«ΘΑ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΩ, ΠΑΝΤΑ»Ζώντας μετά από το θάνατοΤου Στράτου ΚερσανίδηΤο εάν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο, είναι ένα ερώτημα στο οποίο οι μέχρι σήμερα ανθρώπινες γνώσεις δεν έχουν καταφέρει να δώσουν απάντηση. Ο αγνωστικιστής φιλόσοφος, Τόμας Χένρι Χάξλεϊ, λέει για την αθανασία του ανθρώπου πως ούτε την βεβαιώνει ούτε την αρνείται. «Δεν βλέπω κανένα λόγο να την πιστέψω, από την άλλη όμως δεν έχω και κανένα τρόπο να την καταρρίψω», συνεχίζει. Όσο για τους μαρξιστές, η θεολογική έννοια της μετά θάνατον ζωής, απορρίπτεται χωρίς δεύτερη κουβέντα. Όμως πέρα από τη φιλοσοφία, τα δόγματα, τις αναζητήσεις και τα ερωτήματα υπάρχουν η ποίηση, η φαντασία, το όνειρο, ο έρωτας. Δηλαδή ένα συνονθύλευμα γοητευτικών προσεγγίσεων της ζωής που μπορεί να συνυπάρχει είτε αρμονικά είτε όχι, εντός του ιδίου ανθρώπου. Δηλαδή ενός ορθολογιστή επιστήμονα, ο οποίος ενώ γνωρίζει πως ο θάνατος είναι το τέλος, προσπαθεί να παρατείνει τη ζωή και μετά από το αναπόφευκτο.
Ο Τζουζέπε Τορνατόρε, στην ταινία «Θα σε περιμένω, πάντα» (La corrispodenza), αφηγείται μια τέτοια ιστορία που, ενώ έχει επέλθει ο θάνατος, ο νεκρός εξακολουθεί να βρίσκεται, κατά κάποιον τρόπο, εν ζωή. Κι αυτό συμβαίνει, όχι δια της μεταφυσικής οδού, αλλά μέσω της αλληλογραφίας, όπως υποδηλώνει και ο ιταλικός τίτλος της ταινίας.
Ο Εντ, ένας μεσήλικας καθηγητής αστροφυσικής, ερωτεύεται την Έιμι, μια φοιτήτρια η οποία κάνει διδακτορικό. Ταυτόχρονα, όμως, η κοπέλα εργάζεται και ως κασκαντέρ, γυρίζοντας επικίνδυνες σκηνές στον κινηματογράφο. Η σχέση τους είναι πολύ δυνατή αλλά διακόπτεται ξαφνικά εξαιτίας του θανάτου του καθηγητή. Η Έιμι βρίσκεται σε μια διάλεξη στο πανεπιστήμιο όταν μαθαίνει πως ο Εντ έχει πεθάνει. Αλλά πως είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο όταν λίγο πριν πήρε ένα μήνυμά του στο κινητό της; Από εδώ ξεκινάει το μυστήριο το οποίο πυκνώνει όσο περνά η ώρα, αφού η Έιμι λαμβάνει διαρκώς μηνύματα και επιστολές, ενώ δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως ο Εντ είναι νεκρός.
Μέσα από την αλληλογραφία ξεδιπλώνεται ο βαθύς έρωτας του Εντ, ο οποίος θέλει να παρατείνει την παρουσία του στη ζωή της αγαπημένης του. Θέλει να την ακολουθήσει και να της συμπαρασταθεί, να της προσφέρει ασφάλεια. Και κατά πώς φαίνεται καταφέρνει να παραμείνει ζωντανός στην καθημερινότητα της Έιμι, η οποία βιώνει την παρουσία του ως ανάγκη. Κι αυτό θα την βοηθήσει να φτάσει μέχρι το στόχο της, να συμφιλιωθεί με το παρελθόν της και αφού ξεπεράσει το θάνατο του αγαπημένου της να ξαναρχίσει τη ζωή της.
Η ταινία είναι μια δυνατή ερωτική ιστορία, μια ιστορία αγάπης χωρίς όρια, στην κυριολεξία πέρα από το θάνατο. Ο έρωτας κυριαρχεί σε όλη της διάρκεια της ταινίας, ένας έρωτας που η παρουσία του είναι έντονη παρά το γεγονός της απουσίας του ενός εκ των δύο. Εδώ έρχεται ως γαρνιτούρα, το μυστήριο το οποίο αναζητά απαντήσεις. Δεν έχουμε να κάνουμε, δηλαδή, με μια αισθηματική ταινία, με μια ιστορία έρωτα και απώλειας. Γιατί συνοδεύεται από το αίνιγμα του «ζώντος θανάτου», της αλληλογραφίας η οποία συνεχίζεται. Και η οποία είναι αμφίπλευρη, δηλαδή ο αποδέκτης είναι και αποστολέας αλλά και το αντίθετο. Η Έιμι λαμβάνει μηνύματα από τον Έντ αλλά κι εκείνος απαντά στα δικά της! Υπάρχει, λοιπόν, ένα έντονο στοιχείο σασπένς, σε μια ταινία που θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω ως ένα αγωνιώδες ερωτικό ποίημα! Βέβαια, οι απαντήσεις στο μυστήριο δεν βρίσκονται ούτε στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας, ούτε της μεταφυσικής. Είναι απολύτως λογικές μέσα στο πλαίσιο της σύγχρονης τεχνολογίας, βοηθούσης και της φυσικής ανθρώπινης παρουσίας.
Χωρίς πολλά λόγια και χωρίς υπερβολές, θεωρώ τη νέα ταινία του Τζουζέπε Τορνατόρε ως πολύ καλή. Ο δεξιοτέχνης σκηνοθέτης υφαίνει με προσοχή, βήμα-βήμα, χωρίς άλματα και κενά, με τα πάντα να είναι εξηγήσιμα με τη λογική. Αυτό όσον αφορά τη δομή της αφήγησης. Κι ύστερα δίνει χώρο στη δύναμη του ερωτικού λόγου, ο οποίος δεν είναι κοινός, τετριμμένος και εύκολος με ολίγον μελό και ολίγη κλάψα. Είναι ένας λόγος μεστός και βαθύς, ο οποίος ενισχύεται από τα βλέμματα των δύο πρωταγωνιστών. Ο Τζέρεμι Άιρονς και η Όλγα Κουριλένκο δένουν απόλυτα στους ρόλους που τους έχουν ανατεθεί επιτυγχάνοντας δύο ουσιαστικές και διακριτικές ερμηνείες, ισορροπημένες, χωρίς ακρότητες. Εδώ οφείλω να αναφερθώ και στην υπέροχη μουσική του 87χρονου, Ένιο Μορικόνε, χωρίς να γράψω τίποτε περισσότερο.
Θα τελειώσω με κάποια λόγια, από σημείωμα του Τζουζέπε Τορνατόρε:
«Η ταινία είναι μια σύγχρονη ερωτική ιστορία. Πριν από 20 χρόνια, μπορεί να θεωρούταν επιστημονική φαντασία και η πλοκή να έμοιαζε ονειρική. Αλλά όχι σήμερα. Όλα είναι εντελώς ρεαλιστικά. Έχει να κάνει με μια αγάπη που μπορεί να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο και με τη δύναμη που δίνει αυτό το σπουδαίο και μυστήριο συναίσθημα. (...) Η επιλογή των πρωταγωνιστών ήταν το αποτέλεσμα μακροχρόνιας έρευνας. (...) Χρειαζόμουν μια νέα, ομολογουμένως πανέμορφη και κυρίως ταλαντούχα ηθοποιό, καθώς ο ρόλος ήταν δύσκολος. Όλα συμβαίνουν από τη δική της οπτική και είναι πάντα παρούσα. Η Όλγα Κουριλένκο υποδύθηκε το ρόλο με πολύ πάθος σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Η ερμηνεία του Τζέρεμι Άιρονς ήταν καταπληκτική και δημιούργησε μια καλή ατμόσφαιρα στο γύρισμα. Είχε όλα τα χαρακτηριστικά του ρόλου του. Χρειαζόμουν ένα ζευγάρι με μεγάλη διαφορά ηλικίας και την ίδια στιγμή με καλή χημεία. Ήταν πραγματικά μια μοναδική εμπειρία (...).
strakersan@gmail.comkersanidis.wordpress.com ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ«Παιχνίδι χωρίς κανόνες» (Misconduct) του Σιντάρο Σιμοσάουα: Ο Μπεν, νέος και φιλόδοξος δικηγόρος, δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέσο, ηθικό ή ανήθικο, προκειμένου να προωθήσει την καριέρα του. Σκοπός του είναι να αναδειχθεί στην ιεραρχία της μεγάλης δικηγορικής εταιρείας στην οποία εργάζεται και να γίνει συνεταίρος. Η μεγάλη του ευκαιρία έρχεται όταν θα του ανατεθεί μια υπόθεση εναντίον του προέδρου μιας πανίσχυρης φαρμακοβιομηχανίας. Ο Μπεν αναλαμβάνει την υπόθεση όμως τότε εμφανίζεται στη ζωή του η Έμιλι, η κοπέλα με την οποία είχε σχέση στο κολέγιο. Σύντομα η κατάσταση θα αρχίσει να παίρνει άλλους δρόμους από εκείνους που ο Μπεν είχε φανταστεί και χωρίς να το καταλάβει θα βρεθεί μπλεγμένος σε μια βρόμικη ιστορία. Τι σχέση μπορεί να έχει η μυστηριώδης Έμιλι με δολιοφθορά, εκβιασμούς και δωροδοκίες; Ο ανερχόμενος δικηγόρος θα ανακαλύψει τις βαθιές ρίζες της διαφθοράς επάνω στην οποία βασίζονται τα μεγάλα συμφέροντα.
«Μαμά, γύρισα» (Retour chez ma mere) του Ερίκ Λαβέν: Ξαφνικά η Στεφανί μένει χωρίς δουλειά. Έτσι, στα 40 της, αναγκάζεται να επιστρέψει στο σπίτι της μητέρας της. Η τελευταία την δέχεται με χαρά αλλά αυτό σημαίνει πως η Στεφανί πρέπει να ζήσει ακολουθώντας τις μητρικές συμβουλές, τις παρατηρήσεις και τις υποδείξεις. Και ενώ η υπομονή των δύο γυναικών εξαιτίας της αναγκαστικής συμβίωσης φτάνει στα όριά της, εμφανίζεται η υπόλοιπη οικογένεια. Όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις θα αρχίσουν να αποκαλύπτονται διάφορα οικογενειακά μυστικά. Όλο αυτό δίνεται με αστείο τρόπο σε αυτήν τη διασκεδαστική γαλλική κωμωδία.
«Η εποχή των παγετώνων: Σε τροχιά σύγκρουσης» (Ice age: Collision course) των Μάικ Ταρμέγιερ και Γκάλεν Τ. Τσου: Ακόμη μια περιπέτεια της επιτυχημένης κινηματογραφικής σειράς κινουμένων σχεδίων. Πρωταγωνιστής πάλι ο Σκρατ ο οποίος εκτοξεύεται στο διάστημα κυνηγώντας το βαλανίδι του. Εξαιτίας ενός λάθους όμως ξεκινούν κάποια γεγονότα και ο κόσμος απειλείται. Ο Σιντ, ο Μάνι, ο Ντιέγο και οι άλλοι ταξιδεύουν σε μέρη εξωτικά, προσπαθώντας να σωθούν.
«Ο φόβος - Δεν πιστεύω πια στην αγάπη» (La paura/non credo piu all’ amore) του Ρομπέρτο Ροσελίνι: Η Ιρέν Βάγκνερ έχει δύο υπέροχα παιδιά, έναν άνδρα που την υπεραγαπά, κοινωνική θέση, χρήματα και μια ενδιαφέρουσα δουλειά. Παρόλα αυτά νιώθει πως κάτι της λείπει και όταν γνωρίζει το νεαρό Έρικ τον ερωτεύεται. Η σχέση τους είναι γεμάτη πάθος αλλά η Ιρέν αρχίζει να νιώθει ένα φόβο που αγγίζει τα όρια του πανικού. Διαπιστώνει πως δεν μπορεί να συνεχίσει να ζει έτσι, δεν αντέχει να ζει μέσα στο ψέμα κι αποφασίζει να παρατήσει τον Έρικ. Όμως, ενώ νιώθει πως ξαναβρίσκει την ισορροπία της, εμφανίζεται μια νε��ρή κοπέλα η οποία την εκβιάζει πως θα αποκαλύψει την παράνομη σχέση στον άντρα της και της ζητά ένα τεράστιο χρηματικό ποσό για να κρατήσει το στόμα της κλειστό. Εξαιρετική ταινία του 1954, βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα του Στέφαν Τσβάιχ.
Σινεφίλ