«ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΑΠΟ ΚΟΚΚΑΛΟ»Η ύβρις, η εκδίκηση κι ο τρόμος Του Στράτου ΚερσανίδηΓια την τήρηση των νόμων του κράτους υπάρχουν οι άνθρωποι που έχουν οριστεί να τους προστατεύουν. Υπάρχουν όμως και οι άγραφοι νόμοι, οι ηθικοί κανόνες οι οποίοι αποτελούν το συνεκτικό ιστό ανάμεσα στους ανθρώπους. Για τη διαφύλαξη αυτών των νόμων δεν υπάρχουν φύλακες ορισμένοι από την πολιτεία, αλλά είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι οι οποίοι αναλαμβάνουν την τήρησή τους αλλά και την τιμωρία όσων τους παρ��βιάζουν. Είναι εκείνη η διαφοροποίηση ανάμεσα στο νόμιμο και το ηθικό, δύο έννοιες που δεν είναι απαραίτητο να ταυτίζονται. Η παραβίαση αυτών των ηθικών άγραφων νόμων αποτελεί ύβρη, η οποία με τη σειρά της οδηγεί στην εκδίκηση.
Δύο άνδρες έχουν κλέψει και σκοτώσει κάποιον σε ένα ινδιάνικο νεκροταφείο. Καθώς φεύγουν δέχονται επίθεση και ο ένας σκοτώνεται. Έχει συντελεστεί η «ύβρις». Η επόμενη σεκάνς μεταφέρει τους θεατές σε ένα μπαρ στη μικρή πόλη Μπράιτ Χόουπ. Εκεί έχει καταφύγει ο επιζήσας ο οποίος συλλαμβάνεται από το σερίφη Φράνκλιν Χαντ ως ύποπτος. Κατά τη σύλληψή του τραυματίζεται και μια γυναίκα-γιατρός, η Σαμάνθα, πηγαίνει στη φυλακή για να βγάλει τη σφαίρα από το πόδι του. Όμως τη νύχτα ο κρατούμενος και η Σαμάνθα εξαφανίζονται. Έχουν απαχθεί από μια μυστηριώδη φυλή άγριων ανθρωποφάγων Ινδιάνων που ζουν ως τρωγλοδύτες. Είναι η «εκδίκηση» και ο συνακόλουθός της «τρόμος». Ο σερίφης Χαντ, μαζί με το βοηθό του Τσίκορι, τον άνδρα της Σαμάνθας Άρθουρ και έναν ακόμη άνδρα, τον Μπρούντερ, ξεκινούν να σώσουν την άτυχη γυναίκα. Πρώτα όμως πρέπει να ανακαλύψουν το κρησφύγετο των ανθρωποφάγων Ινδιάνων.
Ο πρωτοεμφανιζόμενος Σ. Κρεγκ Ζάχλερ σκηνοθετεί το «Τσεκούρι από κόκκαλο» (Bone tomahawk) ένα γουέστερν τρόμου που προσωπικά με καθήλωσε. Ο σκηνοθέτης ακολουθεί μια λελογισμένη χρήση σκηνών τρόμου και αιματοβαμμένης βίας. Και όσες φορές το επιχειρεί, ιδίως προς το τέλος, το κάνει με μαεστρία. Εν προκειμένω, το γουέστερν εμπλουτίζεται με στοιχεία θρίλερ και τρόμου. Αυτό σημαίνει πως η αγωνία για την εξέλιξη αποκτά ιδιαίτερη ένταση εξαιτίας του θριλερίστικου σασπένς και της σπλατερίστικης βίας. Ο σκηνοθέτης κρατάει σφιχτά τα γκέμια της ταινίας, κρατά το ρυθμό της, δεν υπερβάλλει και δείχνει πως κατέχει πολύ καλά αυτό που κάνει. Γουέστερν, θρίλερ, τρόμος, τρία σε ένα, σε μια ταινία αποθέωση της σινεφιλίας, αφού συνενώνει τα είδη και τα αναδεικνύει ξεχωριστά το καθένα, χωρίς όμως να τα διαχωρίζει.
Η σκηνοθεσία του Ζάχλερ πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα από το γουέστερν. Με την αντισυμβατική σκηνοθεσία του, φλερτάρει με την ειρωνεία του Ταραντίνο, αγγίζει τον τρομακτικό κόσμο του Ρομέρο, βαδίζει προς το στοχασμό του Λεόνε, αλλά δεν ταυτίζεται με κανέναν από τους τρεις. Οι ήρωές του είναι σκληροί, αινιγματικοί, με σκοτεινό παρελθόν, οι οποίοι κινούνται με βάση τους άγραφους ηθικούς κανόνες της Άγριας Δύσης. Είναι οι «καλοί» σε αντιπαράθεση με τους άλλους, τους άγριους που είναι οι «κακοί». Το μανιχαϊστικό αυτό σχήμα είναι μεν εμφανές αλλά υπάρχει κάτι που το υπονομεύει και αφήνει μια χαραμάδα ώστε να ρίξουμε μια ματιά προς τη μεριά των «κακών». Και γι’ αυτό θα πρέπει να τεθεί το ερώτημα: Γιατί οι τρωγλοδύτες πήγαν στο Μπράιτ Χόουπ και απήγαγαν τον φυλακισμένο και την άτυχη Σαμάνθα που βρισκόταν μαζί του; Μήπως επειδή ο τραυματίας με το νεκρό σύντροφό του «βεβήλωσαν το νεκροταφείο τους»;, όπως λέει ο Ινδιάνος που δίνει πληροφορίες στο σερίφη;
Το σημείο αυτό ίσως και να αποτελεί ένα βαθύτερο προβληματισμό του σκηνοθέτη. Είναι οι έννοιες της παραβίασης, της εισβολής, της βεβήλωσης οι οποίες αποτελούν τη «δράση». Και είναι αυτή η οποία με τη σειρά της δημιουργεί την «αντίδραση», η οποία εκφράζεται με άγριο και τυφλό τρόπο εναντίον του εχθρού.
Όμως εκτός από τις βαθύτερες και ίσως αυθαίρετες καμιά φορά επιχειρούμενες εμβαθύνσεις δεν πρέπει να ξεχνάμε και το πρωτογενές υλικό της ταινίας. Αυτό το οποίο στοχεύει στην ψυχαγωγία του θεατή και είναι το κυριότερο. Το «Τσεκούρι από κόκκαλο» είναι μια ταινία απόλυτα ψυχαγωγική, βασισμένη σε ένα πολύ καλό σενάριο και στηριγμένη σε πολύ καλές ερμηνείες. Ο γεννημένος το 1973 Σ. Κρεγκ Ζάχλερ, μουσικός και σεναριογράφος, με το σκηνοθετικό του ντεμπούτο κέρδισε βραβείο Σκηνοθεσίας και Κριτικής στο Φεστιβάλ του Σίτγκες και το Μεγάλο Βραβείο στο Φεστιβάλ Τζεράρντμερ. Δύο από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ στον κόσμο για ταινίες θρίλερ.
strakersan@gmail.comkersanidis.wordpress.com «ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΦΑΓΟΥΡΑ»Ξανθός πειρασμόςΣε επανέκδοση, ψηφιακά επεξεργασμένη, προβάλλεται η διάσημη κωμωδία «Επτά χρόνια φαγούρα» (Seven years itch) που γύρισε το 1955 ο Μπίλι Γουάιλντερ, , με πρωταγωνίστρια τη Μέριλιν Μονρόε.
Ο Ρίτσαρντ Σέρμαν, ο οποίος ζει σε ένα διαμέρισμα στο Μανχάταν, μένει μόνος αφού η γυναίκα του και ο γιος του έχουν πάει για καλοκαιρινές διακοπές. Ο Σέρμαν, ο οποίος εργάζεται σε έναν εκδοτικό οίκο βιβλίων τσέπης, είναι πιστός σύζυγος και πατέρας. Ζει στην καθημερινή οικογενειακή ρουτίνα κρατώντας θαμμένη την επιθυμία του για κάτι διαφορετικό. Το διαφορετικό εμφανίζεται στο πρόσωπο της όμορφης ξανθιάς γειτόνισσάς του η οποία μετακόμισε στον επάνω όροφο. Όταν εκείνη ζητά τη βοήθειά του, εκείνος την καλεί στο σπίτι για ένα ποτό. Του αρέσει η παρέα της, την αποζητά καθημερινά και οι αθώες συναντήσεις τους κάνουν τη φαντασία του να οργιάζει. Όμως τα πάντα παραμένουν ως έχουν εξαιτίας μιας διαρκούς αναβολής.
Η θαυμάσια ταινία του Γουάιλντερ είναι βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Τζορτζ Έξελροντ. Ο πρωταγωνιστής Τομ Γιούελ, τιμήθηκε με Χρυσή Σφαίρα ερμηνείας σε κωμική ταινία. Εδώ βλέπουμε και την κλασική, πλέον, σκηνή με τη λευκή φούστα της Μονρόε να ανασηκώνεται από τον αέρα.
Στρα. Κερ. ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ «Star Trek beyond» του Τζάστιν Λιν: Το πλήρωμα του Εντερπράιζ με επικεφαλής τον κυβερνήτη Τζέιμς Τ. Κερκ εξερευνά το αχαρτογράφητο διάστημα. Ενώ αρχίζουν να αμφισβητούν τις αρχές της Ομοσπονδίας και τα ιδανικά που αυτή εκφράζει, έρχονται αντιμέτωποι με έναν μυστηριώδη εχθρό. Οι ζωές τους κινδυνεύουν και πρέπει να αγωνιστούν για να τις σώσουν.
«Ένας προδότης ανάμεσά μας» (Our kind of traitor) της Σουζάνα Γουάιτ: Ο Πέρι και η Γκέιλ γνωρίζονται στο Μαρόκο, όπου κάνουν διακοπές, με έναν Ρώσο, τον Ντιμά. Αυτός όμως είναι μέλος της ρώσικης μαφίας και εξαναγκάζει τον Πέρι να μπει σε ένα παιχνίδι κατασκοπίας. Το ζευγάρι χωρίς να το αντιληφθεί θα βρεθεί ξαφνικά μέσα σε έναν βρόμικο πόλεμο κατασκοπίας και πολιτικής. Αναγκάζονται να ταξιδέψουν στην Ευρώπη με τελικό προορισμό το Λονδίνο για να βρουν ένα σύνδεσμο με τη βρετανική κυβέρνηση.
«Σε ρηχά νερά» (The shallows) του Ζομ Κολέ-Σερά: Η Νάνσι κάνει σερφ σε μια παραλία. ΄’Ομως ένας λευκός καρχαρίας καραδοκεί και η κοπέλα πρέπει να αγωνιστεί για να επιβιώσει.
«Στάσου στο ύψος σου» (Un homme a la hauteur) του Λοράν Τιράρ: Όταν ο Αλεξάντρ βρίσκει το χαμένο κινητό της Ντιαν, την καλεί για να της το δώσει. Η κοπέλα είναι όμορφη, πετυχημένη δικηγόρος και πρόσφατα χωρισμένη από ένα δυστυχισμένο γάμο. Έτοιμη για νέες περιπέτειες, λοιπόν, δέχεται με χαρά την πρόσκληση του καλλιεργημένου, ευγενικού και γεμάτου χιούμορ, Αλεξάντρ. Μόνο που η συνάντησή τους θα γίνει με... διαφορά ύψους! Αισθηματική κωμωδία.
«Η γιορτή της Μπαμπέτ» (Babettes gestebud) του Γκάμπριελ Άξελ: Η Μπαμπέτ φθάνει σε ένα ψαροχώρι της Δανίας, πρόσφυγας εξαιτίας του εμφυλίου στη Γαλλία και ζητά καταφύγιο στις αδελφές Φιλίππα και Μαρτίνα. Οι κόρες του πάστορα δεν παντρεύτηκαν και έμειναν στο χωριό για να συνεχίσουν το έργο του πατέρα τους. Η Μπαμπέτ έγινε οικονόμος και ύστερα από 14 χρόνια έμαθε πως κέρδισε ένα σημαντικό ποσό στο λαχείο. Θέλοντας να ευχαριστήσει τις αδελφές και όλη την κοινότητα αποφασίζει να ετοιμάσει ένα μεγάλο δείπνο. Ταινία του 1987.
«My favorite brunette» του Έλιοτ Νάτζεντ: Ο Ρόνι Τζάκσον φωτογραφίζει μωρά. Αυτό είναι το επάγγελμά του αν και ο ίδιος επιθυμεί να γίνει μυστικός αστυνομικός, όπως ο φίλος του ο Σαμ. Θα τα καταφέρει αλλά αυτό θα γίνει από ένα λάθος, αφού μια μυστηριώδης γυναίκα τον περνά για ντετέκτιβ και ζητά τη βοήθειά του. Ταινία του 1947.
Σινεφίλ