Η διαφωνία για την Τράπεζα Αττικής
Είναι γνωστό στους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» ότι υπάρχει μια υποβόσκουσα κόντρα μεταξύ κυβέρνησης και Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ) σχετικά με το ζήτημα της τράπεζας Αττικής. Η κόντρα δεν είναι σημερινή, αλλά κρατάει αρκετό καιρό και ειδικά από την περίοδο της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Ουσιαστικά, πρόκειται για διαφωνία του διοικητή της ΤτΕ σχετικά με τη δυνατότητα αυτόνομης λειτουργίας του συγκεκριμένου τραπεζικού ιδρύματος, κάτι που αντιθέτως επιθυμούσε σφόδρα η κυβέρνηση. Στο σχεδιασμό του κυβερνητικού επιτελείου η τράπεζα Αττικής προοριζόταν να μετατραπεί σε ένα είδος αναπτυξιακής τράπεζας, με κύριο αντικείμενο τη χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, αλλά και της κατασκευαστικής δραστηριότητας. Δεδομένου ότι δεν ανήκε στις συστημικές τράπεζες, ο έλεγχος και η εποπτεία της ανήκε στην ΤτΕ.
Ο διοικητής της ΤτΕ, Γιάννης Στουρνάρας, ήταν επιφυλακτικός σε αυτό το σχέδιο εξ αρχής, θεωρώντας ότι ήταν σωστότερη η συγχώνευση της τράπεζας με μια από τις τέσσερις συστημικές. Τα επιχειρήματά του ήταν κυρίως «τραπεζικής φύσης», δηλαδή, χρησιμοποιούσε με απόλυτη ακρίβεια τα κριτήρια της ΕΚΤ και της επιτροπής SSM. Φαίνεται, όμως, ότι η εφαρμογή αυτών των κριτηρίων αντανακλούσε και την αντίληψή του ότι δεν ήταν αναγκαία μια τράπεζα έξω από την εποπτεία της ΕΚΤ, η οποία θα μπορούσε να συμβάλλει με διάφορους θεμιτούς τρόπους στη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας. Ίσως να θεωρούσε ότι δεν θα μπορούσε η τράπεζα Αττικής να παίξει αυτό το ρόλο.
Η επιμονή της κυβέρνησης επέτρεψε στην τράπεζα να προχωρήσει στην αύξηση του αναγκαίου μετοχικού κεφαλαίου (με όλα τα προβλήματα που έχουν ανακύψει). Το επόμενο στάδιο ήταν η τοποθέτηση της νέας διοίκησης. Εδώ η διαφωνία συνεχίσθηκε. Η κυβέρνηση επέλεξε τη νέα διοίκηση (Ρουμελιώτης – Σαπουτζόγλου), η οποία δεν έγινε αποδεκτή από την αρμόδια επιτροπή της ΤτΕ για τους γνωστούς λόγους (απαιτείται μακρά θητεία στον τραπεζικό κλάδο σε θέση ευθύνης). Παράλληλα, αναμένεται τις επόμενες ημέρες, το πόρισμα από την ΤτΕ για λογαριασμό του SSM σχετικά με τις κεφαλαιακές ανάγκες και τη διαχείριση του προβληματικού δανειακού χαρτοφυλακίου της Τράπεζας Αττικής.
Η διαφωνία μεταξύ κυβέρνησης και ΤτΕ είναι ουσιαστική ως προς το ρόλο που μπορεί να έχει μια τράπεζας εκτός της άμεσης εποπτείας της ΕΚΤ. Η κυβέρνηση μπορεί να διεκδικήσει το δίκιο της μόνο αν και οι «τεχνικές προδιαγραφές» της διοίκησης, αλλά και της συνολικής λειτουργίας της τράπεζας βρίσκονται στο ανώτερο δυνατό επίπεδο της αποτελεσματικότητας και της διαφάνειας.
Ο τραπεζικός