι, τελικά, ένα ανοιχτό ημερολόγιο της καρδιάς και της σκέψης μου, ό,τι πραγματικά ονειρευόμουν να δημιουργήσω. Βασικός συνεργάτης και ακρογωνιαίος λίθος στη δημιουργία του δίσκου είναι ο μόνιμος συνεργάτης και αγαπημένος φίλος, Όμηρος Κομνηνός. Επίσης, οι περισσότεροι μουσικοί που παίζουν στο δίσκο είναι φίλοι και για χρόνια συνεργάτες: Ο Πάνος Τόλιος, ο Φώτης Σιώτας, ο Σπύρος Χατζηκωνσταντίνου, ο Χρήστος Ζελελίδης, η Δήμητρα Αποστόλου, ο Χρήστος Ηλιόπουλος, η Κατερίνα Σιαμά, ο Δημήτρης Τσέλιος, ο Λεωνίδας Βλάχος, ο Μιχάλης Τόλιος και ο Στέλιος Καρασταμάτης. Για πρώτη φορά συνεργάζομαι με τον Ευγένιο Μπένση και την Αλέκα Γιανναδάκη, ενώ μοιράζομαι ένα τραγούδι με μια εξαιρετική νέα τραγουδίστρια, την Τέτη Κασιώνη. Θα πρέπει ακόμα να πω πως ο πίνακας του εξωφύλλου, κατά κάποιο τρόπο συνοψίζει τις ιστορίες των δυο δίσκων και είναι, όπως και στις προηγούμενες δουλειές μου, έργο της Γιώτας Γεωργαλή. Τα γραφικά έχει επιμεληθεί η Αργυρώ Σταυράκου, ενώ οι φωτογραφίες είναι της Ερατούς Λιόλιου και του Κωνσταντίνου Πατραμάνη. Να σημειώσω, τέλος, πως τη διανομή του δίσκου κάνει ο «Μετρονόμος» του Θανάση Συλιβού. Είναι τιμή μου να αποτελώ μέρος του καταλόγου του «Μετρονόμου»!
Γνωστό τοις πάσι, η δισκογραφία είναι σχεδόν ανύπαρκτη σήμερα. Αναρωτιέμαι αν υπάρχουν διέξοδοι για κάποιους τραγουδοποιούς της γενιάς σας.Στην εποχή μας παρά το γεγονός ότι είναι θεωρητικά πιο εύκολο από παλαιότερα να ολοκληρώσεις και να κυκλοφορήσεις ένα δίσκο, θα έλεγα πως οι δρόμοι προς τον κόσμο είναι ουσιαστικά κλειστοί, καθώς ελάχιστα ΜΜΕ είναι φιλικά προς τέτοιες προσπάθειες, ενώ μια δισκογραφική δουλειά πολύ δύσκολα μπορεί να καλύψει το κόστος παραγωγής. Μπορούμε όμως να ελπίζουμε στο μέλλον, όσο ο κόσμος συνεχίζει να γυρίζει σιγά-σιγά την πλάτη του στα κατεστημένα ΜΜΕ και να στρέφει την προσοχή του στα συνεπή, προοδευτικά έντυπα και ραδιόφωνα.
Είστε έντονα πολιτικοποιημένος ως καλλιτέχνης, αν και τα τραγούδια σας έχουν ευρύτερη θεματική.Αν και σπάνια κάνω πολιτικό τραγούδι, με τη στενή έννοια του όρου, προφανώς είμαι πολιτικό ον και με απασχολεί η πολιτική κατάσταση· είμαι ενεργός πολίτης. Δεν νομίζω, άλλωστε, πως στην εποχή μας υπάρχει περιθώριο για δισταγμούς και αδιαφορίες: αρκεί να δει κανείς την ισχύ που εξακολουθούν να διαθέτουν οι πλέον συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη -παρά τα αισιόδοξα μηνύματα στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου- την κατίσχυση του νεοφιλελευθερισμού, τις προσφυγικές ροές ξεσπιτωμένων ανθρώπων, την άνοδο του ρατσισμού, τη φρικτή γοητεία που ασκεί σε μεγάλες μερίδες πληθυσμού η ακροδεξιά ρητορεία. Οφείλουμε να είμαστε σε εγρήγορση, να διαθέτουμε κοινωνική συνείδηση και ανθρωπισμό, οφείλουμε περισσότερο από ποτέ να διαθέτουμε ανοιχτά μυαλά και πλατιές αγκαλιές.
Δημήτρης Βεριώνης “Το καλοκαίρι του άχυρου”(Ιστορίες του καλοκαιριού και της μνήμης)ΜετρονόμοςΑκριβοθώρητος στη δισκογραφία ο τραγουδοποιός Δημήτρης Βεριώνης και σίγουρα δεν ευθύνεται ο ίδιος για αυτό. Η διάλυση των εταιρειών που υποστήριζαν το καλό ελληνικό τραγούδι και η αναγκαστική επιλογή των καλλιτεχνών να πραγματοποιήσουν το ονειρό τους με «ίδια μέσα» είναι οι πιο πιθανοί λόγοι που ο ταλαντούχος Δημήτρης Βεριώνης δεν μας έχει καταθέσει αρκετό από το αξιόλογο μουσικό υλικό του. Μας αποζημιώνει όμως με την παρούσα «χορταστική» έκδοση: ένα διπλό CD - βιβλίο με 24 ιστορίες του καλοκαιριού και της μνήμης και με γενικό τίτλο «Το καλοκαίρι του άχυρου». Εδώ ο τραγουδοποιός δίνει τον καλύτερο εαυτό του γράφοντας στίχους και μουσική για 18 τραγούδια, τα οποία ερμηνεύει ο ίδιος (μόνο σε ένα από αυτά συμμετέχει η Τέτη Κασιώνη) και επιπλέον μας γνωρίζει και κάποιες συνθετικές του ιδέες με 6 οργανικά θέματα. Τα τελευταία πιστεύω πως δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στο δίσκο και προσωπικά για μένα είναι έκπληξη. Τα χαρακτηρίζει συνθετική πρωτοτυπία, υψηλού επιπέδου ενορχήστρωση, ο ήχος τους είναι ελκυστικός και οπωσδήποτε τοποθετούν τον Βεριώνη σε αξιολογη θέση στη λίστα των ελληνών συνθετών οργανικής μουσικής. Οι στίχοι των τραγουδιών, τρυφεροί, νοσταλγικοί, ευαίσθητοι, με ωραίες εικόνες αλλά και κοινωνικές αναφορές παρασύρουν στη δίκη τους ατμόσφαιρα τις μουσικές εμπνεύσεις του τραγουδοποιού. Το διπλό αυτό άλμπουμ που συνοδεύεται από 40σέλιδο έγχρωμο βιβλίο όπου υπάρχουν συνοπτικά ως διήγηση οι μικρές ιστορίες των τραγουδιών, αποτελεί ως περιεχόμενο αλλά και ως εμφάνιση υπόδειγμα σεβασμού προς τον ακροατή. Καλή σας ακρόαση.
Λιάνα Μαλανδρενιώτη