Οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις της Γαλλίας είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα τους κατά του εργασιακού νόμου. Την περασμένη Τρίτη 28 Ιουλίου, δεκάδες χιλιάδες άνδρες, γυναίκες και νέοι, για ενδέκατη φορά, βρέθηκαν στους δρόμους του Παρισιού και στις άλλες μεγάλες πόλεις, διαδηλώνοντας κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Ο πρωθυπουργός επιμένει αμετακίνητος στη θέση του να ψηφίσει τον αντεργατικό νόμο. Ακόμα και αν δεν συγκεντρώσει την απαιτούμενη πλειοψηφία, όπως δήλωσε και ο ίδιος, «θα κάνει χρήση και πάλι του άρθρου 49 παρ. 2 του Συντάγματος».
Η κυβέρνηση, στους τέσσερις μήνες που συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις, επιχειρεί να εκφοβίσει, να δυσφημίσει και να διασπάσει τους εργαζόμενους. Δεν είχε κανένα αποτέλεσμα, αντίθετα οδήγησε τα συνδικάτα να βρουν νέες μορφές πάλης. Ο πρωθυπουργός όλο αυτό το διάστημα είχε αρνηθεί να συναντηθεί μαζί τους. Βρέθηκε, όμως, αντιμέτωπος με μια κατάσταση που ήταν δύσκολο να συνεχίσει την ίδια τακτική και υποχρεώθηκε τελικά να υποχωρήσει. Έτσι, την επομένη της τελευταίας κινητοποίησης, στις 29 Ιουνίου, ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς και η υπουργός Εργασίας Μιριάμ ελ Κομρί δέχθηκαν να συναντηθούν με αντιπροσωπία των συνδικάτων CGT και Εργατική Δύναμη (FO), «ξέχασαν» όμως να καλέσουν τις οργανώσεις των νέων, των φοιτητών και των μαθητών…
Στη συνάντηση αυτή ο πρωθυπουργός παρέμεινε αμετακίνητος απέναντι στα βασικά αιτήματα των εργαζομένων, όπως δήλωσαν οι συνδικαλιστές μετά τη συνάντηση. Δηλαδή, δεν δέχθηκε τη ριζική τροποποίηση του εργασιακού νόμου, την κατοχύρωση των δικαιωμάτων σε ό,τι αφορά τις αμοιβές, τις άδειες, τις ώρες εργασίας, την καταπολέμηση του κοινωνικού ντάμπινγκ στους χώρους εργασίας κ.λπ.
Φιλίπ Μαρτινέζ: «Το κείμενό σας είναι παράνομο»Στη διάρκεια της συνάντησης υπήρξε και ένα απρόοπτο, όταν ο γ. γ. της CGT απευθυνόμενος προς τον πρωθυπουργό του είπε ότι «το κείμενο (το σχέδιο νόμου) είναι παράνομο, με βάση τις διεθνείς συμβάσεις του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ΔΓΕ). Πράγματι το ΔΓΕ είχε εκφράσει την άποψη το 2012, όταν εξέτασε τη μεταρρύθμιση της ελληνικής κυβέρνησης με την οποία απορύθμισε τις κεντρικές συλλογικές συμβάσεις ευνοώντας τις επιχειρησιακές. Η επιτροπή του ΔΓΕ αναφέρει ότι «η συστηματική υιοθέτηση της διαδικασίας και του μηχανισμού των αποκεντρωμένων συμβάσεων, αποδυναμώνει τον ίδιο το θεσμό των συλλογικών συμβάσεων. Και απ’ αυτή την άποψη οδηγεί στην αποδυνάμωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Αυτή η εξέλιξη έρχεται σε αντίθεση με τις βασικές αρχές των διεθνών συμβάσεων 87 και 98».
Για τη CGT, η σημασία αυτής της νομολογίας είναι σαφής. Αποτελεί προειδοποίηση για το άρθρο 2 του σχεδίου νόμου για τα εργασιακά. Αν η κυβέρνηση επιμείνει στη θέση της, η Γαλλία θα εκτεθεί στον κίνδυνο να κατηγορηθεί ότι παραβιάζει τις βασικές αρχές των συμβάσεων 87 και 98.
Ακόμα, θα πρέπει να προσθέσουμε ότι «η επιτροπή των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων του ΟΗΕ» που εδρεύει στη Γενεύη, έχει εκφράσει «τις ανησυχίες της για κατάργηση των προστατευτικών νόμων σε ό,τι αφορά τις συνθήκες εργασίας». Η επιτροπή καλεί τη γαλλική κυβέρνηση να λάβει αποτελεσματικά μέτρα, ώστε να προστατευθούν τα άτομα που έχουν συνδικαλιστική δράση. Την καλεί ακόμα να διασφαλίσει την αποτελεσματικότητα των συλλογικών συμβάσεων.
Η «ψήφος των πολιτών»Τα συνδικάτα, πέρα από τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις, απεργίες, προχώρησαν σε μια μορφή δημοψηφίσματος οργανώνοντας την «ψήφο των πολιτών», με το ερώτημα αν δέχονται ή όχι τον εργασιακό νόμο. Τα πρώτα αποτελέσματα, μετά από τρεις εβδομάδες, τα παρέδωσαν στο Συμβούλιο των Κοινωνικών Υποθέσεων της προεδρίας στο Ελιζέ, δηλαδή στον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Από τους 700.000 πολίτες που ψήφισαν σε 15.796 σημεία, που είχαν στηθεί κάλπες, κυρίως σε μεγάλες επιχειρήσεις και εργοστάσια, το 92% των πολιτών που ψήφισαν τάχθηκαν υπέρ της απόσυρσης του νόμου. Να σημειώσουμε ότι σε μεγάλη δημοσκόπηση που έγινε τις τελευταίες ημέρες, το 70% τάχθηκε κατά του νόμου, όπως και κατά της χρήσης του άρθρου 49/παρ.2.
Δημοψήφισμα προτείνουν οι διανοούμενοιΗ κοινωνική ένταση που έχει δημιουργηθεί στη Γαλλία με την επιμονή της κυβέρνησης να περάσει τον εργασιακό νόμο, έχει προκαλέσει ευρύτερες αντιδράσεις. Εκτός από τα συνδικάτα, τους «ξάγρυπνους της νύχτας», αρκετοί διανοούμενοι έχουν παρέμβει με άρθρα τους στα μίντια και εκφράζουν τη συμπαράστασή τους στους εργαζόμενους. Μια από τις πιο αξιοπρόσεκτες παρεμβάσεις είναι το συλλογικό κείμενο που υπογράφουν μεταξύ άλλων ο Ετιέν Μπαλιμπάρ, ο Ζακ Μπιτέ, ο Πατρίκ Σαμουαζό και Αννί Ερνό συγγραφείς, ο Πιερ Ζοξ, πρώην υπουργός, νομικός, η Σουζάν Ζορζ επίτιμος πρόεδρος της Attac, ο Πιερ Καλφά και ο Ορελί Τρουβέ, οικονομολόγος.
Οι διανοούμενοι με το κείμενό τους τονίζουν ότι η «κυβέρνηση δεν θα πρέπει να συνεχίσει να οξύνει την ένταση που έχει δημιουργηθεί», όπως κάνει μέχρι τώρα. Για να επιβάλει το νόμο δίνει την εντύπωση ότι προχωράει σε μικροδιορθώσεις του νομοσχεδίου, δημιουργώντας ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση, σε μια χρονική στιγμή που έχουν αρχίσει οι διακοπές.
Η κυβέρνηση με τις ενέργειές της «φαίνεται ότι βρίσκεται σε νευρική κρίση και αδιέξοδο». Οι συντάκτες του κειμένου επισημαίνουν ότι η κυβέρνηση επιχείρησε να συκοφαντήσει τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα. Με την τακτική της αυτή, όμως, θέτει «σε αμφισβήτηση τις θεμελιώδεις συνδικαλιστικές ελευθερίες». Και συνεχίζουν: «Το κυριότερο πρόβλημα θα πρέπει να είναι το ξεμπλοκάρισμα της κατάστασης. Το σχέδιο νόμου της Μιριάμ ελ Κομρί απορρίπτεται σήμερα από την κοινή γνώμη. Η κυβέρνηση, ωστόσο, αρνείται να το αποσύρει. Γι’ αυτό εμείς ζητούμε να κάνει κάτι πιο απλό: να ανοίξει ένα πραγματικό δημόσιο διάλογο για το νομοσχέδιο αυτό» (…)
Στη συνέχεια αναφέρουν: «Η κατάσταση σήμερα είναι τόσο πολύ πολωμένη, που θα πρέπει να την ξεμπλοκάρουμε. Συνεπώς, ζητάμε από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, επειδή αρνείται να αποσύρει το νόμο, να προχωρήσει σε δημοψήφισμα για το σχέδιο νόμου». Και καταλήγουν: «οι υποστηρικτές του σχεδίου νόμου για τα εργασιακά, το εκθειάζουν για τη σύγχρονη αντίληψη που το διέπει. Τώρα είναι η ώρα, λοιπόν, να το αποδείξουν. Να το συζητήσουμε και έτσι να πειστούν οι πολίτες. Τώρα είναι η ώρα να επικρατήσει το πνεύμα της ειρήνης, της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας. Είναι η ώρα να πούμε την τελευταία λέξη, γι’ αυτό ζητάμε να οργανωθεί ένα δημοψήφισμα για τον εργασιακό νόμο».
Μ. Κοβάνης