Η αγωνία μιας κυβέρνησης για οικονομική ανάπτυξη σε μια χώρα με 24% ανεργία και 25% αποανάπτυξη είναι θεμιτή. Κι αυτή την αγωνία εξέφρασε ο πρωθυπουργός με τη συνέντευξή του στον κ. Παπαχελά τονίζοντας ότι «αριστερή πολιτική σήμερα είναι δουλειές, επενδύσεις, αυξημένο ΑΕΠ, δίκαιη μοιρασιά του ΑΕΠ». Εκείνο, όμως, που δεν μπόρεσε να αποτυπώσει με αυτή την αποστροφή, είναι πώς μπορεί, αφενός, το αυξημένο ΑΕΠ να σημάνει οπωσδήποτε και δίκαιη μοιρασιά του, και, αφετέρου, πώς αυτό μπορεί να συμβεί χωρίς να υποθηκευτεί το περιβάλλον, όπως έχουμε δει πολύ συχνά να γίνεται.
Τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα, όταν πρόσθεσε: «Αν κάποιος έχει να μου φέρει μια πιο αριστερή πρόταση από αυτή, ας μου τη φέρει». Γιατί ολοκληρωμένη αριστερή πρόταση υπάρχει και περιέχεται στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και στο κυβερνητικό πρόγραμμα, με τις απαραίτητες αναφορές όχι μόνο στο είδος της ανάπτυξης που χρειάζεται ο τόπος, αλλά και τις οικονομικές και παραγωγικές μορφές που μπορούν να διασφαλίσουν αυτό το είδος ανάπτυξης.
Επιπλέον, ο απόλυτος τρόπος με τον οποίο έγινε η σχετική αναφορά, αφήνει μεγάλη ευχέρεια κινήσεων σε έναν παραγωγισμό από τον οποίο έχει υποφέρει η αριστερά, καθώς την προσανατολίζει πολλές φορές αποκλειστικά στο κυνήγι των αριθμητικών μεγεθών και στην υποτίμηση της πολιτικής - και οικονομικής-σημασίας που έχει η διάχυση της δημοκρατίας και της δημοκρατικής περιβαλλοντικής συνείδησης στο σύνολο της κοινωνικής ζωής, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές.